Charakterystyka pacjentów przerywających stacjonarną terapię uzależnień uzyskana na podstawie analizy dokumentów medycznych

• Authors: Opora Robert , Breska Radosław

Title variants

EN

Characteristic of Patients Stopping the Stationary Alcohol Therapy Obtained on the Basis of the Analysis of the Medical Documentation

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Osoby uzależnione od alkoholu często nie kończą podejmowanego leczenia psychoterapeutycznego. O ile w leczeniu ambulatoryjnym pacjenci stale narażeni są na działanie czynników mogących utrudnić utrzymanie abstynencji i dokończenie leczenia, o tyle osoby leczące się w ośrodkach stacjonarnych doświadczają powyższych czynników w zredukowanym wymiarze. Pomimo tego, znaczny odsetek pacjentów nie kończy programów terapeutycznych realizowanych w ośrodkach stacjonarnych. Celem podjętych badań było dokonanie charakterystyki osób przerywających stacjonarną terapię uzależnień od alkoholu. Wykorzystano w tym celu dane dostępne w historiach choroby pacjentów. Dane empiryczne uzyskano analizując dokumentację medyczną – historie choroby pacjentów uzależnionych od alkoholu przebywających w ciągu jednego roku w stacjonarnym oddziale odwykowym i podejmujących podstawowy program terapii uzależnień. Uzyskane wyniki wskazują, że osoby z grupy badawczej w znacznym odsetku (27,6%) nie kończą podejmowanego leczenia stacjonarnego. Mężczyźni statystycznie częściej od kobiet przerywali terapię, ponadto osoby niekończące terapii często żyją samotnie (kawalerowie, rozwodnicy i panny). Kończeniu terapii nie sprzyja obecność zaburzeń i chorób psychicznych (depresji, halucynozy alkoholowej przy przyjęciu do szpitala, schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej). Wśród pacjentów rezygnujących ze stacjonarnej terapii uzależnień najczęściej były osoby, które wcześniej jednorazowo podejmowały próbę terapii odwykowej. Warto poszerzać i uelastyczniać ofertę programów terapeutycznych ośrodków stacjonarnych, uwzględniając trudności i deficyty osób niekończących terapii. W psychoterapii należy korzystać z metod i technik podtrzymywania motywacji pacjentów do dokonywania zmian.

EN

Patients addicted to alcohol often give up psychotherapeutic treatment programs. On one side, in out-patients’ clinics they are exposed to several factors which make abstinence and finishing the treatment program difficult. On the other, patients who participate in the stationary psychotherapy for addicted people are less exposed to these factors and a lot of them still are not able to finish the treatment program. The aim of the research was to describe patients discontinuing the stationary psychotherapy program for alcoholics. The empirical data was taken from analysing medical documentation and the history of patient addiction of those who had stayed for over a year in a stationary department of the hospital participating in the basic treatment program for alcoholics. The received results show that 27,6% of patients do not finish the taken treatment program for alcoholics. Men statistically more often than wo­men break off this psychotherapy treatment. Patients who discontinued the psychotherapy more often live alone (divorced or unmarried). Personality disorders and mental diseases (depression, alcohol hallucinations when entering the hospital, schizophrenia, bipolar affective disorder). Among patients who gave up stationary addiction therapy, the most common were people who had previously attempted addiction therapy once. In the result we state that it is necessary to increase and make the offer of therapeutic programs in the stationary clinical centers more flexible. The difficulties and deficiencies of patients who discontinued the therapeutic programs should be considered. During psychotherapy, motivational methods should be used to encourage patients to change.

Keywords

PL

terapia; uzależnienie od alkoholu; alkohol; stacjonarne leczenie; resocjalizacja

EN

therapy; alcohol addiction; alcohol; stationary treatment; social rehabilitation

• Publisher: Akademia Ignatianum w Krakowie
• Journal: Studia Paedagogica Ignatiana
• Year: 2018
• Volume: 21
• Issue: 1
• Pages: 199-218

Contributors

author

Opora Robert

author

Breska Radosław

References

• Fudała J., Pacjenci uzależnieni od różnych substancji psychoaktywnych w całodobowych oddziałach terapii uzależnienia od alkoholu na przykładzie pacjentów leczonych w WOTUW Pruszków, „Świat Problemów” 2003, nr 12, s. 8–14.
• Głowik T., Ewaluacja terapii, „Terapia Uzależnienia i Współuzależnienia” 2008, nr 1, s. 9–12.
• Merrington S., Stanley S., Effectiveness: Who counts what?, w: Handbook of probation, red. L. Gelsthorpe, R. Morgan, Willan Publishing, Devon 2007, s. 428–458.
• Mellibruda J., Sobolewska-Mellibruda Z., Integracyjna terapia uzależnień. Teoria i praktyka, Instytut Psychologii Zdrowia, Polskie Towarzystwo Psychologiczne, Warszawa 2006.
• Miller W., Forcehimes A., Zweben A., Terapia uzależnień. Podręcznik dla profesjonalistów, przeł. M. Cierpisz, Wydawnictwo UJ, Kraków 2014.
• Pilch T., Bauman T., Zasady badań pedagogicznych. Strategie ilościowe i jakościowe, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2001.
• Rada Ministrów RP, Sprawozdanie z realizacji ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w okresie 1 stycznia – 31 grudnia 2009 roku, Warszawa 2011, .
• Świątkiewicz G., Rozpowszechnienie zaburzeń związanych z alkoholem, w: Kondycja psychiczna mieszkańców Polski. Raport z badań „Epidemiologia zaburzeń psychiatrycznych i dostęp do psychiatrycznej opieki zdrowotnej – EZOP Polska”, red. J. Moskalewicz, A. Kiejna, B. Wojtyniak, Instytut Psychiatrii i Neurologii, Warszawa 2012, s. 254–262.
• Yalom I., Leszcz M., Psychoterapia grupowa, przeł. R. Andruszko, Wydawnictwo UJ, Kraków 2006.