PL
Obozy wojskowe wraz z otaczającymi je osiedlami i infrastrukturą stanowiły jeden organizm, zarówno pod względem przestrzennym, jak i społecznym (Tomas 2011b: 148), dlatego nie należy traktować ich jako osobnych struktur osadniczych. Przedmiotem niniejszego artykułu jest przedstawienie aktualnego stanu wiedzy o osiedlach przy-obozowych, ze szczególnym uwzględnieniem prowincji nad-dunajskich: Dacji i Mezji, oraz bardziej szczegółowe zaprezentowanie canabae w Novae (Bułgaria) i planowanych tam badań. osiedle przyobozowe (canabae) lokowano na ziemi publicznej, w granicach okręgu wyznaczonego długością antycznej miary leuga, tj. 2,22 km (Piso 1991). Jego mieszkańcy nie mogli posiadać ziemi na własność, jednak jako gmina wybierali własny samorząd i władze quasi-miejskie. Poza obrębem leuga powstawało drugie osiedle, podlegające administracji prowincjonalnej (vicus). Stan badań nie jest zadowalający, przy czym o wiele więcej wiemy na temat tego rodzaju osadnictwa w prowincjach zachodnioeuropejskich (Hanel 2007: 413). Na planie takich osiedli odnajdujemy budowle i obiekty publiczne typowe dla rzymskich miast. Dotychczasowe badania, prowadzone na stanowiskach dolnodunajskich, pozwoliły przede wszystkim określić ich lokalizację i zasięg. Problemy związane z przeprowadzeniem badań wynikają m.in. z ich intensywnego niszczenia, istnienia wielofazowego osadnictwa, czy obecności współczesnej zabudowy (Singidunum/Belgrad, Apulum/ Alba Iulia, Durostorum/Silistra). W ciągu ostatnich lat wznowiono badania kilku z tych stanowisk, z których warto wymienić Apulum (Timofan 2010; oltean 2007:170, ryc. 5:36B; 190-191), Durostorum (Donevski 2009: 108, ryc. 1, 2) i Singidunum (Crnobrnja 2005: 118, ryc. I; Nikolić, Pop-LaziĆ 2005). o pozostałych stanowiskach wiemy o wiele mniej - znamy przeważnie ich powierzchnię i niektóre budowle, a w przypadku krótkotrwałych obozów nie wiemy nic o towarzyszących im osiedlach. Legion VIII Augusta przybył do Novae zapewne krótko po 46 r. n.e., jednak trwałe, archeologicznie rozpoznane struktury pozostawił po sobie dopiero legion i italski, który przybył na początku lat 70. I w. n.e. (rEHHEBA 2002: 10-11; Sarnowski, KoVALEVSKAJA, ToMAS 2012). obóz rozplanowano na rozległym plateau, otoczonym pagórkami od strony wschodniej i południowej, a równiną od strony zachodniej. Zasadnicza część canabae znajdowała się po stronie zachodniej, choć pozostałości przedrzymskie i być może I-wieczne odkryto także na wschód od twierdzy (CiCikova 1980: 62), w obrębie dodatkowego pasa murów wybudowanego prawdopodobnie pod koniec III w. n.e. (Press, Sarnowski 1990: 240). Funkcja tego tzw. poszerzenia wschodniego pozostaje nieznana. Drugie osiedle cywilne znajdowało się 2,5 km na wschód od obozu, na stanowisku ostrite Mogili (Tomas 2006, Aohebckh 2006b). Istotnym problemem badawczym jest określenie, które z dwóch osiedli otrzymało rangę municypium, i kiedy. W Novae zdecydowanie większym osiedlem było canabae. Zdaniem autorki jest wysoce prawdopodobne, że prawa municypalne zostały przyznane właśnie temu osiedlu i to nie wcześniej niż na przełomie II i III w. Brak świadectw epigraficznych wzmiankujących urzędników magistratu może wynikać właśnie z tak późnego nadania praw miejskich, po którym rychło nastąpiła integracja przestrzenna obozu i canabae oraz przemieszczenie mieszkańców vicus w pobliże fortecy. Powierzchnia obu osiedli jest szacowana na 70-80 (canabae) i 15 ha (vicus) (Conrad, StanCev 2002; Sarnowski 1979; Tomas 2006). Badaniami wykopaliskowymi na terenie canabae objęto jedynie willę i późnoantyczną bazylikę (CiCikova 1997; Baaakoba 2006), świątynie bóstw wschodnich (Najdenova 1999), a poza obrębem leugi - światynię Dionizosa/Liber Pater (A^OHOBA 1961). Dotychczas nie prowadzono wykopalisk szeroko-płaszczyznowych wnętrza tzw. poszerzenia wschodniego, choć podczas badań sondażowych linii umocnień otaczających wspomniane poszerzenie zarejestrowano warstwy przedrzymskie i wczesnorzymskie (CiCikova 1980: 62; Ahmhtpob et al. 1967: 139-140). Nie zebrano także i nie opracowano wszystkich zabytków pochodzących, lub mogących pochodzić, z cywilnych osiedli koło Novae, w tym z canabae, choć przed rozpoczęciem wykopalisk przeprowadzono stosowną kwerendę (Nowicka 1961). Dzięki dofinansowaniu Narodowego Centrum Nauki, w marcu 2012 roku rozpoczęliśmy trzyletnie badania nieinwazyjne obejmujące rozpoznanie geofizyczne, prospekcję z powietrza oraz poszukiwania z użyciem detektorów metali. Zespół metod nieinwazyjnych zostanie uzupełniony analizami próbek mikroszczątków organicznych; pozwoli to stworzyć model starożytnego ukształtowania terenu, a także rozpoznać ówczesną florę. Dzięki programowi KWERENDA Fundacji na rzecz Nauki Polskiej zostaną także skatalogowane zabytki związane z osadnikami cywilnymi. Celem badań osadniczych jest odtworzenie środowiska i otoczenia, w którym żyli ludzie w przeszłości. Badania rzymskich obozów legionowych prowadzone jedynie w obrębie ich murów dają obraz ułomny, pozbawiony istotnego kontekstu, jaki stanowią dla nich otaczające je osiedla przyobozowe. Szeroka paleta metod badawczych, wychodząca poza ramy tradycyjnych badań wykopaliskowych, jest do tego celu narzędziem najodpowiedniejszym.