Niniejszy artykuł, zamykający cykl rozważań na temat szkolnictwa wyższego w latach II wojny światowej, nawiązuje do materiałów prezentowanych w poprzednim numerze czasopisma i przedstawia losy wojenne oraz okoliczności śmierci pozostałych długoletnich pracowników PIPS-u, którzy swoją działalnością przyczynili się do jego rozwoju i dlatego zasługują na naszą pamięć i szacunek. Wśród nich znajdują się: Aleksander Manczarski – specjalista z zakresu metodyki nauczania głuchoniemych, Stanisław Karol Rychliński – ekonomista i socjolog, Jakub Segał – specjalista w zakresie psychologii dziecka, estetyki i pedagogiki eksperymentalnej, Tadeusz Mayzner – muzyk, kompozytor, dyrygent, nauczyciel śpiewu, Zygmunt Kurletto – nauczyciel wychowania fizycznego, Stanisław Bytnar – kierownik szkoły, Konrada Remiszewska i Maria Szubertowa – nauczycielki, Jerzy Laskowski – sekretarz Instytutu, Jan Dombek – zasłużony wieloletni woźny Instytutu.
EN
This article, which concludes the series of discussions on higher education during World War II, refers to the materials presented in the previous issue of the journal and describes the war experiences and circumstances of the death of other long-standing employees of the National Institute of Special Education, who contributed to its development and thus deserve to be remembered and respected by us. These are: Aleksander Manczarski – a specialist in deaf methodology, Stanisław Karol Rychliński – an economist and sociologist, Jakub Segał – a specialist in child psychology, esthetics and experimental education, Tadeusz Mayzner – a musician, composer, conductor and singing teacher, Zygmunt Kurletto – a physical education teacher, Stanisław Bytnar – school director, Konrada Remiszewska and Maria Szubertowa – teachers, Jerzy Laskowski – Institute’s secretary, and Jan Dombek – a long-standing, distinguished caretaker in the Institute.