Zastosowanie tymczasowego aresztowania jako efekt rozpoznania zażalenia na jego niezastosowanie

• Authors: Nawrocki Mariusz

Title variants

EN

The use of temporary detention as a result of recognition for its failure to appeal

Abstracts

EN

This article concerns the problem of the use of pre-trial detention as a result of recognition by the appellate court a complaint for failure of this preventive measure by the court of first instance. The article addresses the unique character of this design, ie., in particular, the use of detention for the first time by the court ad quem, the opportunity to appeal against the decision of the court of appeal and appeal in the so-called horizontal instance. Moreover indicated in the similarity, and also the inconsistency of the legislature to regulate the position of the accused acquitted in the first instance to the situation of the suspect, to which in the first instance did not apply the strictest of preventive measures. The article signaled that the unlimited detention on remand by the court of appeal by reference to ne peius rules, this is a rule that prevents a judgment amending, by which the situation of the accused would be prejudiced, may be a manifestation of the violation of the principle of equality, and thus overemphasize the constitutionality of detention by a court ad quem.

PL

Niniejszy artykuł został poświęcony problematyce zastosowania tymczasowego aresztowania w wyniku rozpoznania przez sąd odwoławczy zażalenia na niezastosowanie tego środka zapobiegawczego przez sąd I instancji. W artykule poruszono wyjątkowy charakter omawianej konstrukcji, tj. w szczególności zastosowanie aresztu po raz pierwszy przez sąd ad quem, możliwość odwołania się od orzeczenia wydanego przez sąd odwoławczy oraz odwołanie w tzw. instancji poziomej. Nadto wskazano na podobieństwo, a zarazem niekonsekwencję ustawodawcy w zakresie uregulowania pozycji oskarżonego uniewinnionego w I instancji z sytuacją podejrzanego, wobec którego w I instancji nie zastosowano najsurowszego z środków zapobiegawczych. W artykule zasygnalizowano, że brak ograniczenia stosowania tymczasowego aresztowania przez sąd odwoławczy poprzez odwołanie się do reguły ne peius, tj. reguły uniemożliwiającej wydanie orzeczenia reformatoryjnego, mocą którego sytuacja oskarżonego miałaby ulec pogorszeniu, może stanowić przejaw złamania zasady równości i tym samym przekreślać konstytucyjność stosowania aresztu przez sąd ad quem.

Keywords

EN

detention; ne peius rules; complaint

PL

tymczasowe aresztowanie; reguły ne peius; zażalenie

• Publisher: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
• Journal: Acta Iuris Stetinensis
• Year: 2015
• Issue: Acta Iuris nr 10

Contributors

author

Nawrocki Mariusz

• Uniwersytet Szczeciński

References

• K. Dąbkiewicz, Tymczasowe aresztowanie, Warszawa 2012,
• J. Izydorczyk, Stosowanie tymczasowego aresztowania w polskim postępowaniu karnym, Kraków 2002,
• J. Skorupka (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2015, uwagi do art. 258, teza 1;
• K.T. Boratyńska, A. Górski, A. Sakowicz, A. Ważny, Kodeks postępowania karnego, Komentarz, Warszawa 2014, uwagi do art. 249, teza 1;
• P. Hofmański (red.), E. Sadzik, K. Zgryzek, Kodeks postępowania karnego. Komentarz do artykułów 1-296, Tom I, Warszawa 2011,
• M. Cieślak, Polska procedura karna. Podstawowe założenia teoretyczne, Kraków 2011
• Sąd Apelacyjny w Krakowie (w uzasadnieniu wyroku z dnia 14 sierpnia 1997 r., II AKa 171/97, LEX nr 30489)
• Z. Doda, Dopuszczalność zażalenia w polskim procesie karnym, Kraków 1982,
• K. Marszał, Zaskarżalność decyzji wydanych w procesie karnym, Przegląd Sądowy 2007, nr 3,
• Z. Doda, Zażalenie w procesie karnym, Warszawa 1985,
• postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 lipca 1996 r., IV KZ 34/96, LEX nr 26357.
• Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 14 sierpnia 1997 r., II AKa 171/97, LEX nr 30489.
• postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 9 lutego 2005 r., II AKz 23/05, LEX nr 150379 postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 1 sierpnia 2001 roku, II AKz 367/01, LEX nr 54281.
• L.K. Paprzycki (red.), J. Grajewski, S. Steinborn, Kodeks postępowania karnego. Tom II. Komentarz do art. 425-673, Warszawa 2013, uwagi do art. 426, teza 4.
• A. Zachuta, Zaskarżalność orzeczeń sądu odwoławczego, „Prokuratura i Prawo” 2005, nr 2,
• W. Jasiński, Tymczasowe aresztowanie: wątpliwości pozostały, „Rzeczpospolita” PCD 2011/3/4.
• Ł. Chojniak, Glosa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 13 VII 2009, SK 46/08, „Państwo i Prawo” 2010, nr 7,
• A. Kaftal, Kontrola sądu nad tymczasowym aresztowaniem w świetle orzecznictwa S.N., „Państwo i Prawo” 1972, z. 12,
• R.A. Stefański, Zaskarżalność postanowień w przedmiocie środka zapobiegawczego (w:) Środki zaskarżenia w procesie karnym. Księga pamiątkowa ku czci prof. Zbigniewa Dody, pod redakcją A. Gaberle i S. Waltosia, Kraków 2000,
• postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 lutego 2002 r., II KKN 337/01, OSNKW 2002, nr 7-8, poz. 66; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2002 r., V KK 328/02, LEX nr 75500;
• postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 września 2004 r., V KK 92/04, LEX nr 137751.
• postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 2006 r., III KK 395/05, OSNKW 2006, nr 10, poz. 92, LEX nr 197163.
• Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2012 r., SNO 20/12, LEX nr 1250867.