PL
Przyjmowana w doktrynie prawa karnego koncepcja obiektywnego przypisania skutku ma stanowić dodatkowy filtr w badaniu samej przyczynowości, oparty na kryteriach stworzenia przez potencjalnego sprawcę bezprawnego ryzyka dla dobra prawnego i urzeczywistnienia się tegoż właśnie niebezpieczeństwa w danym, należącym do znamion, skutku. Stosowanie tej formuły przypisywalności staje się jednak szczególnie problematyczne w konfiguracjach wieloosobowych, gdy ostateczne niebezpieczeństwo powstaje w wyniku kumulacji zachowań różnych podmiotów, w tym samego pokrzywdzonego. Niniejszy artykuł koncentruje się na kryteriach określania zakresu odpowiedzialności w takich układach i jest propozycją uzupełnienia porównań czysto ilościowych. W odniesieniu do tej kwestii przedstawione zostały też rozważania autorów niemieckich, zwłaszcza odnoszące się do zagadnienia autonomii w podejmowaniu decyzji przez dysponenta dobra prawnego.
EN
Under criminal law doctrine objective imputation theory is established as an additional filter besides causality, according to which the offender’s conduct must have created a wrongful risk of a specific result, and the result must be the product of this very risk. Applying the “wrongful risk” formula becomes particularly problematic in configurations of many people, when the final risk arises as a result of the accumulation of conducts of various actors, including the victim of the crime itself. This paper focuses on the criteria for determining the scope of liability in such situations and is a proposal to complement purely quantitative comparisons. In the latter task, it presents some considerations of German authors, especially on the autonomy in making decisions by the victim.