Porozumienia procesowe – alternatywa czy dominanta w postępowaniu karnym?

• Authors: Kowalewska-Łukuć Magdalena

Title variants

EN

Consensual finalization – alternative or dominant in criminal proceed

Abstracts

PL

Niniejszy artykuł przedstawia rozwój porozumień procesowych w polskim postępowaniu karnym. Ukazuje kolejne liczne nowelizacje przepisów regulujących instytucje skazania bez rozprawy i dobrowolnego poddania się karze. Artykuł stanowi też próbę oceny obecnego znaczenia porozumień procesowych w polskim wymiarze sprawiedliwości. W artykule zaakcentowane więc zostały zalety konsensualizmu, ale naświetlono w nim także możliwe koszty i zagrożenia z nim związane

EN

This paper examines the evolution of different forms of consensual finalization of polish criminal proceedings. It shows numerous amendments of regulations in conviction without a trial and voluntary submission to criminal responsibility. The paper also attempts to access the current importance of consensual finalization of criminal proceedings for polish justice. Therefore the paper stresses the advantages of conviction without a trial and voluntary submission to criminal responsibility, but also highlights its possible costs and threats.

Keywords

PL

konsensualizm; skazanie bez rozprawy; dobrowolne poddanie się karze; nowelizacja kodeksu postępowania karnego

EN

consensual finalization of criminal proceedings; conviction without a trial; voluntary submission to criminal responsibility; amendment of the Code of Criminal Procedure

• Publisher: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
• Journal: Acta Iuris Stetinensis
• Year: 2016
• Issue: Acta Iuris nr 16

Contributors

author

Kowalewska-Łukuć Magdalena

References

• Artymiak G., Sprawność procesu karnego z perspektywy form i trybów postępowania w kontekście porozumień procesowych – uwagi de lege lata i de lege ferenda,w: Ocena funkcjonowania porozumień procesowych w praktyce wymiaru sprawiedliwości,red. C. Kulesza, wyd. 1, Warszawa 2009.
• Bieńkowska B.T., Kontradyktoryjność postępowania przed sądem I instancji w nowym k.p.k., „Prokuratura i Prawo” 1997, nr 12.
• Grajewski J., Steinborn S., w: Kodeks postępowania karnego. Tom I. Komentarz do art. 1-424, red. L. Paprzycki, wyd. 3, Warszawa 2013.
• Hofmański P., Zmiany w kodeksie postępowania karnego w świetle poglądów sędziów i prokuratorów, „Państwo i Prawo” 2006, nr 1.
• Jankowski M., Ważny A., Instytucja dobrowolnego poddania się karze (art. 387 k.p.k.) i skazania bez rozprawy (art. 335 k.p.k.) w świetle praktyki. Rezultaty badań ogólnopolskich, w: Prawo w działaniu, red. A. Siemaszko, wyd. 1, Warszawa 2008.
• Jasiński W., Porozumienia procesowe w znowelizowanym kodeksie postępowania karnego, „Prokuratura i Prawo” 2014, nr 10.
• Karaźniewicz J., Wpływ porozumień procesowych na realizację celów postępowania karnego, w: Przyszłość polskiego prawa karnego. Alternatywne reakcje na przestępstwo, red. S. Pikulski, W. Cieślak, M. Romańczuk-Grądzka, wyd. 1, Olsztyn 2015.
• Kardas P., Konsensualne sposoby rozstrzygania w świetle nowelizacji kodeksu postępowania karnego z dnia 10 stycznia 2003 r., „Prokuratura i Prawo” 2004, nr 1.
• Kruk E., Porozumienia procesowe i konsensualizm w świetle art. 335 i 387 k.p.k., w: Ocena funkcjonowania porozumień procesowych w praktyce wymiaru sprawiedliwości, red. C. Kulesza, wyd. 1, Warszawa 2009.43 P. Kardas, Konsensualne…., s. 40. 44 Ibidem. Porozumienia procesowe – alternatywa czy dominanta w postępowaniu karnym? 91
• Kruk E., Wyrok skazujący sądu pierwszej instancji w trybie art. 335 K.P.K., wyd. 1, Kraków 2005.
• Paluszkiewicz H., Pierwszoinstancyjne wyrokowanie merytoryczne poza rozprawą w polskim procesie karnym, wyd. 1, Warszawa 2008.
• Pawelec S., Od wniosku o skazanie bez rozprawy do negocjowania wyroków. Czy zmierzamy w stronę plea baragaining?, w: Ocena funkcjonowania porozumień procesowych w praktyce wymiaru sprawiedliwości, red. C. Kulesza, wyd. 1, Warszawa 2009.
• Steinborn S., Porozumienia w polskim procesie karnym, wyd. 1, Kraków 2005.
• Waltoś S., Nowe instytucje w kodeksie postępowania karnego z 1997 r., „Państwo i Prawo”1997, nr 8.
• Waltoś S., „Porozumienia” w polskim procesie karnym de lege lata i de lege ferenda
• (Próba oceny dopuszczalności), „Państwo i Prawo” 1992, nr 7.
• Waltoś S., Wizja procesu karnego XXI wieku, w: Postępowanie karne w XXI wieku, red. P. Kruszyński, wyd. 1, Warszawa 2002.
• Ważny A., Co dalej z porozumieniami procesowymi – przyczynek do dyskusji, w: Ocena funkcjonowania porozumień procesowych w praktyce wymiaru sprawiedliwości, red. C. Kulesza, wyd. 1, Warszawa 2009.
• Zbrojewska M., Dobrowolne poddanie się karze w kodeksie postępowania karnego, wyd. 1, Białystok 2002.
• Wyrok SN z 22.08.2001 r., sygn. III KKN 372/99, LEX nr 52007.
• Wyrok SN z 17.04.2011 r., sygn. IV KK 91/11, LEX nr 794518.
• Ustawa z 10 stycznia 2003 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego, ustawy Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego, ustawy o świadku koronnym oraz ustawy o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2003 r., nr 17, poz. 155).
• Ustawa z 27 września 2013 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 1247).
• Ustawa z 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 396).
• Ustawa z 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 437).