Olaf Tchorek: performans w błękicie, który nie miał miejsca

• Authors: Ajder Teodor

Title variants

EN

Olaf Tchorek: A Performance in Blue That Never Took Place

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

W niniejszym tekście podjęta jest próba odsłonięcia mało znanej postaci Olafa Tchorka, młodszego brata Mariusza Tchorka. Młodzieniec ten od ponad pół wieku ma w Warszawie pomnik, ale prawie nikt nie wie, że przedstawia właśnie jego wizerunek. Przez rodzinę Tchorków uważany był za niesamowicie obdarowanego, bardzo zdolnego i mądrego chłopca, ale też cierpiącego z powodu straszliwej choroby. Miał niewątpliwie wielki wpływ na dynamikę tej rodziny. Próba ta odbywa się na kilku płaszczyznach. Najpierw jest to podejście performatywne do skromnego dziedzictwa pozostawionego przez Olafa Tchorka. Drugie to fenomenologiczne lapidarne studium subiektywnych doświadczeń, które wyłoniło się z oddziaływania autora z fragmentaryczną spuścizną po Olafie Tchorku. Trzecia płaszczyzna to antropogeneza, bo w dowodzeniu zastosowany został zaproponowany przez Jerzego Ludwińskiego w tekście „Sztuka w epoce postartystycznej” system faz rozwoju sztuki - takiej, która sztuką już nie jest, a jest zupełnie coś innego, o większych możliwościach. - System ten powstał po pęknięciu, które wywołała rewolucja artystyczna z lat sześćdziesiątych XX stulecia. To wpisywanie dzieł Olafa Tchorka w rozwojowe fazy sztuki zaproponowane przez Ludwińskiego jest robione w sposób żartobliwy, chyba w guście Ludwińskiego. - Akuku - jak powiedziałby Olaf Tchorek.

EN

An attempt at discovering Olaf Tchorek, the little-known younger brother of Mariusz Tchorek. For almost half a century Warsaw has been the site of a statue commemorating him but almost no one knows that it features Olaf’s likeness. The Tchorek family considered Olaf to be an exceptionally gifted, promising, and clever boy, although he suffered from a terrible illness; his impact upon the dynamic of the family was undisputed. The above-mentioned attempt takes place upon several levels, the first being a performative approach to the modest bequest of Olaf Tchorek, while the second assumes the form of a brief phenomenological study of subjective experiences, the result of the author tackling Olaf’s fragmentary legacy. The third level consists of anthropogenesis, since the presented argumentation applies a system of phases in the development of art, proposed by Jerzy Ludwiński in: “Sztuka w epoce postartystycznej” – such art is no longer art but something completely different and with a greater potential. The system in question emerged after the fissure caused by the artistic revolution of the 1960s. The inclusion of Olaf Tchorek’s works into the phases of art suggested by Ludwiński is conducted in a lighthearted manner, probably after Ludwiński’s liking. – Peek-a-boo – as Olaf Tchorek would say.

Keywords

EN

Mariusz Tchorek; art; performance

• Publisher: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
• Journal: Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
• Year: 2018
• Volume: 72
• Issue: 4(323)
• Pages: 279-284

Contributors

author

Ajder Teodor