PL
Jedną z istotnych kwestii politycznych we współczesnej Europie stanowi polityka państw Unii Europejskiej wobec mniejszości narodowych i grup etnicznych. Często stosunki pomiędzy większością a mniejszością nacechowane są nieżyczliwością i dyskryminacją zamiast tolerancją, równouprawnieniem i otwarciem na inność. Poniższy artykuł jest próbą ukazania żmudnej drogi do powstania regulacji prawnych między Niemcami a Danią, dotyczących zamieszkujących na ich pograniczu mniejszości narodowych – począwszy od Deklaracji Kilońskiej (1949 r.) poprzez Protokół Kopenhaski (tzw. Notat - 1949 r.), debaty w parlamentach obu państw, oficjalne i zakulisowe spotkania polityków niemieckich i duńskich, podjęcie rokowań aż po podpisanie Deklaracji Bońskiej (przez premiera Danii Hansa Christiana Hansena) i Deklaracji Kopenhaskiej (przez kanclerza Niemiec Konrada Adenauera) w 1955 r. Ponadto w artykule omówione zostały najistotniejsze elementy obu deklaracji, które stworzyły perspektywy rozwiązania problemów etniczno-narodowościowych na pograniczu duńsko-niemieckim, doświadczenia obu państw w rozwoju pokojowego współżycia między większością a mniejszością narodową w każdym z państw oraz dalsze uzgodnienia i działania prowadzące do równouprawnienia mniejszości w życiu społecznym, kulturalnym oraz gospodarczym.