Urban development in Ghent offers new opportunities for industrial heritage and the museum

• Authors: Neirinckx Pieter , Pinte Marc

Title variants

PL

Rozwój Gandawy i wynikające z niego nowe możliwości dla dziedzictwa przemysłowego i muzealnictwa

• Languages of publication: EN PL

Abstracts

EN

The subject of the article is the process of establishing, and the role of an industrial museum in the former port areas of Ghent. Although Ghent is located about 32 km from the coast, the city is a real sea port. The construction of the Ghent–Terneuzen Canal in 1823–1827 created a direct corridor to the North Sea. From the 19th century, large textile factories began to arise in and around the medieval city center, so that at the end of the 2nd half of the 19th century, Ghent became the most important industrial city of Flanders. This continued until the 1970 crisis. At that time, textile production was moved to countries with lower labor costs and factory buildings were demolished, but the old port basins remained. Port activities were moved north of the city to areas along the canal. The first Museum for Industrial Archaelogy was founded in this area. Fearful of potential loss of important industrial heritage, the small museum took over large steam engines and even port cranes. It gradually became understood that the collection of these large industrial objects in museum conditions is not easy. The Department for Urban Planning began the re-evaluation of the 19th-century industrial belt and the area of the old port. Currently, there is the integration of large technology objects (big stuff) with urban tissue and social life. The port’s heritage is raised to act as a visual and identity carrier, with a particular focus on port cranes. The cooperation between the Department of Urban Planning and the Museum of Industry offers the Museum the opportunity to go outside the walls of the museum to restore big industrial facilities (big stuff) to the old port of the city.

PL

Tematem artykułu jest proces powstawania i rola postindustrialnego muzeum na dawnych terenach portowych Gandawy. Mimo że Gandawa leży około 32 km od wybrzeża, miasto jest prawdziwym morskim portem. Wybudowanie w latach 1823–1827 kanału Ghent–Terneuzen stworzyło bezpośredni korytarz do Morza Północnego. Od XIX w. w średniowiecznym centrum miasta i wokół niego zaczęły powstawać wielkie fabryki tekstylne, tak że pod koniec 2. połowy XIX w. Gandawa stała się najważniejszym miastem przemysłowym Flandrii. Trwało to do kryzysu z roku 1970. Wówczas produkcja tekstylna została przeniesiona do krajów o niższych kosztach siły roboczej, budynki fabryk zostały zburzone, pozostały stare baseny portowe. Działalność „portową” przeniesiono na północ od miasta, na tereny wzdłuż kanału. Na opuszczonym terenie założono pierwsze Muzeum Archeologii Industrialnej. Obawiając się potencjalnej utraty ważnego dziedzictwa przemysłowego, niewielkie muzeum przejęło duże maszyny parowe, a nawet portowe dźwigi. Stopniowo zrozumiano, że gromadzenie tych wielkich obiektów przemysłowych w warunkach muzealnych nie jest łatwe. Departament Planowania Miejskiego rozpoczął rewaloryzację XIX-wiecznego pasa przemysłowego i terenu starego portu. Obecnie zachodzi tu integracja dużych obiektów techniki (big stuff) z tkanką miejską i życiem społecznym. Dziedzictwo portu jest podniesione do pełnienia funkcji nośnika wizualnego i tożsamościowego, ze szczególnym skupieniem uwagi na dźwigach portowych. Współpraca między Departamentem Rozwoju Miejskiego a Muzeum Przemysłu ofiarowuje temu drugiemu możliwość wyjścia poza mury muzeum, by przywrócić duże obiekty przemysłowe staremu portowi miasta.

Keywords

EN

urban redevelopment; industrial heritage; movable cultural heritage; heritage conservation

PL

przebudowa miast; dziedzictwo przemysłowe; ruchome dziedzictwo kulturowe; konserwacja dziedzictwa

• Publisher: Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
• Journal: Architectus
• Year: 2020
• Issue: 1(61)
• Pages: 37-44

Contributors

author

Neirinckx Pieter

• The Museum of Industry, Ghent, Belgium

author

Pinte Marc

• City Development and Spatial Planning Service, Ghent, Belgium

References

• Decavele J., De Herdt R., Decorte N., Gent op de wateren en naar de zee, Mercatorfonds, Antwerp 1976, 237.
• Neirinckx P., MIAT: from classic museum of industrial archaeology to partner in the reconversion of deindustrialized sites, “Hors-Série” 2018, N° 1, 263–267, https://www.cilac.com/sites/default/files/pdf_complet/actes_ticcih_2015_0.pdf [accessed: 14.03.2020].
• Viaene P., Saving and Valorising Industrial Heritage with Local Organizations and Volunteers in Belgium, [in:] Lin H.-W., Lin H.-Ch., Huang Ch.-M. (eds.), TICCIH Congress 2012. The International Conservation for the Industrial Heritage Series 2, Selected Papers of the XVth International Congress of the International Committee for the Conservation of the Industrial Heritage, Chung Yuan Christian University, Taiwan 2013, 289–298, https://ticcih.org/wp-content/ uploads/2013/10/Taipei2012SelectedPapersv9.pdf [accessed: 14.03.2020].
• Gentinfo, Nieuw Leven in de Oude Dokken, http://www.oudedokken.be/wp-content/uploads/2014/05/DEF-brochure-ENGELS.pdf [accessed: 3.11.2019].
• Kingma J., Van Hooff G., Horizons met en zonder kranen. Het veranderende silhouet van de Nederlandse havens en scheepswerven, “Tijdschrift voor Historische Geografie” 2018, Vol. 3, No. 4, 283–293.
• Wain A., The impact of personal connections on future interest in industrial heritage, “Hors-Série” 2018, N° 1, 301–306, https://www.cilac.com/sites/default/files/pdf_complet/actes_ticcih_2015_0.pdf [accessed: 14.03.2020].
• Pinte M., Neirinckx P., Kranen geven Gentse haven een gezicht, “Erfgoed van Industrie en Techniek” 2018, No. 2, 10–17.

Identifiers

DOI

10.37190/arc200106