Rywalizacja handlowa Unii Europejskiej i gospodarek wschodzących w Afryce

• Authors: Nowak Wioletta

Title variants

EN

Trade Competition between the European Union and Emerging Economies in Africa

RU

Торговое соперничество Евросоюза и экономик развивающихся стран Африки

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Unia Europejska jest najważniejszym partnerem handlowym Afryki. Jednak od początku globalnego kryzysu finansowego, systematycznie traci swoją przewagę nad gospodarkami wschodzącymi w handlu z krajami afrykańskimi. Od 2007 roku wymiana handlowa Chin, Indii, Brazylii i Turcji z 34 najsłabiej rozwiniętymi krajami Afryki przewyższa wymianę Unii Europejskiej z LDCs. Gospodarki wschodzące nie tylko rywalizują między sobą o afrykańskie surowce, rynki zbytu i wpływy na kontynencie, ale stanowią zagrożenie dla pozycji i interesów Europy w Afryce. W artykule pokazano skalę i trendy w handlu dobrami między krajami Unii Europejskiej i 54 krajami afrykańskimi oraz 4 gospodarkami wschodzącymi (Chiny, Indie, Brazylia, Turcja) i Afry-ką w latach 2000–2013. Wymianę handlową między stronami zbadano na podstawie danych UN Comtrade Database. Relacje handlowe Unii Europejskiej z Afryką są bardzo złożone. Unia prowadzi negocjacje z poszczególnymi krajami, grupami krajów i Unią Afrykańską. Deklaruje partnerstwo w stosunkach z Afryką, naciska na wielostronną liberalizację handlu przez kraje afrykańskie, ale sama wciąż stosuje protekcjonistyczną politykę wewnętrzną. Przeznacza coraz większe kwoty na pomoc dla Afryki. Jednak otrzymanie pomocy uwarunkowane jest spełnieniem szeregu różnych kryteriów. Gospodarki wschodzące traktują kraje afrykańskie jako równorzędnych partnerów, rozwijają współpracę Południe-Południe i nie ingerują w sprawy wewnętrzne swoich partnerów handlowych. Systematycznie zwiększają pomoc rozwojową nie stawiając przy tym warunków politycznych. Zarówno UE, jak i gospodarki wschodzące, łączą politykę handlową z polityką rozwojową i inwestycyjną. Wydaje się jednak, że gospodarki wschodzące znalazły efektywniejszy sposób.

EN

The European Union is the most important trading partner for Africa. However, since the beginning of the global financial crisis it has been steadily losing its advantage over emerging economies in merchandise trade with African countries. Trade in goods between China, India, Brazil, Turkey and 34 Africa’s least developed countries has been surpassing trade between the EU and Africa’s LDCs since 2007. Emerging economies not only compete between themselves for access to African resources, markets, and influence on the African continent but also pose a threat for the EU’s position and interests in Africa. The paper shows the level and trends in merchandise trade between the EU and 54 African countries, and between four emerging economies (China, India, Brazil, Turkey) and Africa in the years, from 2000 to 2013. The analysis is based on the data retrieved from the UN Comtrade Database. Trade relations between the EU and Africa are very complicated. The EU negotiates agreements with individual African countries, groups of countries, and the African Union. It declares partnership, insists on multilateral trade liberalization by African countries but at the same time protects its own market. The EU provides more and more development assistance to African countries. However, its assistance is highly conditional. The emerging economies treat African countries as equal partners, they develop the South-South cooperation and do not interfere in domestic affairs of their trading partners. Besides, they systematically increase their development assistance to Africa without any political conditions. Both, the EU and emerging economies combine trade policy with development and investment policies. However, it seems that the emerging economies do it more efficiently.

Keywords

PL

handel towarami; gospodarki wschodzące; pomoc rozwojowa; Afryka

• Publisher: Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
• Journal: Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy
• Year: 2016
• Volume: 47
• Pages: 386-404

Contributors

author

Nowak Wioletta

• Instytut Nauk Ekonomicznych Uniwersytet Wrocławski

References

• Ambukita E., 2012, Wielkie gospodarki wschodzące – nowi partnerzy gospodarczy krajów Afryki, „Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego We Wrocławiu. Re-search Papers of Wroclaw University of Economics”, No. 267.
• Arts K., Byron J., 1997, The mid-term review of the Lomé IV Convention: heralding the future?, “Third World Quarterly”, No. 18(1). DOI: 10.1080/01436599715064
• Beri R., 2003, India’s Africa policy in the post-Cold War era: an assessment, “Strategic Analysis”, no. 27(2), http://dx.doi.org/10.1080/09700160308450084
• Bräutigam, D., 2011, Chinese development aid in Africa: What, why, and how much?, [w:] Rising China: Global challenges and opportunities, red. J. Golley, L. Song, Canberra: Australian National University (ANU) Press.
• Bridging the Atlantic. Brazil and Sub-Saharan Africa. South-South Partnering for Growth, The World Bank – IPEA Report http://siteresources.worldbank.org/AFRI CAEXT/Resources/africa-brazil-bridging-final.pdf.
• Chakrabarti S., Ghosh I., 2014, FDI in Africa: A comparison of the Indian and Chinese Experience, Procedia – Social and Behavioral Sciences, No. 157, http://dx.doi.org/ 10.1016/j.sbspro.2014.11.038
• Ebner J., 2015, The Sino-European race for Africa’s minerals: When two quarrel a third rejoices, “Resources Policy” No. 43, http://dx.doi.org/10.1016/j.resourpol.2014.11.009
• Gao J., 1984, China and Africa: the development of relations over many centuries, “African Affairs” No. 83(331).
• Geda A., Meskel A.G., 2008, China and India’s growth surge: Is it a curse or blessing for Africa? The case of manufactured exports, “African Development Review”, No. 20(2). http://dx.doi.org/10.1111/j.1467-8268.2008.00184.x
• Genç S., Tekin O., 2014, Turkey’s Increased Engagement in Africa: The Potential, Limits and Future Perspective of Relations, „European Journal of Economic and Politi-cal Studies”, No. 7.
• He Y., 2013, Does China’s trade expansion help African development? – an empirical estimation, „China Economic Review”, No. 26. http://dx.doi.org/10.1016/j.chieco. 2013.04.001
• Kowol M., 2012, Rywalizacja Unii Europejskiej i Chin w Afryce Subsaharyjskiej. Rola dyplomacji w zagranicznej polityce gospodarczej [w:] Hereditas Mercaturæ. Księga pamiątkowa dedykowana świętej pamięci profesorowi Stanisławowi Miklaszew-skiemu, red. P. Czubik, Z. Mach, Instytut Multimedialny, Kraków.
• Kummer-Noormamode S., 2014, Does trade with China have an impact on African countries’ growth?, „African Development Review”, No. 26(2), http://dx.doi.org/ 10.1111/1467-8268.12100
• Ministério das Relações Exteriores do Brasil, 2015, Relações bilaterais, http://www. itamaraty.gov.br
• Ministry of Foreign Affairs, Republic of Turkey, 2015, Turkey-Africa Relations, http://www.mfa.gov.tr/turkey-africa-relations.en.mfa.
• Mleczko M., 2002, Umowa o partnerstwie między krajami Afryki, Karaibów i Pacyfiku a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi – nowa droga integracji gospodarczej?, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, nr 64.
• Nowak W., 2015a, China’s Development Aid Strategies, „Chinese Business Review”, No. 14(4), http://dx.doi.org/10.17265/1537-1506/2015.04.004
• Nowak W., 2015b, Pomoc rozwojowa krajów BASIC, „Ekonomia XXI Wieku. Economics of 21st Century”, No. 3(7), http://dx.doi.org/10.15611/e21.2015.3.03
• Nowak W., 2015c, Turcja jako wschodzący donator, „Optimum. Studia Ekonomiczne”, nr 3(75), http://dx.doi.org/10.15290/ose.2015.03.75.12
• Obuah E., 2012, Trade between China and Africa: Trends, Changes, and Challenges, “International Journal of China Marketing”, No. 2(2).
• Özkan M., Akgün B., 2010, Turkey’s opening to Africa, „Journal of Modern African Studies”, No. 48(4), http://dx.doi.org/10.1017/S0022278X10000595
• Roy S., 2014, China and India, “rising powers” and African development: Challenges and opportunities, Occasional Paper. The Nordic Africa Institute. Uppsala.
• Stuenkel O., 2013, Brazil in Africa. Bridging the Atlantic?, KAS International Reports, No. 1(2). Taylor I., 2012, India’s rise in Africa, „International Affairs”, No. 88(4). http://dx.doi. org/10. 1111/j.1468-2346.2012.01101.x
• White L., 2010, Understanding Brazil’s new drive for Africa, „South African Journal of International Affairs”, No. 17(2), http://dx.doi.org/10.1080/10220461.2010.494345
• Wódka J., 2013, Polityka zagraniczna “nowej” Turcji. Implikacje dla partnerstwa transatlantyckiego, Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, Warszawa.
• Xi announces 10 major China-Africa cooperation plans for coming 3 years, 2015, Forum on China-Africa Cooperation, http://www.focac.org.
• Zajaczkowski M., 2013, Instytucjonalizacja zewnętrzna Unii Europejskiej na przykładzie Afryki Subsaharyjskiej, „Kwartalnik Kolegium Ekonomiczno-Społecznego. Studia i Prace”, No. 2.
• Zajączkowski J., 2012, Indie – „wschodzące” mocarstwo XXI wieku w Afryce, „Forum Politologiczne”, INP UWM Olsztyn, No. 13.

Identifiers

DOI

10.15584/nsawg.2016.3.28