The Dualism of Prudence

• Authors: Wojciech Załuski , Tomasz Kwarciński

Title variants

PL

Dualizm roztropności

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

Contrary to the rather commonly held opinion that the understanding of prudence (as a certain virtue) has not changed essentially since the ancient times, it is argued in the paper that there are two not only distinct but also incompatible concepts of prudence: the modern – amoral or non-moral, and the classical (Aristotelian-Thomist) – strictly moral. The claim that these concepts are distinct and incompatible implies that ‘modern prudence’ is not part of ‘classical prudence’ but is essentially different from it: one cannot be prudent in both senses (for instance, part of modern prudence is continence/self-control, whereas classical prudence excludes continence/ self-control). Apart from the comparison of both concepts of prudence, the paper also provides an analysis of their relations with the so-called ‘prudential values’ as well as of the causes of the evolution (or rather: revolution) in the understanding of prudence which took place in modern philosophy; It is also argued that within ethics which assumes the classical understanding of prudence there is no place for what Sidgwick called the ‘dualism of practical reason’.

PL

W polemice z dość powszechnie przyjmowaną opinią, że rozumienie roztropności (jako pewnej cnoty) nie ulegało istotnym zmianom od czasów antycznych, w artykule broniona jest teza, że istnieją dwa, nie tylko różne, ale i niedające się ze sobą pogodzić pojęcia roztropności: nowożytne/nowoczesne – niemoralne lub pozamoralne, i klasyczne (Arystotelesowsko-Tomistyczne) – ściśle moralne. Z tezy, iż oba pojęcia są różne i niekompatybilne, wynika, iż ‘nowoczesna roztropność’ nie jest częścią ‘klasycznej’, lecz jest od niej istotnie różna: nie można być równocześnie roztropnym w obu rozumieniach (przykładowo: składową nowoczesnej roztropności jest samokontrola/opanowanie, którą wyklucza roz¬tropność klasyczna). Oprócz porównania obu pojęć roztropności artykuł dostarcza także analizy relacji między nimi i tak zwanymi ‘wartościami roztropnościowymi’, oraz analizy przyczyn ewolucji (czy raczej rewolucji) w rozumieniu roztropności, jaka nastąpiła w czasach nowożytnych. Broniona jest w nim także teza, iż w ramach etyki, która zakłada klasyczne rozumienie roztropności, nie pojawia się Sidgwickowski „dualizm rozumu praktycznego”.

Keywords

EN

prudence; virtue; values; moral motivation; egoistic motivation; well-being; practical reason

PL

roztropność; cnota; wartości; motywacja moralna; motywacja egoistyczna; dobrobyt; rozum praktyczny

• Publisher: Instytut Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk / Akademia Leona Koźmińskiego
• Journal: Prakseologia
• Year: 2019
• Volume: 161
• Pages: 271-290

Contributors

author

Wojciech Załuski

• Jagiellonian University, Cracow

author

Tomasz Kwarciński

• Cracow University of Economics

References

• Annas, J. 1993. The Morality of Happiness, Oxford, Oxford University Press.
• Annas, J. 1995. Prudence and Morality in Ancient and Modern Ethics, “Ethics” 105(2): 241–257.
• Aristotle. 1947. Nicomachean Ethics, transl. W. D. Ross. New York, Modern Library.
• Aubenque, P. 1975. La prudence chez Kant, “Revue de Métaphysique et de Morale”, 80(2): 156–182.
• Bricker, P. 1980. Prudence, “The Journal of Philosophy”, 77(7): 381–401.
• Brucker, Ch. 1971. Prudentia/Prudence aux XIIe et XIIIe siècles, “Romanische Forschungen”, 83(4): 464–479.
• Campbell, S. M. 2016. The Concept Of Well-Being, in: . Fletcher (ed.), The Routledge Handbook of Philosophy of Well-Being, London, Routledge.
• Cicero. 2009. De officiis, Torino, Utet libreria.
• Irwin, T. H. 1990. The Scope of Deliberation: A Conflict in Aquinas, “The Review of Metaphysics”, 44(1): 21–42.
• Irwin, T. H. 1995. Prudence and Morality in Greek Ethics, “Ethics” 105(2): 284–295.
• Kapust, D. J. 2011. Republicanism, Rhetoric, and Roman Political Thought. Sallust, Livy, and Tacitus, Cambridge, Cambridge University Press.
• Langan, J. P. 1979. Augustine on the Unity and the Interconnection of the Virtues, “The Harvard Theological Review”, 72(1/2): 81–95.
• Machiavelli, N. 1985. The Prince, transl. M. Musa, New York, Penguin.
• Martin, J. 1997. Inventing Sincerity, Refashioning Prudence: The Discovery of the Individual in Renaissance Europe, “The American Historical Review”, 102(5): 1309–1342.
• McCloskey, D. N. 2002. Why Economists Should Not Be Ashamed of Being the Philosophers of Prudence, “Eastern Economic Journal”, 28(4): 551–555.
• McCloskey, D. N. 2006. The Bourgeois Virtues. Ethics for an Age of Commerce, Chicago and London, The University of Chicago Press.
• McLeod, O. 2000. What is Sidgwick’s Dualism of Practical Reason, Pacific “Philosophical Quar¬terly”, 81: 273–290.
• Orsi, F. 2008. The Dualism of the Practical Reason: Some Interpretations and Responses, “Etica & Politica”, 10 (2): 19–41.
• Ossowska, M. 1985. Moralność mieszczańska, Wrocław, Ossolineum.
• Payer, P. J. 1979. Prudence and the Principles of Natural Law: a Medieval Development, “Speculum”, 54(1): 55–70.
• Pieper, J. 1966. The Four Cardinal Virtues, Notre Dame, Indiana, University of Notre Dame Press.
• Pinches, Ch. 1995. Pagan Virtue and Christian Prudence, “The Journal of Religious Ethics”, 23(1): 93–115.
• Porter, J. 1993. The Ambiguity of the Virtues and the Ambiguity of Goodness: A Reappraisal of Aquinas’s Theory of the Virtues, “The Journal of Religious Ethics”, 21(1): 137–163.
• Reinach, A. 1989. Die Überlegung; ihre ethische und rechtliche Bedeutung, in: idem, Sämtliche Werke. Textkritische Ausgabe in 2 Bänden. Bd. 1: Werke, München, Philosophia Verlag: 279–311.
• Scheler, M. 1972(1912). Ressentiment, transl. W. W. Holdheim, New York, Schocken.
• Sidgwick, H. 1989(1907). The Methods of Ethics, Indianapolis, Indiana, Hackett Publishing Company.
• Sumner, L. W. 1998. Is Virtue Its Own Reward?, “Social Philosophy & Policy Foundation”: 18–36.
• Taylor, T. 2011. Knowing what is good for you: A theory of prudential value and well-being, London, Palgrave Macmillan.
• Telfer, E. 1989–90. The Unity of the Moral Virtues in Aristotle’s Nicomachean Ethics, “Proceedings of the Aristotelian Society”, 90: 35–48.
• Tentler, T. N. 1959. The Meaning of Prudence in Bodin, “Traditio”, 15: 365–384.
• Thomas Aquinas. 1981. Summa Theologica : Complete English Edition in Five Volumes, transl. by Fathers of the English Dominican Province. Westminster, Md., Christian Classics.
• Vlastos, G. 1972. The Unity of Virtues in the Protagoras, “The Review of Metaphysics”, 25(3): 415–458.

Identifiers

DOI

10.7206/prak.0079-4872_2015_160_28