SAMUEL ZBOROWSKI JAKO PARTYTURA . O PERFORMATYWNOŚCI DRAMATU NA PRZYKŁADZIE DZIEŁA JULIUSZA SŁOWACKIEGO

• Authors: Świątkowska Wanda

Title variants

EN

SAMUEL ZBOROWSKI AS A SCORE. ON THE PERFORMATIVITY OF DRAMA ON THE EXAMPLE OF JULIUSZ SŁOWACKI’S WORK

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

The author interprets a drama by Juliusz Słowacki Samuel Zborowski as a theatrical score. Putting it in the context of William B. Worthen’s theory of drama as an interface, Erika Fischer-Lichte’s understanding of performativity and Dariusz Kosiński’s concept of a scenario of the prepared experience, author concludes that Samuel Zborowski is a perfect example of theatrical score. Using contemporary performances as test cases, the author proves the performativity of the text and explores the relationship between literature and theatre. The changing performance technologies revive the text and enable the spectators to go through playwright’s experience.

Keywords

PL

performatywność; dramat; Juliusz Słowacki; Samuel Zborowski

EN

performativity; drama; Juliusz Słowacki; Samuel Zborowski

• Publisher: Wydawnictwo Naukowe AP
• Journal: Świat Tekstów. Rocznik Słupski
• Year: 2017
• Issue: 15
• Pages: 55-74
• Physical description: oryginalna praca badawcza

Dates

published

2017

Contributors

author

Świątkowska Wanda

• Uniwersytet Jagielloński Kraków

References

• Austin J.L., Mówienie i poznawanie. Rozprawy i wykłady filozoficzne, przeł. B. Chwe-deńczuk, Warszawa 1993.
• Axer J., „Samuel Zborowski”, czyli spór o miejsce na krzyżu. W: Świat z tajemnic wy-spowiadany. Studia o „Samuelu Zborowskim” Juliusza Słowackiego, red. M. Kali-nowska, J. Skuczyński, M. Bizior, Toruń 2006.
• Bizior M., Z dziejów recepcji badawczej „Samuela Zborowskiego” – mit lucyferyczny
• w dramacie. W: Świat z tajemnic wyspowiadany. Studia o „Samuelu Zborowskim” Juliusza Słowackiego, red. M. Kalinowska, J. Skuczyński, M. Bizior, Toruń 2006.
• Bunsch A., Gorecki W., Kudliński T., Nowa realizacja „Hamleta” oparta na pomyśle Stanisława Wyspiańskiego, Kraków – Warszawa 1936.
• Cieśla-Korytowska M., Rozkład formy dramatycznej „Samuela Zborowskiego” pod wpływem mistycyzmu Słowackiego. W: Dramat i teatr romantyczny, red. D. Rataj-czak, Wrocław 1992.
• Fischer-Lichte E., Estetyka performatywności, przeł. M. Borowski, M. Sugiera, Kraków 2008.
• Grzegorzewski J., Scenariusze, t. I, Warjacje – scenariusze autorskie z lat 1978-1991, red. E. Bułhak, M. Żurawski, Warszawa 2012.
• Grzegorzewski J., Scenariusze, t. II, Improwizacje – scenariusze autorskie z lat 1994-
• -2005, red. E. Bułhak, M. Żurawski, Warszawa 2014.
• Halberda M., (i in.), „Dziady” Adama Mickiewicza w inscenizacji Konrada Swinarskie-go: opis przedstawienia, Kraków 1998.
• Hejmej A., Partytura literacka. Przedmiot badań komparatystyki interdyscyplinarnej, „Teksty Drugie” 2003, nr 4.
• Hejmej A., Muzyka w literaturze. Perspektywy komparatystyki interdyscyplinarnej, Kra-ków 2008.
• Kantor T., Pisma, t. I-III, wybrał i oprac. K. Pleśniarowicz, Kraków 2005.
• Kosiński D., Juliusz Słowacki od performansów, „Dialog” 2007, nr 2.
• Kosiński D., Książę. Teatr przemiany Juliusza Słowackiego. W: Tradycja romantyczna
• w teatrze polskim, red. D. Kosiński, Kraków 2007.
• Kosiński D., Polski teatr przemiany, Wrocław 2007.
• Matuszewska A., Tekst dzieła literackiego jako partytura, „Przestrzenie Teorii” 2005, nr 5.
• Mickiewicz A., Literatura słowiańska, kurs trzeci, wykład XVI. W: tegoż, Dzieła, Wy-danie Rocznicowe 1798-1998, t. 11, Warszawa 1998.
• Nawrocka E., Dramaty mistyczne Juliusza Słowackiego. W: Dramat i teatr romantyczny, red. D. Ratajczak, Wrocław 1992.
• Niziołek G., Dramat bez tytułu. W: Tradycja romantyczna w teatrze polskim, red. D. Ko-siński, Kraków 2007.
• Ouaknine S., „Książę Niezłomny”: studium i rekonstrukcja spektaklu Jerzego Grotow-skiego i Teatru Laboratorium, przeł. J. Tyszka, Wrocław 2011.
• Piwińska M., Juliusz Słowacki od duchów, Warszawa 1992.
• Raszewski Z., Partytura teatralna, „Pamiętnik Teatralny” 1958 z. 3/4.
• Sajewska D., Plata T., Re//mix: intro. W: Re//mix: performans i dokumentacja, red.
• D. Sajewska, T. Plata, Warszawa 2014
• Skuczyński J., „Moc przeze mnie gada…”. Autor i jego strategie nadawczo-odbiorcze
• w „Samuelu Zborowskim”. W: Świat z tajemnic wyspowiadany. Studia o „Samuelu Zborowskim” Juliusza Słowackiego, red. M. Kalinowska, J. Skuczyński, M. Bizior, Toruń 2006.
• Słowacki J., Genezis z Ducha. W: tegoż, Dzieła wszystkie, red. J. Kleiner, t. 14, Wrocław 1954.
• Słowacki J., Samuel Zborowski. W: tegoż, Dzieła wszystkie, red. J. Kleiner, t. 13/1, Wro-cław 1963.
• Stanislavskij K., Režissёrskij plan „Otello”, Moskva – Leningrad 1945.
• Stanisławski K., Partytura teatralna „Mewy” Antona Czechowa, przeł. J. Czech, Kra-ków 2014.
• Świątkowska W., Klasyka? Żywa!, „Dialog” 2016, nr 3.
• Świątkowska W., Partytura teatralna, Encyklopedia teatru polskiego, http://www.ency
• klopediateatru.pl/hasla/123/partytura-teatralna [14.02.2016].
• Timoszewicz J., „Dziady” w inscenizacji Leona Schillera. Partytura i jej wykonanie, Warszawa 1970.
• Worthen W.B., Dramat: między literaturą a przedstawieniem, przeł. M. Borowski,
• M. Sugiera, Kraków 2013,
• Wyspiański S., Adama Mickiewicza „Dziady”. Sceny dramatyczne. Tak jak były grane
• w teatrze krakowskim dnia 31 paźdz. 1901. W: tegoż, Dzieła zebrane, redakcja ze-społowa pod kierunkiem L. Płoszewskiego, t. XII, Kraków 1961.
• Wyspiański S., Hamlet. W: tegoż, Dzieła zebrane, redakcja zespołowa pod kierunkiem L. Płoszewskiego, t. XIII, Kraków 1961.
• Wyspiański S., „Wesele”: tekst i inscenizacja z roku 1901, oprac. J. Got, Warszawa 1977.

Identifiers

ISSN

2083-4721