EN
The study presented aimed to determine differences and similarities between adolescents with congenital motor disabilities and nondisabled adolescents in how they perceived the parental attitudes of their mothers and fathers. In addition, comparing parental attitudes in both groups, the Authors took into account the participants’ gender and distinguished two stages of adolescence:early adolescence and late adolescence. In the study, the Parental Attitudes Scale by Mieczysław Plopa (2005) was used, which takes into consideration the following categories of parental attitudes: acceptance-rejection, autonomy, overprotection, overdemandingness and inconsistency. In total, 250 adolescents aged 13 through 17 took part in the study. Parental attitudes followed the same, positive sequence among adolescents with disabilities and nondisabled adolescents (acceptance, autonomy, protection, demanding and inconsistency). The attitudes that are highly valued from the point of view of appropriate child socialization largely dominated as compared to negative attitudes. Moreover, differences were found in the fathers’ attitudes of autonomy and protection: the fathers showed a tendency to overprotect their daughters with motor disabilities and reduced the autonomy of their sons with disabilities once they entered the late adolescence stage. The findings became a starting point for discussion on the importance of a proper adaptation process for the mother’s and father’s parental attitudes toward the child with congenital motor disability.
PL
Celem prezentowanych badań było określenie różnic i podobieństw w zakresie percepcji postaw rodzicielskich matki i ojca między młodzieżą z wrodzoną niepełnosprawnością ruchową a młodzieżą sprawną. Ponadto, porównując postawy rodzicielskie w obu grupach, wzięto pod uwagę również płeć badanych oraz wyodrębniono dwie fazy adolescencji: wczesną i późną. W badaniach wykorzystano Skalę Postaw Rodzicielskich w opracowaniu Mieczysława Plopy (2005), która uwzględnia następujące kategorie postaw rodzicielskich: akceptacji-odrzucenia, autonomii, nadmiernego ochraniania, nadmiernego wymagania oraz niekonsekwencji. W badaniach wzięło udział łącznie 250 adolescentów, w wieku 13–17 lat. Postawy rodzicielskie układały się wśród dorastających z niepełnosprawnością i dorastających sprawnych w identyczną, pozytywną sekwencję (akceptacja, autonomia, ochranianie, wymaganie, niekonsekwencja). Uwidoczniła się zdecydowana przewaga postaw wysoko wartościowanych z punktu widzenia właściwej socjalizacji dziecka w stosunku do postaw negatywnych. Ponadto odnotowano różnice w zakresie postawy autonomii i ochraniania ojców, którzy przejawiali skłonność do nadmiernego ochraniania dziewcząt z niepełnoprawnością ruchową oraz ograniczali autonomię chłopców z niepełnosprawnością wraz z ich wkroczeniem w okres późnej adolescencji. Uzyskane wyniki stały się punktem wyjścia do podjęcia rozważań na temat znaczenia procesu adaptacji matki i ojca do wychowania dziecka z wrodzoną niepełnosprawnością ruchową.