Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

PL EN


2013 | 19 | 91–117

Article title

Stanisław Lubomirski (1583–1649) – fundator wiśnickiego klasztoru Karmelitów bosych

Content

Title variants

EN
Stanisław Lubomirski (1583–1649) – the founder of the Discalced Carmelites monastery in Nowy Wiśnicz

Languages of publication

PL

Abstracts

PL
W 1649 roku zmarł Stanisław Lubomirski h. Drużyna lub Śreniawa bez Krzyża, fundator klasztoru Karmelitów bosych w Nowym Wiśniczu. Był synem Sebastiana, kasztelana małogoskiego i Anny z Ruszczy Branickiej, urodził się w 1583 roku. Uczył się w kolegium jezuickim w Monachium, studia uniwersyteckie odbył w Padwie (1600), odbył też podróże po Francji i Niderlandach. W 1613 roku poślubił księżną Zofię Ostrogską (zm. 1622), z którą miał trzech synów oraz dwie córki. Zwycięstwo chocimskie w 1621 roku zapewniło mu wielkie uznanie i sławę. Otrzymał godności i urzędy: w 1620 roku podczaszego koronnego i zastępcy hetmana wielkiego litewskiego Jana Karola Chodkiewicza, w 1628 roku – wojewody ruskiego, w 1638 roku – wojewody krakowskiego. Król nadał mu 7 starostw. Był wybitnym przedstawicielem współczesnego sobie pokolenia a zarazem nowego rodzaju działaczy sceny politycznej. „Jego dom wzniósł się świeżo między najpierwsze w Rzplitej – na regalizmie, na usługach wojennych, ale zwłaszcza na soli i skrzętnej gospodarce”, do tego stopnia, iż w zupełności uniezależnił się od króla. Pomimo że „posiadał gwałtowne usposobienie, ogromną ambicję i niemal bezgraniczną pychę”, wykazywał się troską o ojczyznę, jak też o innych ludzi szczególnie bliżej z nim związanych, dla których potrafił być życzliwy i dobry. Dochodziło w ten sposób do wiązania się uboższej szlachty, zwłaszcza uciekającej przed deklasacją, z Lubomirskimi, co z kolei oddziaływało na dalsze znaczenie tego rodu. Śreniawita ten otoczył zatem swym patronatem sporą grupę uciekającej pod jego opiekę klienteli. Nie należy zapominać także, iż nie tylko stworzył wspaniały dwór – najpotężniejszą w kraju twierdzę, ale przede wszystkim środowisko, gdzie urzekał wschodnim przepychem i wielkopańską ekstrawagancją i był zasłużonym i hojnym mecenasem. Biorąc to wszystko pod uwagę, możemy uznać Lubomirskiego nie tylko za wybitną postać w historii Polski pierwszej połowy XVII wieku, ale i za wzór osobowy polskiego parlamentarzysty i senatora. Nowy Wiśnicz zaś, ze swoim klasztorem dziś nieistniejącym, to nie tylko prowincjonalne miasteczko, ale także miejscowość, gdzie wielka historia Polski znalazła swoje miejsce i upamiętnienie. Jest ono więc wymownym przykładem związków „małej ojczyzny” z „ojczyzną większą”, małej miejscowości z życiem całego państwa i narodu, tak w dniach jego chwały, jak i niewyobrażalnego cierpienia.
EN
Stanisław Lubomirski of the coat of arms of Fellowship or Śreniawa without a cross died in 1649. He was the founder of the Discalced (Barefoot) Carmelite Monastery in Nowy Wiśnicz. Lubomirski was the son of Sebastian, the castellan of Małogoszcz and Anna Branicka from Ruszcza. He was born in 1583, later studied at Jesuit College in Munich and at the University of Padua (1600), then travelled widely over France and the Netherlands. In 1613 he married princess Zofia Ostrogska (died in 1622) who gave birth to his 5 children, three sons and 2 daughters. The victory at the battle of Chocim brought him a significant recognition and fame. He received honours and state functions: the royal cup bearer and a deputy of the grand hetman of Lithuania Jan Karol Chodkiewicz in 1620; a Ruthenian voivode in 1628 and then a voivode of Kraków in 1638. The king gave him 7 starosties (royal lands). Lubomirski was an outstanding representative of the contemporary generation as well as of a new breed of political activists. Thanks to his connections with the court, warfare and business skills, he became one of the most important and influential figures in Poland of that time – so important that he became independent of the king. Although he was hot tempered, highly ambitious and utterly arrogant, Lubomirski showed a lot of care for his country as well as other people, especially those who were close to him. He could be really kind and benevolent to them. Such attitude bound the poorer nobility who were escaping from declassing with the Lubomirski’s family, increasing its future significance. Thus this Śreniawa took under his wings a considerable number of noblemen seeking his care. It mustn’t be forgotten that not only did he create a splendid court and the mightiest stronghold in the country as well as the milieu, where he charmed with eastern splendour and lordly extravagance, but above all he was a distinguished and generous patron. Taking it all into consideration, Lubomirski can be regarded not only as an outstanding figure in the history of Poland of the first half of the 17th century but also as a role model of a Polish parliamentarian and senator. Nowy Wiśnicz, accordingly, with its presently non-existent monastery, is nowe not only a provincial town but also a place where a piece of great Polish history found its place and commemoration. The town is therefore a meaningful example of links between ‘a small homeland’ and a ‘bigger homeland’, the links of a small town with the life of the whole country and a nation at the times of its glory and inconceivable suffering.

Year

Volume

19

Pages

91–117

Physical description

Dates

published
2013-12-31

Contributors

  • Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie

References

  • W. Czapliński, Lubomirski Stanisław h. Szreniawa (1583–1649). W: Polski słownik biograficzny. T. 18. Pod red. E. Rostworowskiego. Wrocław 1973, s. 42–45
  • K. Przyboś, Awans społeczny Lubomirskich herbu Drużyna od XIV do początku XVII wieku. „Genealogia” T. 4: 1994, s. 9
  • J. Długosz, Mecenat kulturalny i dwór Stanisława Lubomirskiego, wojewody krakowskiego. W: Prace Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Seria A. Nr 149. Wrocław 1972, s. 17–69
  • W. Czapliński, J. Długosz, Podróż młodego magnata do szkół. Studium z dziejów kultury XVI i XVII w. Warszawa 1969, s. 33–44
  • M. Marcinowska, Lubomirscy – starostowie sądeccy i spiscy. Nowy Sącz 1998, s. 13; Z. Kollárová, Spišski starostvia. W: Narodziny Rzeczypospolitej. Studia z dziejów średniowiecza i czasów wczesnonowożytnych. T. 2. Pod red. W. Bukowskiego, T. Jurka. Kraków 2012, s. 796–797
  • W. Sokołowski, Politycy schyłku złotego wieku. Małopolscy przywódcy szlachty i parlamentarzyści w latach 1574–1605. Warszawa 1997
  • A. Kersten, Hieronim Radziejowski. Studium władzy i opozycji. Warszawa 1988
  • Urzędnicy województwa krakowskiego XVI–XVIII wieku. Spisy. Opr. S. Cynarski, A. Falniowska-Gradowska. W: Urzędnicy dawnej Rzeczypospolitej XII–XVIII wieku. Spisy. T. 4, z. 2. Kórnik 1990, s. 125, nr 531
  • J. Ślaski, Marcin Błażewski i Stanisław Lubomirski? (Z dziejów przekładu staropolskiego). W: Kultura staropolska – kultura europejska. Prace ofirowane Januszowi Tazbirowi w siedemdziesiątą rocznicę urodzin. [Pod red. S. Byliny i in.]. Warszawa 1997, s. 397–400
  • A. S. Radziwiłł, Pamiętnik o dziejach w Polsce. T. 3: 1647–1656. Wyd., przeł. A. Przyboś, R. Żelewski. Warszawa 1980
  • Z. Anusik, Kariery ulubieńców Zygmunta III. Rola polityki nominacyjnej króla w kreowaniu elity władzy w Rzeczypospolitej w latach 1587–1632. W: Faworyci i opozycjoniści. Król a elity polityczne w Rzeczypospolitej XV–XVIIIwieku. Pod red. M. Markiewicza, R. Skowrona. Kraków 2006, s. 215–244
  • S. Maskiewicz, B. K. Maskiewicz, Pamiętniki Samuela i Bogusława Kazimierza Maskiewiczów. (Wiek XVII). [Pamiętniki Maskiewiczów]. Wyd. A. Sajkowski, pod red. W. Czaplińskiego. Wrocław 1961
  • R. Sikora, Kłuszyn 1610. Rozważania o bitwie. Warszawa 2010
  • W. Czapliński, Lubomirski Stanisław h. Szreniawa (1583–1649), wojewoda krakowski i starosta generalny krakowski. W: Polski słownik biograficzny. T. 18. Pod red. E. Rostworowskiego. Wrocław 1973, s. 42
  • Materiały do dziejów latyfundium Lubomirskich. Podział majątku Stanisława Lubomirskiego w latach 1642–1649. [Wyd.] K. Przyboś. „Przemyskie Zapiski Historyczne” R. 8/9: 1991/1992, s. 218
  • K. Chłapowski, Elita senatorsko-dygnitarska Korony za czasów Zygmunta III i Władysława IV. Warszawa 1996
  • K. Jasiński, Rodowód Piastów mazowieckich. Wyd. M. Górny. W: Biblioteka Genealogiczna. T. 1. Wrocław 1998, s. 197–199
  • M. Sokalski, W kręgu patronatu wojewody krakowskiego Stanisława Lubomirskiego herbu Drużyna. „Studia Historyczne” T. 44: 2001, z. 1, s. 29
  • H. Wisner, Lisowczycy. Warszawa 1995
  • Z. Góralski, Encyklopedia urzędów i godności w dawnej Polsce. Warszawa 2000
  • T. Korzon Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. T. 2: Epoka przedrozbiorowa. Lwów 1923
  • W. Dembołęcki OFMConv, Przewagi elearów polskich, co ich niegdy lisowczykami zwano. Wyd. R. Sztyber. Toruń 2005
  • P. Gawron, Hetman koronny w systemie ustrojowym Rzeczypospolitej w latach 1581–1646. Warszawa 2010
  • R. Sikora, Wojskowość polska w dobie wojny polsko-szwedzkiej 1626–1629. Kryzys mocarstwa. Poznań 2005
  • M. Franz, Wojna polsko-turecka 1620–1621 jako element wojny trzydziestoletniej. W: Polska wobec konflktów w Europie nowożytnej. Z dziejów dyplomacji i stosunków międzynarodowych w X–XVIII wieku. Pod red. R. Skowrona. Kraków 2009, s. 586–587
  • L. Podhorodecki, Chocim 1621. Warszawa 2008
  • L. Podhorecki, Chanat krymski i jego stosunki z Polską w XV–XVIII w. Warszawa 1987
  • H. Wisner, Zygmunt III Waza. Wrocław 1991
  • Z. Boras, Poczet hetmanów polskich i litewskich. Poznań 2008
  • A. S. Radziwiłł, Rys panowania Zygmunta III. Przeł. E. Kotłubaj, wyd. J. Byliński, W. Kaczorowski. Opole 2011
  • T. Święcki, Tomasza Święckiego Historyczne pamiątki znamienitych rodzin i osób dawniej Polski. Przejrzał w rękopiśmie, objaśnił i uzupełnił przypisami J. Bartoszewicz. T. 1. Warszawa 1858
  • Instrukcja początkowa Giovanniego Battisty Lancellottiego fimowana przez kard. Ludovico Ludovisiego, 14 XII 1622. W: ks. T. Fitych, Instrukcja początkowa Giovanniego Battisty Lancellottiego
  • 31-szego nuncjusza apostolskiego w Polsce. „Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne” T. 73: 2000, s. 197
  • Dziennik wyprawy chocimskiey. W: J. J. Sękowski, Collectanea z dziejopisów tureckich rzeczy do historyi polskiey służących, z dodatkiem objaśnień potrzebnych i krytycznych uwag przez […]. T. 1. Warszawa 1824
  • D. Kołodziejczyk, Traktat chocimski jako przykład dyplomacji wczesnonowożytnej. „Revistă de Istorie a Moldovei” 2004, nr 1, s. 74–78; tenże, Th Crimean Khanate and Poland-Lithuania. International diplomacy on the European periphery (15th–18th century). A study of peace treaties followed by annotated documents. W: Th Ottoman Empire and its Heritage. Vol. 47. Leiden–Boston 2011, s. 128–131, 865–870
  • J. Pajewski, Buńczuk i koncerz. Z dziejów wojen polsko-tureckich. Poznań 2003
  • J. Meysztowicz, Pod Cecorą i Chocimiem. 1620–1621. Warszawa 1974
  • Stanisława Lubomirskiego podczaszego koronnego Dziennik wyprawy chocimskiej r. 1621. W: Pamiętniki o wyprawie chocimskiej r. 1621 Jana hrabi z Ostroroga, Prokopa Zbigniewskiego, Stanisława Lubomirskiego i Jakóba Sobieskiego z rękopismów współczesnych i druków mniej znanych. Wyd. Ż. Pauli. Kraków 1853, s. 103
  • W. Potocki, Wojna chocimska. Opr. A. Brückner. Wrocław–Warszawa 2003
  • A. Jobert, Od Lutra do Mohyły. Polska wobec kryzysu chrześcijaństwa 1517–1648. Przeł. E. Sękowska. Warszawa 1994
  • M. Stahr, Medale Lubomirskich z 1. połowy XVII w. „Wiadomości Numizmatyczne” R. 36: 1992, z. 1/2, s. 39–40
  • E. Raczyński, Gabinet medalów polskich oraz tych, które się dziejów Polski tyczą począwszy od najdawniejszych aż do konca panowania Jana III. (1513–1696) przez […]. Médailler de Pologne ou collection de médailles ayant rapport à l’histoire de ce pays depuis les plus anciennes jusqu’à celles, qui ont été frappées sous le règne du roi Jean III. (1513–1696) par […]. T. 1. Wrocław 1838, s. 348–352
  • P. T. Stolarski, „Mocny fundament”: kobiety jako patronki zakonu dominikańskiego na ziemiach polskich i ruskich w latach 1594–1648. W: Studia i Źródła Dominikańskiego Instytutu Historycznego w Krakowie. T. 5: Dominikanie na ziemiach polskich w epoce nowożytnej. Pod red. A. Markiewicz, M. Miławickiego OP. Kraków 2009, s. 133–134
  • K. Brodziński, Życiorysy niektórych poetów i uczonych. Wyd. K. J. Turowski. W: Biblioteka Polska. T. 7. Sanok 1856, s. 19
  • J. Wimmer, Wojsko polskie u schyłku XVI i w pierwszej połowie XVII w. (1586–1648). W: T. M. Nowak, J. Wimmer, Historia oręża polskiego, 963–1795. Warszawa 1981, s. 389–390
  • I. Chrzanowski, Historia literatury niepodległej Polski (965–1795) (z wypisami). Warszawa 1983
  • S. Herbst, Wojskowość polska i wojny w okresie 1576–1648. W: Zarys dziejów wojskowości polskiej do r. 1864. T. 1. Warszawa 1965, s. 434
  • Z. Majewski, Chocim 1621 rok. W: Biblioteka Przemyska. T. 38: Wojny polsko-tureckie w XVII w. Materiały z konferencji naukowej, Kamieniec Podolski, 11–15 IX 2000. Pod red. Z. Budzyńskiego [i in.]. Przemyśl 2000, s. 9–22
  • K. Górski, Zarys dziejów katolicyzmu polskiego. Wyd. W. Piasek, W. Szramowski. W: Homines et Historia. T. 9. Toruń 2008, s. 213
  • D. Wereda, Ikonografia zwycięstw chocimskich jako przykład działań propagandowych w Rzeczypospolitej XVII wieku. W: Czyn zbrojny w dziejach narodu polskiego. Studia ofiarowane profesorowi Januszowi Wojtasikowi w siedemdziesiątą rocznicę urodzin. Pod red. P. Matusaka, M. Plewczyńskiego, M. Wagnera. Siedlce 2004, s. 77
  • Z. Darasz, Chorwacki poemat o wojnie chocimskiej: „Osman” Ivana Gundulicia. W: Wokół Wacława Potockiego. Studia i szkice staropolskie w 300. rocznicę śmierci poety. Pod red. J. Malickiego, D. Rotta. Katowice 1997, s. 104–116
  • L. Podhorodecki, Chocim 1621. Warszawa 2008
  • K. Mężyński, Mit rycerzy chocimskich w „Osmanie” Ivana Gundulicia i w „Wojnie chocimskiej” Wacława Potockiego. „Teki Historyczne” T. 18: 1985, s. 48–87
  • J. Tazbir, Polska przedmurzem Europy. Warszawa 2004
  • B. Gładysz, „Offium in Gratiarum actione pro victoria Chocimensi” w historycznym rozwoju przedstawione z uwzględnieniem dwóch nieznanych druków liturgicznych z XVII w. W: Prace Komisji Teologicznej. [Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk] T. 1, z. 2. Poznań 1928, s. 43
  • M. Lenart, Miles pius et iustus. Żołnierz chrześcijański katolickiej wiary w kulturze i piśmiennictwie dawnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.). W: Studia Staropolskie. S. n. T. 21. Warszawa 2009, s. 179–185
  • W. Gramatowski SI, Polonika liturgiczne w Kongregacji Obrzędów 1588–1632. Studium z dziejów Kurii Rzymskiej. Rzym–Warszawa 1988
  • M. Michałowska, Palladium polskie. Militarne aspekty ikonografi maryjnej XVII–XVIII w. „Studia Claromontana” T. 6: 1985, s. 29–31
  • J. P. Parsch, Rok liturgiczny. T. 3: Okres po Zesłaniu Ducha Świętego. Przeł. Z. Dąbrowska. Poznań 19582, s. 544–545
  • J. Tazbir, Szlachta i teologowie. Studia z dziejów polskiej kontrreformacji. Warszawa 1987
  • Rok Boży w liturgii i tradycji Kościoła świętego z uwzględnieniem obrzędów i zwyczajów ludowych oraz literatury polskiej. Księga ku pouczeniu i zbudowaniu wiernych katolików. Pod red. F. Marlewskiego. Katowice 1931
  • P. Piasecki, Kronika Pawła Piaseckiego biskupa przemyślskiego. Polski przekład wedle dawnego rękopismu, poprzedzony studyjum krytyczném nad życiem i pismami autora. Przeł. [A. Chrząszczewski]. Kraków 1870, s. 291.
  • B. Królikowski, Stanisław Żółkiewski i jego ostatnia wyprawa. W: Źródła i Monografii. [Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II]. T. 333
  • T. Szemberg, Relacyja prawdziwa o weszciu wojska polskiego do Wołoch i o potrzebie jego z pogaństwem w Roku Pańskim 1620 we wrześniu i w październiku przez Teofia Szemberga […] spisana. Wyd. B. Królikowski, M. Nagielski. Lublin 2009
  • S. Kobierzycki, Historia Władysława, królewicza polskiego i szwedzkiego. Wyd. J. Byliński, W. Kaczorowski. Przeł. M. Krajewski. W: Acta Universitatis Wratislaviensis. No 2837. Wrocław 2005
  • W. Konopczyński, Dzieje Polski nowożytnej. T. 2. Warszawa 1986,
  • J. Szujski, Cecora i Chocim. Prelekcya prof. Józefa Szujskiego z dnia 5 grudnia 1870 r. na korzyść Towarzystwa Bratniej Pomocy Uczniów Uniw. Jagiell. Kraków 1871
  • R. Sikora, Wojskowość polska w dobie wojny polsko-szwedzkiej 1626–1629. Kryzys mocarstwa. Poznań 2005
  • Z. Majewski, Chocim 1621 rok. W: Biblioteka Przemyska. T. 38: Wojny polsko-tureckie w XVII w. Materiały z konferencji naukowej, Kamieniec Podolski, 11–15 IX 2000. Pod red. Z. Budzyńskiego [i in.]. Przemyśl 2000, s. 22
  • Pamiątka rycerstwa sarmackiego i senatorów Obojga Narodów przy żałosnej śmierci Jana Karola Chodkiewicza. Ze zbiorów rękopiśmiennych poloników Archiwum Narodowego Szwecji Skoklostersamlingen. Wyd. D. Chemperek. W: Polonika w Riksarkivet Skoklostersamlingen. T. 3. Warszawa 2006
  • J. Pietrzak, W przygaszonym blasku wiktorii chocimskiej. Sejm w 1623 r. W: Acta Universitatis Wratislaviensis. No 890. Historia. Z. 57. Wrocław 1987, s. 72
  • I. Lewandowska-Malec, Sejm walny koronny Rzeczypospolitej Obojga Narodów i jego dorobek ustawodawczy (1587–1632). Kraków 2009
  • J. Reychman, Historia Turcji. Wrocław 1973
  • Tezcan, Echo bitwy chocimskiej. Jak Polacy i Kozacy zmienili historię Turcji osmańskiej. Przeł. E. Miłobędzka. „Mówią Wieki” R. [53]: 2009, nr 4, s. 38–43
  • M. Nagielski, Stanisław Koniecpolski herbu Pobóg (ok. 1592–1646) hetman wielki. W: Hetmani Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Pod red. M. Nagielskiego. Warszawa 1995, s. 143–144
  • Zdanie sprawy z nuncyatury w Polsce przez Honorata Visconti, arcybiskupa Larissy, nuncyusza papieża Urbana VIII, podane na ręce kardynała Barberino. W: Relacye nuncjuszów apostolskich i innych osób o Polsce od r. 1548 do 1690. Wyd. E. Rykaczewski. T. 2. Berlin 1864, s. 227
  • C. Ogier, Dziennik podróży do Polski 1635–1636. T. 1. Przeł. E. Jędrkiewicz. Gdańsk 1950
  • Z. Kiereś, Szlachta i magnateria Rzeczypospolitej wobec Francji w latach 1573–1660. Wrocław 1985
  • Z. Trawicka, Jakub Sobieski, 1591–1646. Studium z dziejów warstwy magnackiej w Polsce doby Wazów. Kraków 2007
  • J. Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV. Warszawa 1992
  • W. Czapliński, Władysław IV i jego czasy. Warszawa 1976
  • Listy staropolskie z epoki Wazów. Oprac. H. Malewska. Warszawa 1959
  • L. Kubala, Jerzy Ossoliński. W: tenże, Dzieła. T. 1. Warszawa 1924
  • H. Wisner, Władysław IV Waza. Wrocław 2009
  • J. Dzięgielewski, O ustrojowopolitycznych aspektach orderu Niepokalanego Poczęcia i uznaniu Najświętszej Maryi Panny Królową Korony Polskiej. „Studia Claromontana” T. 23: 2005, s. 17–28
  • J. Nowak-Dłużewski, Okolicznościowa poezja polityczna w Polsce. Dwaj młodsi Wazowie. Warszawa 1972
  • A. Wyczański, Polska Rzeczą Pospolitą szlachecką. Warszawa 1991
  • M. Nagielski, „Partia dworska” w schyłkowym okresie panowania Jana Kazimierza Wazy (1664–1666). W: Faworyci i opozycjoniści. Król a elity polityczne w Rzeczypospolitej XV–XVIII wieku. Pod red. M. Markiewicza, R. Skowrona. Kraków 2006, s. 331–332
  • W. Czapliński, J. Długosz, Życie codzienne magnaterii polskiej w XVII wieku. Warszawa 1982
  • K. Maliszewski, Komunikacja społeczna w kulturze staropolskiej. Studia z dziejów kształtowania się form i treści społecznego przekazu w Rzeczypospolitej szlacheckiej. Toruń 2001
  • E. Opaliński, Kultura polityczna szlachty polskiej w latach 1587–1652. System parlamentarny a społeczeństwo obywatelskie. Warszawa 1995
  • S. Górzyński, Arystokracja polska w Galicji. Studium heraldyczno-genealogiczne. Warszawa 2009
  • W. Uruszczak, Zasady ustrojowe Rzeczypospolitej Obojga Narodów. „Czasopismo Prawno-Historyczne” T. 60: 2008, s. 131
  • D. D[ec], Portret Stanisława Lubomirskiego (1583–1649). W: Polaków portret własny. Praca zbiorowa. Pod red. M. Rostworowskiego. Cz. 2: Opisanie ilustracji. Warszawa 1983, s. 45–46
  • J. Rzońca, Powstanie i rozwój latyfundium Lubomirskich. W: Folwark – wieś – latyfundium. Gospodarstwo wiejskie w Rzeczypospolitej w XVI–XVIII wieku. Pod red. J. Muszyńskiej, S. Kazuska, J. Pielasa. Kielce 2009, s. 94
  • J. Pisarski, Mowca polski albo suplement do tomu pierwszego Mow Seymowych. Mowy krom tego weselnym aktom, i rożnym powinszowaniom służące, i listy należące do tychże materyi. T. 2. Kalisz 1676, w Drukarni Koleium [!] Soc[ietatis] Iesu, s. 257–260
  • M. Jemiołowski, Pamiętnik dzieje Polski zawierający (1648–1679). Oprac. J. Dzięgielewski. Warszawa 2000
  • J. Łoś, Pamiętnik towarzysza chorągwi pancernej. Oprac. R. Śreniawa-Szypiowski. Warszawa 2000
  • R. P. Kościelny, Z memuarów naszych – staropolskich: czasy wojny dwunastoletniej (1648–1660) oczami pamiętnikarza Mikołaja Jemiołowskiego. „Arcana” R. [14]: 2008, nr 1, s. 14–16
  • S. Temberski, Annales 1647–1656. Wyd. W. Czermak. W: Scriptores rerum Polonicarum. T. 16. Kraków 1897, s. 92
  • Pisma polityczne z czasów panowania Jana Kazimierza Wazy 1648–1668. Publicystyka – eksorbitancje – projekty – memoriały. T. 3: 1665–1668. Wyd. S. Ochmann-Staniszewska. Wrocław–Warszawa 1991
  • J. Ekes, Złota demokracja. Warszawa 1987
  • F. Siarczyński, Obraz wieku panowania Zygmunta III. króla polskiego i szwedzkiego zawieraiący opis osób żyiących pod jego panowaniem, znamienitych przez swe czyny pokoju i woyny […] porządkiem abecadła ułożony przez […]. Cz. 1. Lwów 1828
  • F. M. Sobieszczański, Wiadomości historyczne o sztukach pięknych w dawnej Polsce zawierające opis dziejów i zabytków budownictwa, rzeźby, snycerstwa, malarstwa i rytownictwa, z krótką wzmianką o życiu i dziełach znakomitszych artystów krajowych, lub w Polsce zamieszkałych. T. 2. Warszawa 1849
  • P. S. Szlezynger, Mauzoleum rodowe Lubomirskich w Nowym Wiśniczu. „Ochrona Zabytków” R. 49: 1996, nr 2, s. 149–158
  • M. Karpowicz, Andrea Spezza – architekt nadworny Lubomirskich. „Barok” R. 9: 2002, nr 1/2, s. 10–16
  • M. Gotkiewicz, Trzy wieki kolegium podolinieckiego (1642–1942). „Nasza Przeszłość” T. 15: 1962, s. 85–92
  • J. Łukaszewicz, Historia szkół w Koronie i w Wielkim Księstwie Litewskim od najdawniejszych czasów aż do r. 1794. T. 4. Poznań 1851, s. 221–223
  • H. Samsonowicz, Pierwsze konwenty pijarów w Polsce (1633–1648). Warszawa, Klimontów, Podoliniec. „Biuletyn Historii Sztuki” R. 52: 1990, nr 1/2, s. 104–108
  • A. Gawlikowski, Polska w obronie zakonu pijarów i jego założyciela (1642–1648). „Nasza Przeszłość” T. 15: 1962, s. 51
  • A. Małkiewicz, Zespół architektoniczny na Bielanach pod Krakowem (1605–1630). W: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nr 45. Prace z historii sztuki. Z. 1. Kraków 1962, s. 144–147
  • S. Tomkowicz, Bielany. W: Biblioteka Krakowska. T. 26. Kraków 1904, s. 39–41
  • M. Kuran, Poetyka i adresaci listów dedykacyjnych Marcina Paszkowskiego. W: Epistolografii w dawnej Rzeczypospolitej. T. 1: (Stulecia XV–XVII). Pod red. P. Borka, M. Olamy. Kraków 2011, s. 367
  • W. J. Rudawski, Historia polska od śmierci Władysława IV aż do Pokoju Oliwskiego, czyli dzieje panowania Jana Kazimierza od 1648 do 1660 r. T. 1. Przeł. W. Spasowicz. W: Dziejopisowie Krajowi. T. 11. Petersburg–Mohylew 1855, s. 76
  • J. Dzięgielewski, Uwagi o ustroju Rzeczypospolitej Obojga Narodów. „Arcana” R. [16]: 2010, nr 2/3, s. 27
  • J. Dumanowski, Compendium ferculorum Stanisława Czernieckiego. W: Monumenta Poloniae Culinaria. T. 1: S. Czerniecki, Compendium ferculorum albo zebranie potraw. Wyd. J. Dumanowski, M. Spychaj. Warszawa 2009, s. 28–30
  • M. Serafiska-Domańska, Nowy Wiśnicz w pobliżu zamku Kmitów i Lubomirskich. Nowy Wiśnicz 1991
  • A. Szorc, Rudawski Wawrzyniec Jan h. Kościesza (1617–1674). W: Polski słownik biografizny. T. 32. Pod red. E. Rostworowskiego, H. Markiewicza. Wrocław 1989/1991, s. 600–601
  • U. Świderska-Włodarczyk, Wzorzec osobowy parlamentarzysty w Polsce przełomu XVI i XVII wieku. W: „Młodsza Europa”. Od średniowiecza do współczesności. Prace ofiarowane profesor Marii Barbarze Piechowiak Topolskiej w siedemdziesiątą rocznicę urodzin. Pod red. J. Jurkiewicza, R. M. Józefika, W. Strzyżewskiego. Zielona Góra 2008, s. 193–204
  • M. Gotkiewicz, Trzy wieki kolegium podolinieckiego (1642–1942). „Nasza Przeszłość” T. 15: 1962, s. 85–92 - Nasza Przeszłość
  • M. Sokalski, W kręgu patronatu wojewody krakowskiego Stanisława Lubomirskiego herbu Drużyna. „Studia Historyczne” T. 44: 2001, z. 1, s. 29 - Studia Historyczne
  • M. Stahr, Medale Lubomirskich z 1. połowy XVII w. „Wiadomości Numizmatyczne” R. 36: 1992, z. 1/2, s. 39–40 - Wiadomości Numizmatyczne
  • A. Gawlikowski, Polska w obronie zakonu pijarów i jego założyciela (1642–1648). „Nasza Przeszłość” T. 15: 1962, s. 51 - Nasza Przeszłość
  • W. Uruszczak, Zasady ustrojowe Rzeczypospolitej Obojga Narodów. „Czasopismo Prawno-Historyczne” T. 60: 2008, s. 131 - Czasopismo Prawno-Historyczne
  • M. Marcinowska, Lubomirscy – starostowie sądeccy i spiscy. Nowy Sącz 1998, s. 13; Z. Kollárová, Spišski starostvia. W: Narodziny Rzeczypospolitej. Studia z dziejów średniowiecza i czasów wczesnonowożytnych. T. 2. Pod red. W. Bukowskiego, T. Jurka. Kraków 2012, s. 796–797 - Studia z dziejów średniowiecza

Document Type

Publication order reference

Identifiers

ISSN
0867-8294
URI
http://czasopisma.upjp2.edu.pl/foliahistoricacracoviensia/article/view/233/161

YADDA identifier

bwmeta1.element.desklight-6e20d46b-850d-4edd-a684-281422119495
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.