Przekształcenia mitologii miłosnej jako zasada konstrukcyjna Roksolanek Szymona Zimorowica

• Authors: Mileszczyk Robert

Title variants

EN

Transformations of love mythology as a construction principle of Szymon Zimorowic’s “Roksolanki”

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

“Roksolanki” by Szymon Zimorowic is one of the greatest achievements of Polish love poetry. It is characterized by an unconventional and multi-faceted approach to the subject matter, which is strongly tied with tradition. The reader is presented with the perspective from amor coniugalis to amor profanus. There are praises of the sanctity of the marriage relationship, which coexist in one choir with the acceptance and appreciation of promiscuity. As a result, the structure of the cycle seems to be spontaneous and therefore more authentic as a ritual form. In the construction of the work, however free, there are hidden superior semantic structures based on constantly recurring and evolving motifs. Through gradual transformations in the sphere of symbolism, imagery and axiology, the poet changes the vision of love mythology, degrading the position of Venus and Cupid, and in their place, as patrons of love, placing Rozymund and Lilidora.

Keywords

PL

Szymon Zimorowic; mitologia miłosna; cykl poetycki; aksjologia; symbolika; małżeństwo; reinterpretacja

EN

Szymon Zimorowic; love mythology; poetry cycle; axiology; symbolism; marriage; reinterpretation

• Publisher: Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Stowarzyszenie
• Journal: Meluzyna. Dawna Literatura i Kultura
• Year: 2020
• Volume: 1 (12)
• Pages: 33-43

Dates

published

2020-09-30

Contributors

author

Mileszczyk Robert

• Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

References

• Zimorowic, Sz. (1999). Roksolanki, to jest Ruskie panny. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich PAN – Stowarzyszenie „Pro Cultura Litteraria”.
• Abraham, W. (1925). Zawarcie małżeństwa w pierwotnym prawie polskim. Lwów: Towarzystwo Naukowe.
• Chemperek, D. (2008). Miłość i erotyzm w cyklach sielankowych pierwszej połowy XVII wieku. W: R. Krzywy (red.), Amor vincit omnia. Erotyzm w literaturze staropolskiej (s. 38–48). Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
• Graves, R. (1974). Mity greckie. Tłum. H. Krzeczkowski. Wstęp A. Krawczuk. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
• Grześkowiak, R. (1999). Objaśnienia. W: Sz. Zimorowic. Roksolanki, to jest Ruskie panny (s. 139–179). Wyd. R. Grześkowiak. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich PAN – Stowarzyszenie „Pro Cultura Litteraria”.
• Mroczek, K. (1989). Epitalamium staropolskie. Między tradycją literacką a obrzędem weselnym. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
• Pelc, J. (1993). Barok – epoka przeciwieństw. Warszawa: Czytelnik.
• Skowera, M. (2012). Śmiertelna rozkosz. Motywy ognia i wody oraz ich rola w opisie choroby miłosnej w „Roksolankach” Szymona Zimorowica oraz w cyklu erotyków przypisywanych Mikołajowi Sępowi Szarzyńskiemu. Konteksty Kultury, 8 (2), 5–16.
• Stępień, P. (1996). Poeta barokowy wobec przemijania i śmierci. Hieronim Morsztyn, Szymon Zimorowic, Jan Andrzej Morsztyn. Warszawa: Wydawnictwo „DiG”.
• Stępień, P. (2004). Cykl jako droga do nieśmiertelności. W: B. Kuczera-Chachulska (red.), Od Kochanowskiego do Mickiewicza. Szkice o polskim cyklu poetyckim (s. 11–36). Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN.
• Tapolcai, L. (2015). „Multe enim mulieres precesserunt viros in virtutibus”. Obraz królowej Wandy w „Kronice polskiej” mistrza Wincentego i w „Komentarzu” Jana z Dąbrówki. W: A. Dąbrówka, M. Olszewski (red.), Komentarz Jana z Dąbrówki do Kroniki biskupa Wincentego (s. 238–251). Warszawa: Instytut Badań iterackich PAN – Wydawnictwo, Stowarzyszenie „Pro Cultura Literaria”.
• Walińska, M. (2003). Mitologia w staropolskich cyklach sielankowych. Katowice: Wydawnictwo „Gnome”.
• Walińska, M. (2018). „Żywoty świętych ten Apollo pieje”. Studia nad tradycją mitologiczną w literaturze staropolskiej. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
• Zimek, K. (2013). Reinterpretacje „Metamorfoz” w poezji polskiego baroku. Narcyz – Akteon – Dafne. Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN – Wydawnictwo, Stowarzyszenie „Pro Cultura Litteraria”.

Identifiers

DOI

10.18318/me.2020.1-3