L’Esprit SaintT dans Les Écrits de L’ApÔtre Jean

• Authors: Huculak Benedykt

Title variants

PL

Duch Świętyw Pismach św. Jana Apostoła

EN

The Holy Spirit in the writings of John the Apostle

• Languages of publication: FR

Abstracts

FR

Parmi les auteurs des livres du Nouveau Testament il n’y a aucun qu’ait écrit plus abondement et plus profondement sur l’Esprit Saint que l’apôtre Jean. C’est pourquoi en Orient chrétien à partir des prémiers siècle jusqu’à nos jours il est appelé Jean le Théologien

PL

Wyróżnienie Jana wśród ewangelistów znakiem orła idzie w parze z bardzo wczesnym, a do dzisiaj istniejącym zwyczajem określania go na Wschodzie imieniem Jana Teologa. Z jego szkoły wyszedł pierwszy teolog systematyczny, Ireneusz Lioński, który w Smyrnie był uczniem biskupa Polikarpa, a ten – słuchaczem samego Jana, gdy on mieszkał w Efezie. Nauczanie o Duchu Świętym, a zwłaszcza o Jego pochodzeniu odwiecznym, opiera się niemal w całości na jego pismach; a przy natchnieniu biblijnym jego udziałemna wyspie Patmos stał się szczególny dar tegoż Ducha, „który mówił przez proroków”. Jego obfite przesłanie jest bezcenne nie tylko dla teologii, lecz także dla jej odrośli, którą powinna być duchowość, począwszy od kapłańskiej i seminaryjnej, tym bardziej że Jan był jedynym apostołem bezżennym, stając się także w tym względzie wzorem dla duchowieństwa rzymskokatolickiego

EN

John among the evangelists is not only designed with the image of eagle, but also from the first centuries on, he still is called in the East as John the Theologian. From his school came the first systematic theologian Irenaeus of Lugdunum in Gaul (now Lyons in France), who in his native Smyrna had been a disciple of the bishop Polycarp, a formerly listener of John himself, when this lived in Ephesus. The teaching about the Holy Spirit, and especially about His eternal procession is built upon his writings; and beside the biblical inspiration he received a special gift of the Spirit „who spoke trough the prophets”. His aboundant message is invaluable not only for theology, but also to her shoot, which should be spirituality, first of all the priestly and seminarian one, all the more because John was the only unmarried apostle, becoming – also in this respect – a paragon for the Roman Catholic clergy.

Keywords

FR

Trinité; Saint-Esprit (Esprit Saint); procession; principe; source; mission; schisme byzantin; Photius (Photios)

EN

Spirit; breath; to breathe; to procede; to descend; Paraclete

PL

Duch; tchnienie; pochodzić; zstąpić; Pocieszyciel

• Publisher: Towarzystwo Teologów Dogmatyków
• Journal: Teologia w Polsce
• Year: 2017
• Volume: 11
• Issue: 1
• Pages: 67-82

Contributors

author

Huculak Benedykt

• wykładowca w Wyższym Seminarium Duchownym oo. Bernardynów; główne obszary badawcze to nauczanie ojców greckich i bł. Jana Dunsa Szkota

References

• Dell’Osso C., Adrea di Creta, in: Nuovo dizionario patristico e di antichità cristiane | (ed. A. Di Berardino), Genua–Mediolan 2006, koll. 287–288.
• De Simone D.J., Giustino, in: Nuovo dizionario patristico e di antichità cristiane, koll. 2343–2347.
• Drobner H., Lehrbuch der Patrologie, Frankfurt am Main 2004.
• Chadwick H., Historia rozłamu Kościoła wschodniego i zachodniego, od czasów apostolskich do Soboru Florenckiego (z jęz. ang. przeł. P. Sajdek), Warszawa 2009.
• Chadwick H., Kościół w epoce wczesnego chrześcijaństwa (z jęz. ang. przeł. A. Wypustek), Warszawa 2004.
• Ladaria L.F., Il Dio vivo e vero. Il mistero della Trinità (z jęz. hiszp. przeł. M. Zappella), Casale Monferrato 2004.
• Ladaria L.F., La Trinità, mistero di comunione (z jęz. hiszp. przeł. M. Zappella), Mediolan 2004.
• Lambiasi F., Lo Spirito Santo: mistero e presenza. Per una sintesi di pneumatologia,
• Bolonia 1987 (Corso di teologia sistematica 5).
• Larchet J.C., Kościół – ciało Chrystusa. Relacje między Kościołami (z jęz. fr. przeł. N.H. Aleksiejuk), Białystok 2016.
• Lohse E., L’Apocalisse di Giovanni (z jęz. niem. przeł. A. Comba), Brescia 1974.
• Orbe A., Ireneo di Lione, w: Nuovo dizionario patristico e di antichità cristiane, coll. 2609–2621.
• Maldonatus J. SI , Commentarii in quattuor evangelistas, Paryż 1668.
• Ostrogorski G., Dzieje Bizancjum (z jęz. niem. przeł. H. Evert-Kapessowa), Warszawa 2008.
• Runciman S., Teokracja bizantyńska (z jęz. ang. przeł. M. Radożycka-Paoletti), Katowice 2008.
• Stavrou M., ‹Filioque› a teologia trynitarna (z jęz. fr. przeł. L. Balter), w: Tajemnica Trójcy Świętej, Poznań 2000 (Kolekcja Communio 13).
• Strathmann H., Il Vangelo secondo Giovanni (z jęz. niem. przeł. G. Cecchi), Brescia 1973, pp. 231–233;
• Wikenhauser A., L’Evangelo secondo Giovanni (z jęz. niem. przeł. F. Montagnini), Brescia 1962.
• Wilken R.L., Pierwsze tysiąc lat. Historia chrześcijaństwa (z jęz. ang. przeł. G. Gomola, A. Gomola), Kraków 2015.
• Zakrzewski K., Bizancjum i wczesne średniowiecze, Poznań 1997 (Wielka Historia Powszechna IV/1).