Przestrzenna generalizacja wartości Shapleya dla gier prostych jako mocny punkt w chaosie ideologii

• Authors: Mikołaj Jasiński

Abstracts

PL

W pracy przedstawiam ważne zastosowanie przestrzennej generalizacji wartości Shapleya dla gier prostych. Koncepcja Shapleya i Owena umożliwia nie tylko interesujące interpretacje empiryczne, ale również stanowi ważny wkład w badaniu własności przestrzennych modeli głosowania, szczególnie w sytuacji nieistnienia stabilnego rozwiązania. Pozwala ona na znalezienie rozwiązania najmniej niestabilnego. Jest cenną odpowiedzią na problem przedstawiony w twierdzeniu McKelveya. Poza prezentacją założeń przestrzennej teorii głosowania oraz samej koncepcji wartości Shapleya-Owena przedstawiam ideę dowodu twierdzenia Shapleya-Owena oraz empiryczną ilustrację koncepcji Shapleya i Owena.

Keywords

gra prosta; zwycięzca; indeks siły; przestrzenna teoria głosowania

• Publisher: Akademia Leona Koźmińskiego
• Journal: Decyzje
• Year: 2013
• Issue: 20
• Pages: 49-66

Dates

published

2013-12-15

Contributors

author

Mikołaj Jasiński

• Uniwersytet Warszawski

References

• Banzhaf, J.F. 1965. Weighted voting does not work: a mathematical analysis. „Rutgers Law Review” 19: 317-343.
• Black, D. 1958. The theory of committees and elections. Cambridge: Cambridge University Press.
• Deegan, J. i E. Packel. 1978. A New index of power for simple n-person games. „International Journal of Game Theory” 7: 113-123.
• Enelow, J.M. i M.J. Hinich. 1984. The spatial theory of voting. An introduction. Cambridge: Cambridge University Press.
• Enelow, J.M. i M.J. Hinich. 1989. A general probabilistic spatial theory of elections. „Public Choice” 61: 101-113.
• Godfrey, J. 2005. Shapley-Owen values for the political parties in the Duma 2000-2003. Working paper.
• Grofman, B., G. Owen, N. Noviello, G. Glazer. 1987. Stability and centrality of legislative choice in the spatial context. „American Political Science Review” 81: 539-552.
• Haman, J. 2001. Czy w sejmie jest lewica i prawica? W: Obciążeni polityką. W. Wesołowski (red.) Warszawa. IFiS PAN, s. 61-76.
• Haman, J. 2003a. Demokracja, decyzje, wybory. Warszawa. Wydawnictwo Naukowe „Scholar”.
• Haman, J. 2003b. Stabilność i zmienność w przestrzennych modelach głosowania. „Studia Socjologiczne” 1: 39-78.
• Jasiński, M. 2000. Czy zawsze większy jest silniejszy, czyli jak zmierzyć siłę uczestników ciał decyzyjnych?. „Studia Socjologiczne” 1-2: 49-77.
• Jasiński, M. 2003. Stanowisko ideologiczne a znaczenie uczestnika zgromadzenia decyzyjnego. „Studia Socjologiczne” 1: 139-174.
• Jasiński, M. 2004. Nicea, Konstytucja, kompromis… – o znaczeniu procedur w zgromadzeniach decyzyjnych. „Decyzje” 1: 81-118.
• Jasiński, M. 2009. Decyzje w dużych grupach – gry oceaniczne. „Decyzje” 12: 25-52.
• Jasiński, M. 2012. Przestrzeń ideologiczna oparta na politycznych faktach. „Decyzje” 17: 5-28.
• Kozaczuk, A. 2013. Wartość interpretacyjna przestrzennych generalizacji indeksów siły w przestrzeni ideologicznej ex-post Sejmu VII kadencji. Praca dyplomowa.
• Lissowski, G. 2003. Wprowadzenie do przestrzennej teorii głosowania. „Studia Socjologiczne” 1: 9-38.
• Malawski, M. 2008. Wartość Shapleya. „Decyzje” 10: 27-58.
• Malawski, M. 2013. Lloyd Shapley. „Decyzje” 19: 109-118.
• Malawski, M., H. Sosnowska, A. Wieczorek. 1997. Konkurencja i kooperacja. Teoria gier w ekonomii i naukach społecznych. Warszawa. Wydawnictwo Naukowe PWN.
• McKelvey, R. 1976. Intransitivities in multidimensional voting bodies and some implications for the agenda control. „Journal of Economic Theory” 12: 472-482.
• Mercik, J.W. 1999. Siła i oczekiwania. Decyzje grupowe. Warszawa – Wrocław. Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Owen, G. 1971. Political games. „Naval Research Logistics Quarterly” 18: 345-355.
• Owen, G. 1977. Values of games with a priori unions. w: „Mathematical economics and game theory”, R. Hein, O. Moeschlin (red.) New York. Springer, s. 76-88.
• Owen, G. 1990. Stable outcomes in spatial voting games. „Mathematical Social Sciences” 19: 269-279.
• Plott, C. 1967. A notion of equilibrium and its possibility under majority rule. „American Economic Review” 57: 787-806.
• Rabinovitz, G. i S. Macdonald. 1986. The power of the states in US Presidential elections. „American Political Science Review” 80: 65-87.
• Rapoport, A. i E. Golan. 1985. Assessment of political power in the Israeli Knesset. „American Political Science Review” 79: 673-692.
• Shapley, L.S. 1977. A Comparison of power indices and a non-symmetric generalization. RAND Paper.Santa Monica. Rand Corporation. P-5872.
• Shapley, L.S. i G. Owen. 1989. Optimal location of candidates in ideological space. „International Journal of Game Theory” 18: 339-356.
• Shapley, L.S. i M. Shubik. 1954. A method of evaluating the distribution of power in a committee system. „American Political Science Review” 48: 787-792.
• Sosnowska, H. 1995. Analiza programów wyborczych i wyników wyborów za pomocą wartości Shapleya z prekoalicjami na przykładzie wyborów do Sejmu z 19.09.1993. „Roczniki Kolegium Analiz Ekonomicznych” nr 2/1998. Warszawa. Ofi cyna Wydawnicza SGH, s. 181-188.
• Sosnowska, H. 1999. Indeksy siły. W: „Grupowe podejmowanie decyzji”. H. Sosnowska (red.) Warszawa. Wydawnictwo Naukowe „Scholar”, s. 103-122.
• Straffin, P. D. 1994. Power and stability in politics. W: „Handbook of Game Theory” t.2, R.J. Aumanni S. Hart (red.) Elsevier Science BA, s. 1128-1151.