PL
Głównym celem i zamierzeniem autora było przedstawienie współczesnych metod redagowania map tematycznych. Uważa, że wykorzystanie kartografii w badaniach historycznych pomaga w wizualizacji wybranych zagadnień badawczych, pozwala na stawianie nowych, świeżych hipotez a także jest dobrą metodą na popularyzację własnych badań. Autor wskazuje, że wszelka próba zaprezentowania danych statystycznych w innej formie, niż zestawienie tabelaryczne, ułatwia odbiór i zrozumienie prezentowanych wartości. Za pomocą map tematycznych można przedstawić w zasadzie wszelkie zjawiska społeczne, gospodarcze i polityczne, będące w obszarze zainteresowań historyków. Autor prezentuje najważniejsze metody stosowane w kartografii: sygnatur, kropkową, izolinii, powierzchniową, zasięgów, kartodiagramu i kartogramu, wskazując, że dwie ostatnie wydają się być najbardziej użytecznymi w praktyce opracowywania map przez historyków. Treść merytoryczna wzbogacona jest przez dziesięć ilustracji barwnych, będących wynikiem własnych badań i studiów nad kartografią.