A crisis of public criticism. The actualization of center-periphery semantics in the European Union

• Authors: Langenohl Andreas

Title variants

PL

Kryzys publicznej krytyki. Urzeczywistnianie semantyki „centrum-peryferie” w Unii Europejskiej

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

The paper approaches the current condition of the European Union as a crisis of public criticism from a theoretical perspective. This crisis consists of the clash between current peripheralist criticisms coming from national governments, opposition parties and quasi-social movements and often combining with exclusivist demands, and the EU’s insistence on a continuation of its rationalist and modernist political project. The nature of this European project can be more closely analyzed if viewed as a political correlate to Jürgen Habermas’ model of rational public political deliberation. This analysis is then confronted with an alternative view on public criticism as found in postcolonial theory. In particular, this discussion engages Gayatri Spivak’s critique of peripheralist representations that deem themselves critical. On the basis of the theoretical juxtaposition between Habermas and Spivak, this paper distills a regulative idea for public political criticism that differs from Habermas’ conception of communicative rationality – namely, the regulative idea of self-criticism. Self-criticism is conceptualized as a way to account for potentially problematic aspects that may accompany peripheralist criticisms, to understanding them as an expression of the metropolitan political public dynamic, and thus to assume responsibility for them. For the current crisis constellation, this would mean rephrasing peripheralist criticisms as part and parcel of a genuinely European public political dynamic, thus overcoming the chasm created by the reciprocal consolidation of peripheralist and centralist positions.

PL

W artykule podjęto teoretyczną refleksję nad stanem Unii Europejskiej w kategoriach kryzysu publicznej krytyki. Kryzys ten polega dzisiaj na zderzeniu krytycznych i połączonych często z żądaniami eksluzywizmu opinii, pochodzących od rządów narodowych, partii opozycyjnych i ruchów quasi-społecznych z naciskami na kontynuowanie Unii Europejskiej jako racjonalistycznego i modernistycznego projektu politycznego. Charakter projektu europejskiego można rozpoznać bliżej, gdy potraktuje się go jako polityczny korelat sformułowanego przez Jürgena Habermasa modelu racjonalnej i publicznej deliberacji politycznej. Analiza ta jest skonfrontowana z alternatywnym spojrzeniem na krytykę publiczną, jakie znaleźć można w teorii postkolonialnej. W szczególności chodzi tu o dokonaną przez Gayatri Spivak krytykę reprezentacji peryferyjnych, które same siebie uważają za krytyczne. Z teoretycznego zestawienia stanowisk Habermasa and Spivak autor wyprowadza ideę publicznej krytyki politycznej, która różni się od Habermasowskiej koncepcji racjonalności komunikacyjnej, a mianowicie regulatywną ideę samokrytycyzmu. Samokrytycyzm jest tu pojmowany jako sposób, dzięki któremu możliwe byłoby: unikanie potencjalnie problematycznych aspektów, które mogą towarzyszyć krytyce peryferyjnej; zrozumienie ich jako wyrazu metropolitalnej dynamiki polityczno-publicznej; i – w związku z tym – przyjęcie za nie odpowiedzialności. W odniesieniu do aktualnej, kryzysowej konstelacji oznaczałoby to przeformułowanie peryferyjnych głosów krytycznych jako nieodłącznej części prawdziwie europejskiej, publicznej dynamiki politycznej, i tym samym, przezwyciężenie głębokiego podziału, jaki powstaje w rezultacie obustronnej konsolidacji stanowisk głoszonych przez peryferie i centrum.

Keywords

EN

European Union; European integration; criticism; political public sphere; postcolonial theory

PL

Unia Europejska; integracja europejska; krytycyzm; polityczna sfera publiczna; teoria postkolonialna

• Publisher: Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Stowarzyszenie
• Journal: Przegląd Socjologiczny
• Year: 2016
• Volume: LXV (65)
• Issue: 4
• Pages: 9-23

Dates

published

2016

Contributors

author

Langenohl Andreas

• Justus-Liebig-Universität Gießen; Germany Professor of Sociology with a Focus on General Comparative Studies

References

• Alexander J.C. 1995. “Modern, Anti, Post and Neo”. New Left Review 210 (March/April): 63–101.
• Apffel Marglin F., S.A. Marglin. (eds.). 1990. Dominating Knowledge: Development, Culture, and Resistance. Oxford: Clarendon Press.
• Ashcroft B., G. Griffiths, H. Tiffin. 1989. The Empire Writes Back. Theory and Practice in Post-Colonial Literatures. London/New York: Routledge.
• Baker K.M. 1992. Defining the Public Sphere in Eighteenth-Century France. Variations on a Theme by Habermas. In: Habermas and the Public Sphere, C. Calhoun (ed.), 181–211. Cambridge, Mass./London: MIT Press.
• Benhabib S. 1992. Models of Public Space. Hannah Arendt, the Liberal Tradition, and Jürgen Habermas. In: Habermas and the Public Sphere, C. Calhoun (ed.), 73–98. Cambridge, Mass./London: MIT Press.
• Bhambra G.K. 2007. Rethinking Modernity. Postcolonialism and the Sociological Imagination. Basingstoke, New York: Palgrave Macmillan.
• Bhabha H.K. 1994 (1987). Of Mimicry and Man. The Ambivalence of Colonial Discourse. In: The Location of Culture, 85–92. London/New York: Routledge
• Biskamp F. 2016 Orientalismus und demokratische Öffentlichkeit. Antimuslimischer Rassismus aus Sicht postkolonialer und neuer kritischer Theorie. Bielefeld: transcript.
• Buchowski Michał. 2006. The Specter of Orientalism in Europe. From Exotic Other to Stigmatized Brother. Anthropological Quarterly 79(3), 463–482.
• Buzan B., G. Lawson. 2015. The Global Transformation. History, Modernity and the Making of International Relations. Cambridge: Cambridge UP.
• Calhoun C. 1992. Introduction: Habermas and the Public Sphere. In: Habermas and the Public Sphere, C. Calhoun (ed.), 1–48. Cambridge, Mass./London: MIT Press.
• Chatterjee P. 2000 (1993). The Nation and Its Peasants. In: Mapping Subaltern Studies and the Postcolonial, V. Chaturvedi (ed.), 8–23. London/New York.
• Childs P., P. Williams. 1997. An Introduction to Post-Colonial Theory. London et al.: Prentice Hall.
• Connell R. 2007. Southern Theory. The Global Dynamics of Knowledge in Social Science. Cambridge, Malden: Polity Press.
• Crossley N. 2004. On Systematically Distorted Communication. Bourdieu and the socio-analysis of publics. In: After Habermas. New Perspectives on the Public Sphere, J.M. Roberts, N. Crossley (eds.), 88–112. Oxford/Malden: Blackwell.
• Crossley N., J.M. Roberts. 2004. Introduction. In: After Habermas. New Perspectives on the Public Sphere, N. Crossley, J.M. Roberts (eds.), 1–27. Oxford/Malden: Blackwell.
• Dean J. 2001. “Cybersalons and Civil Society. Rethinking the Public Sphere in Transnational Technoculture”. Public Culture 13 (2): 243–65.
• Eley G. 1992. Nations, Publics, and Political Cultures. Placing Habermas in the Nineteenth Century. In: Habermas and the Public Sphere, C. Calhoun (ed.), 289–339. Cambridge, Mass./London: MIT Press.
• Eley G. 2002. “Politics, Culture, and the Public Sphere”. Positions 10(1): 219–224.
• Fouskas V.K., C. Dimoulas. 2012. “The Greek Workshop of Debt and the Failure of the European Project”. Journal of Balkan and Near Eastern Studies 14(1): 1–31.
• Fraser N. 1992. Rethinking the Public Sphere. A Contribution to the Critique of Actually Existing Democracy. In: Habermas and the Public Sphere, C. Calhoun (ed.), 109–142. Cambridge, Mass./London: MIT Press.
• Gardiner M.A. 2004. Wild Publics and Grotesque Symposiums. Habermas and Bakhtin on Dialogue, Everyday Life and the Public Sphere. In: After Habermas. New Perspectives on the Public Sphere, N. Crossley, J.M. Roberts (eds.), 28–48. Oxford/Malden: Blackwell.
• Gilroy P. 1993. The Black Atlantic. Modernity and Double Consciousness. Cambridge, Mass.: Harvard University Press.
• Haas T., 2004. “The Public Sphere and the Spheres of Publics. Rethinking Habermas’s Theory of the Public Sphere”. Journal of Communication 54(1): 178–184.
• Habermas J. 1976. Können komplexe Gesellschaften eine vernünftige Identität ausbilden? In: Zur Rekonstruktion des Historischen Materialismus, 92–126. Frankfurt a.M.: Suhrkamp.
• Habermas J. 1987a. Vom öffentlichen Gebrauch der Historie. Das offizielle Selbstverständnis der Bundesrepublik bricht auf. In: Historikerstreit. Die Dokumentation der Kontroverse um die Einzigartigkeit der nationalsozialistischen Judenvernichtung, 243–255. München: Beck.
• Habermas J. 1987b. Geschichtsbewußtsein und posttraditionale Identität. Die Westorientierung der Bundesrepublik. In: Eine Art Schadensabwicklung: Kleine politische Schriften VI, 159––179. Frankfurt a.M.: Suhrkamp.
• Habermas J. 1987c. Theory of Communicative Action. Vol. 2: Lifeworld and System: A Critique of Functionalist Reason. Boston: Beacon Press.
• Habermas J. 1989. The Structural Transformation of the Public Sphere. Cambridge, Mass.: Harvard University Press.
• Habermas J. 1990. Volkssouveränität als Verfahren. Ein normativer Begriff der Öffentlichkeit. In: Die Moderne – ein unvollendetes Projekt. Philosophisch-politische Aufsätze 1977–1992, 180–212. Frankfurt a.M.: Suhrkamp.
• Habermas J. 2001. Braucht Europa eine Verfassung? In: Zeit der Übergänge. Kleine politische Schriften IX, 85–103. Frankfurt a.M.: Suhrkamp.
• Hirschman A.O. 1995. A Propensity to Self-Subversion. Cambridge, Mass./London: Harvard University Press.
• Hirshkop K., 2004. Justice and Drama: On Bakhtin as a Complement to Habermas. In: After Habermas. New Perspectives on the Public Sphere, N. Crossley, J.M. Roberts (eds.), 49–68. Oxford/Malden: Blackwell.
• Kerner I. 2014. Countering the Legacies of Colonial Racism. Delinking and the Renewal of Humanism. In: Postcoloniality – Decoloniality – Black Critique: Joints and Fissures, S. Broeck, C. Junker (eds.), 145–158. Frankfurt/M./New York: Campus.
• Krossa A. 2005. Kollektive Identitäten in Ostmitteleuropa. Polen, Tschechien und Ungarn und die Integration der Europäischen Union. Berlin: Wissenschaftlicher Verlag Berlin.
• Ku A.S.M. 1999. Narratives, Politics, and the Public Sphere. Struggles Over Political Reform in the Final Transitional Years on Hong Kong (1992–1994). Aldershot et al.: Ashgate.
• Langenohl A. 2007. Tradition und Gesellschaftskritik. Eine Rekonstruktion der Modernisierungstheorie. Frankfurt a.M.: Suhrkamp.
• McCarthy T. 1992. Practical Discourse. On the Relation of Morality to Politics. In: Habermas and the Public Sphere, C. Calhoun (ed.), 51–72. Cambridge, Mass./London: MIT Press.
• Michael-Matsas S. 2012. “Greece and the Decline of Europe”. Critique. Journal of Socialist Theory 40(4): 485–499.
• Mignolo W. 2000. Local Histories/Global Designs. Coloniality, Subaltern Knowledges, and Border Thinking. Princeton, N.J.: Princeton University Press.
• Moore-Gilbert B., G. Stanton, W. Maley (eds.). 1997. Postcolonial Criticism. London/New York: Longman.
• Mudimbe V.Y. 1988. The Invention of Africa. Gnosis, Philosophy, and the Order of Knowledge.Bloomington/Indianapolis/London: Indiana University Press/James Currey.
• Prakash G. 2000 (1990). Writing Post-Orientalist Histories of the Third World. Perspectives from Indian Historiography. In: Mapping Subaltern Studies and the Postcolonial, V. Chaturvedi (ed.), 163–190. London/New York: Verso.
• Quijano A. 2000. “Coloniality of Power and Eurocentrism in Latin America”. International Sociology 15(2): 215–232.
• Roberts J.M. 2004, John Stuart Mill, Free Speech and the Public Sphere. A Bakhtinian Critique. In: After Habermas. New Perspectives on the Public Sphere, N. Crossley, J.M. Roberts (eds.), 67–87. Oxford/Malden, Blackwell.
• Said E.D. 1995 (1987). Orientalism. Western Conceptions of the Orient. London et al.: Penguin.
• Sakai N. 2001. The Dislocation of the West. In: Specters of the West and Politics of Translation, N. Sakai, Y. Hanawa (eds.), 71–91. Ithaca: Cornell University Press.
• Slemon S., H. Tiffin, (eds). 1990. After Europe. Critical Theory and Post-Colonial Writing, Sydney/Mundelstrup: Dangaroo Press.
• Spivak G.C. 1997(1986). Three Women’s Texts and a Critique of Imperialism. In: Postcolonial Criticism, B. Moore-Gilbert, G. Stanton, W. Maley (eds.), 145–165. London/New York: Longman.
• Spivak G.C. 1987. In Other Worlds. Essays in Cultural Politics. New York: Menthuem.
• Spivak G.C.1988. Can the Subaltern Speak? In: Marxism and the Interpretation of Culture, C. Nelson, L. Grossberg (eds.), 271–313. Basingstoke/London: Macmillan.
• Spivak G.C. 1993. Reading the Satanic Verses. In: Outside in the Teaching Machine, 217–241. New York/London: Routledge.
• Spivak G.C. 1999. A Critique of Postcolonial Reason. Toward a History of the Vanishing Present. Cambridge, Mass./London: Harvard University Press.
• Spivak G.C. 2002, Resident Alien. In: Relocating Postcolonialism, A. Quayson, D.T. Goldberg (eds.), 47–65. Oxford et al.: Blackwell.
• Spivak G.C. 2003. Death of a Discipline, New York: Columbia University Press.
• Tiffin H., I. Adams (eds.). 1990. Past the Last Post. Theorizing Post-Colonialism and Post-Modernism. Calgary: University of Calgary Press.
• Wallerstein I. 2004. World-Systems Analysis. Durham/London: Duke University Press.
• Warner M. 1992. The Mass Public and the Mass Subject. In: Habermas and the Public Sphere, C. Calhoun (ed.), 359–377. Cambridge, Mass./London: MIT Press.
• Young R.J.C. 1998. “Ideologies of the Postcolonial”. Interventions: International Journal of Postcolonial Studies 1(1): 4–8.
• Young R.J.C. 1999. “Academic Activism and Knowledge Formation”. Postcolonial Studies: Culture, Politics, Economy 2(1): 29–34.

Identifiers

ISSN

0033-2356