Performance art, performativity and the issue of neomodernism

• Authors: Sztabińska Paulina

Title variants

PL

Performance art i performatywność a problem neomodernizmu

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

Body art and performance art are often discussed together, and even identified as the same thing. A careful analysis of these artistic trends and the accompanying theoretical commentary tends, however, to highlight their differences. Body art turns out to be a phenomenon manifesting significant similarity to the modernist conception of art in the spirit similar to the concept of Clement Greenberg, while performance art largely rejects these assumptions. Performative aesthetics developed by Erika Fischer-Lichte on the one hand stems from challenging modernist artistic essentialism, but on the other emphasizes the role of “the radical concept of presence” of the artist. The article presents a detailed analysis of two new creative achievements of Marina Abramović, the artist associated both with body art and performance art: Seven Easy Pieces (2005) and The Artist is Present (2010). The indicated ambiguity of performance art has been radicalized in their case. They combine the modernist emphasis on authenticity, presence, and essentialism with the postmodern penchant for citing. The phenomenon of pastiche described by Frederic Jameson has been transformed in such a way that it is no longer empty but takes over the whole of the performer’s self. The term “neomodern” is used today in a variety of meanings. The issues discussed in the article suggest the possibility of understanding it as overcoming the oppositions characteristic of modernism and postmodernism, while maintaining some of the features of these two trends regarding their respective approaches to art.

PL

Sztuka ciała i performance art często omawiane są łącznie, a nawet utożsamiane. Uważna analiza tych tendencji artystycznych oraz towarzyszących im komentarzy teoretycznych skłania jednak do zaznaczenia dzielących je różnic. Body art okazuje się wówczas zjawiskiem wykazującym istotne związki z modernistycznym pojmowaniem sztuki w duchu zbliżonym do koncepcji Clementa Greenberga, natomiast performance art założenia te w znacznym stopniu odrzuca. Także estetyka performatywna rozwijana przez Erikę Fischer-Lichte z jednej strony wywodzi się z zakwestionowania modernistycznego esencjalizmu artystycznego, choć jednocześnie akcentuje rolę „radykalnej koncepcji obecności” artysty. W artykule szczegółowej analizie poddane zostały dwa nowe dokonania twórcze Mariny Abramović, artystki łączonej zarówno ze sztuką ciała i performance art: Seven Easy Pieces (2005) oraz The Artist is Present (2010). Wskazana niejednoznaczność performance art została w nich zradykalizowana. Łączą one modernistyczne zaakcentowanie autentyczności, obecności, esencjalizmu z postmodernistycznym cytowaniem. Opisywane przez Frederica Jamesona zjawisko pastiszu przekształcone zostało w taki sposób, że przestaje on być pusty, a przejmuje pełnię „ja” performera. Pojęcie „neomodernizm” używane jest dziś w różnych znaczeniach. Omówiona w artykule problematyka sugeruje możliwość pojmowania go jako przekroczenia opozycji właściwych dla modernizmu i postmodernizmu, przy jednoczesnym zachowaniu pewnych cech obu tych nurtów myślenia o sztuce.

Keywords

EN

body art; performance art; performativity; modernism; postmodernism; neomodernism; Marina Abramović

PL

body art; performance art; performatywność; modernizm; postmodernizm; neomodernizm; Marina Abramović

• Publisher: Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Stowarzyszenie
• Journal: Art Inquiry. Recherches sur les arts
• Year: 2016
• Volume: XVIII (XXVII)
• Pages: 161-176

Dates

published

2016

Contributors

author

Sztabińska Paulina

• Department of History of Art, University of Łódź

References

• 1979 / 1983. Five Years Performance-Art in Lyon (1984) exhibition catalogue, Comportement Environnement Performance Lyon France, Lyon.
• Fischer-Lichte Erika (2008) The Transformative Power of Performance. A new aesthetics, transl. by Saskya Iris Jain, London and New York: Routledge.
• Greenberg Clement (1980) “Modern and Postmodern”, Arts Magazine, No. 54, p. 64-66.
• Goldberg RoseLee (1984) „Ciało artysty”, [in:] Performance, praca zbiorowa, transl. by K. Biwojno, M. Gutkowska, H. Siodłak, M. Śpik-Dziamska, M Zamęcka, Warszawa: Młodzieżowa agencja Wydawnicza.
• Jameson Frederic (1983) “Postmodernism and Consumer Society”, [in:] The Anti-Aesthetic. Essays on Postmodern Culture, ed. by Hal Foster, Seattle Washington: Bay Press.
• Jones Amelia (1998) Body Art / Performing the Subject, Minneapolis: University of Minnestota Press.
• Jones Amelia (2011) “’The Artist is Present’. Artistic Re-enactments and the Impossibility of Presence”, TDR: The Drama Review, Vol. 55, No. 1, p. 16-45.
• Schechner Richard (2013) Performance Studies: An Introduction, third edition, ed. S. Brand, London and New York: Routledge.
• Sztabiński Grzegorz (1994) Eklektyzm a postmodernizm, w: Sztuka i estetyka po awangardzie a filozofia postmodernistyczna, red. A. Zeidler-Janiszewska, Warszawa: Instytut Kultury.
• Watanabe Shinyi, Selected Writings. Marina Abramović “Seven Easy Pieces”at the Guggenheim Museum Looking for Others Whom You’ve Never Seen, http://www. shinyawatanabe.net/en/ writings/content57.html (access: 02.08.2016).

Identifiers

ISSN

1641-9278