EN
In this article, I will give a historical overview and the present-day status of language diversity in Norwegian schools and Norwegian society. I will also discuss several questions that arise with regard to the political and educational situation. For four hundred years, Norway had Danish as its official and only written language. When Norway became an independent country, Norway decided to have its own na-tional language, Norwegian. However, due to historical events, this is one language with two slightly different written varieties: Dano-Norwegian (bokmål) and New Norwegian (nynorsk). Since almost 90 per cent of Norwegian pupils learn Dano-Norwegian as their first (written) language, and the other written language, New Norwegian, is not used much in society in general, I will argue that New Norwegian might actually be considered a foreign language by those who learn to write Dano-Norwegian as their first language and that it can even be positioned behind English when analyzed from a language-learning point of view.
PL
Niniejszy artykuł przedstawia historyczne i współczesne podejście Norwegów do języka narodowego, zwracając szczególną uwagę na rozróżnienie wynikające z zestawienia oficjalnych jego form nauczanych w szkołach i zwyczajów językowych użytkowników. Autor umieszcza swe rozważania w kontekście określonej sytuacji politycznej i wynikających zeń założeń edukacyjnych. Kluczowym elementem jest tu historia kraju, w którym przez 400 lat oficjalnym językiem był język innego państwa – język duński. Dopiero po uzyskaniu przez Norwegię całkowitej niezależności norweski stał językiem oficjalnym. W wyniku tych historycznych okoliczności jest to język, w którym funkcjonują obok siebie dwie, nieco odmienne, wersje pisane: duńsko-norweska (bokmål) i nowa norweskim (nynorsk). Ponieważ niemal 90% uczniów w norweskich szkołach uczy się duńsko-norweskiego jako pierwszego (pisanego) języka, autor niniejszego tekstu formułuje tezę, iż nowy norweski może być traktowany przez nich jako język obcy. W takim ujęciu może się okazać, że zajmuje on nawet niższą pozycję niż język angielski.