PL
Sytuacja Kościoła w Polsce po II wojnie światowej, aż do końca lat osiemdziesiątych nie sprzyjała regulowaniu takich kwestii jak zawarcie małżeństwa kanonicznego ze skutkami cywilnoprawnymi. Dopiero podpisanie 28 lipca 1993 r. i ratyfikowanie 25 marca 1998 r. Konkordatu pomiędzy Stolica Apostolską a Rzeczpospolitą Polską dało możność zaistnienia zupełnie nowej sytuacji tzw. małżeństwa konkordatowego. Rozwiązanie to nie wpływa na czyjąkolwiek koncepcję małżeństwa i nie narusza niczyjej kompetencji. Stwarza natomiast możliwość zawarcia związku małżeńskiego w formie odpowiadającej przekonaniom religijnym osób chcących zawrzeć małżeństwo z jednoczesnym osiągnięciem statusu małżonków w obliczu prawa państwowego, któremu podlegają. Nowa regulacja prawna odpowiadająca potrzebom i oczekiwaniom znacznej części społeczeństwa daje możliwości zawarcia małżeństwa kanonicznego, które po spełnieniu odpowiednich warunków m.in. wymaganych co do formy, będzie pociągało za sobą również przewidziane w prawie polskim.