Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

PL EN


2019 | 2(44) | 99-110

Article title

Relacja z lekarzem w opiniach dzieci i młodzieży hospitalizowanych z powodu choroby nowotworowej

Selected contents from this journal

Title variants

EN
Relationship with a physician in the narratives of children and adolescents hospitalized due to cancer

Languages of publication

PL EN

Abstracts

PL
W literaturze od dawna podkreślana jest kluczowa wartość w procesie terapeutycznym relacji lekarz–pacjent. Ma ona znaczący wpływ na proces leczenia osoby chorej. W przypadku dzieci i młodzieży z chorobą nowotworową relacja z lekarzem ma wartość szczególną. Tę specyficznośćwyznacza nie tylko wiek pacjentów, lecz także rodzaj choroby. Dzieci i młodzież w trakcie leczenia spotykają się z różnymi specjalistami (lekarzami), ale długotrwałą i dość intensywną relację nawiązują z lekarzem prowadzącym. Relacja ta z definicji jest relacją najważniejszą w trakcie leczenia intensywnego i podtrzymującego. Bezsprzeczne jest tu zaangażowanie lekarza, które przekłada się na proces i sukces terapeutyczny. Istotne, i nie mniej ważne, jest zainteresowanie lekarza swoim pacjentem i osobowy kształt relacji: lekarz prowadzący (podmiot) – dziecko (podmiot). Od tego, w jaki sposób lekarz rozumie, komunikuje się z pacjentem i go traktuje zależy poczucie podmiotowość i własnej wartości pacjenta. Wartość tej relacji ma wpływ na samopoczucie chorego nie tylko w trakcie leczenia, lecz także i po jego zakończeniu. Artykuł prezentuje wyniki badań związanych z opinią dzieci i młodzieży na temat relacji z lekarzem prowadzącym. Badania przeprowadzano na terenie trzech placówek wchodzących w skład Polskiej Grupy Pediatrycznej ds. Leczenia Białaczek i Chłoniaków, obejmując nimi grupę 62 dzieci w wieku 7–17 lat, znajdujących się na różnych etapach leczenia przeciwnowotworowego.
EN
The key value of the physician-patient relationship has been strongly emphasized in scientific literature for a long time. This relationship impacts significantly the patient’s therapeutic process. In case of children and adolescents suffering from cancer, the relationship with physician is of a specific value due to both the age of such patients and the type of disease. Children and adolescents meet various specialists (physicians) during their treatment; however, they establish a long-term and quite intensive relationship with their treating physician. This relationship is, by definition, most important during intensive and maintenance therapy. The physician’s involvement is indisputable and it is directly related to the therapeutic process and its success. However, what is also extremely important is the physician’s interest in a particular patient and a personalized nature of this relationship: treating physician (subject) – child (subject). The manner in which the physician communicates with and treats his or her patient has a significant impact on the patient’s wellbeing during treatment and afterwards. The relationship with a physician also determines the patient’s subjectivity and self-esteem in later everyday life. The paper presents the results of research focused on the opinions of children and adolescents concerning relationships with their treating physicians. The study was conducted in three institutions which belong to the Polish Paediatric Leukaemia and Lymphoma Study Group. It involved 62 children aged 7–17 years old at different stages of their cancer treatment.

Contributors

  • Uniwersytet Warmińsko-Mazurski, ul. Żołnierska 14, 10-561 Olsztyn; tel. +48 89 5246207;
  • Klinika Onkologii i Chirurgii Onkologicznej Dzieci i Młodzieży, Instytut Matki i Dziecka w Warszawie, ul. Kasprzaka 17a, 01-211 Warszawa; tel. + 48 22 3277050;

References

  • Antoszewska, B. (2011). Rodzina i dziecko przewlekle chore – wybrane zagadnienia. W: B. Antoszewska (red.), Dziecko przewlekle chore – problemy medyczne, psychologiczne i pedagogiczne (s. 26–39). Toruń: Wydawnictwo Edukacyjne Akapit.
  • Barczak, A., Kołtan, S. (2009). Ocena relacji między pacjentami pediatrycznymi leczonymi z powodu choroby nowotworowej a ich lekarzami prowadzącymi. Onkologia Polska, 12, 2, 96–101.
  • Gibb, J.R. (2000). Komunikacja defensywna. W: J. Stewart (red.), Mosty zamiast murów (s. 475– 483). Warszawa: PWN.
  • Gladweel, M. (2009). Błysk. Potęga przeczucia. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Znak.
  • Gordon, T. (1999). Pacjent jako partner. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX.
  • Holecki, T., Skrzypek, M., Szlapa, M. (2013). Kształtowanie wizerunku placówki podstawowej opieki zdrowotnej w kontekście roli lekarza rodzinnego. Studia Ekonomiczne, 157, 149–156.
  • Janczukowicz, J. (2014). Jak rozumieć pojęcie profesjonalizmu medycznego: definicje i zakres tematyczny. W: J. Janczukowicz (red.), Profesjonalizm lekarski (s. 10–19). Warszawa: Medical Tribune Polska.
  • Kępiński, A. (2002). Poznanie chorego. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
  • Korsch, B.M., Harding, C. (1999). Świadomy pacjent. Jak mówić, żeby lekarz cię słuchał. Warszawa: Prószyński i S-ka.
  • Leathers, D.L. (2007). Komunikacja niewerbalna. Zasady i zastosowania. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  • Myerscough, P.R., Ford, M. (2002). Jak rozmawiać z pacjentem. Gdańsk: GWP.
  • Oleszkowicz, A. (1995). Komunikowanie się. O wywiadzie lekarskim inaczej. Magazyn Medyczny, 7(59), vol. VI.
  • Rogiewicz, M. (red.). (2015). Praktyczny podręcznik psychoonkologii dzieci i nastolatków. T. 1. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna.
  • Rogiewicz, M., Tobota, A. (2015). Choroba nowotworowa u dzieci i nastolatków – podstawy komunikacji z chorym dzieckiem i nastolatkiem. W: M. Rogiewicz (red.), Praktyczny podręcznik psychoonkologii dzieci i nastolatków. T. 1 (s. 40–56). Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna.
  • Stern, A. (2019). Wielki projekt. W drodze, 10, 35–45.
  • Szmukier, T. (1989). Z rozważań nad regulacyjną rolą empatii. Przegląd Psychologiczny, XXXII, 4, 861–877.
  • Tates, K., Elbers, E., Meeuwesen, L., Bensing, J. (2002). Doctor–patient–child relationships: a ‘pas de trois’, Patient Education and Counseling, 48, 5–14.
  • Tates, K., Meeuwesen, L., Bensing, J., Elbers, E. (2002). Joking or decision-making? Affective and instrumental behavior in doctor–patient–child communication. Psychology and Health, 28, 17, 281–295.
  • Tobota, A., Antoszewska, B. (2017). Śmierć w świecie dziecka i nastolatka – wpływ rodziców i innych dorosłych. W: B. Antoszewska, S. Przybyliński (red.), Człowiek w obliczu kresu życia. Studia interdyscyplinarne (s. 209–231). Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
  • Winefield, H.R., Peay, M.Y. (1986). Nauka o zachowaniu w medycynie. Warszawa: PZWL.

Document Type

Publication order reference

Identifiers

YADDA identifier

bwmeta1.element.desklight-7c8d123c-2f03-4754-a8e4-0e0d7c589ac9
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.