W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy Wrocław jest miastem odpornym na zdarzenia kryzysowe. W związku z powyższym przedstawiono ideę rezyliencji miejskiej, jej wymiary, cechy i uwarunkowania, a następnie scharakteryzowano specyfikę funkcjonowania jednostki miejskiej w środowisku (po)kryzysowym. Przeprowadzone badania oparte na analizie danych statystycznych oraz studiach literaturowych pozwoliły na identyfikację komponentów odporności Wrocławia, za które uznano: wysoki poziom kapitału społecznego oraz sieci nieformalnej współpracy, jakość instytucji, szybkość podejmowania decyzji, stabilność makroekonomiczną, niską stopę bezrobocia, wysokie kwalifikacje ludności, nowoczesną infrastrukturę, instytucje otoczenia biznesu (inkubatory przedsiębiorczości, parki naukowo-technologiczne), dostęp do kapitału finansowego oraz politykę antycypacyjną. Problemy Wrocławia, które wymagają kompleksowego podejścia, dotyczą poprawy bezpieczeństwa publicznego, modernizacji transportu publicznego i zwiększenia aktywności społecznej mieszkańców.