AGING THROUGH THE ETERNAL NOW. THE IMMORTALITY OF THE SOUL AND ITS DEFIANCE AGAINST AGING

• Authors: Sheridan Dominic

Title variants

PL

Starzenie wobec Wiecznego Teraz. Nieśmiertelność duszy i jej opór przeciw starzeniu

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

This article is about why and how the soul and mind do not age or change in the same way as the body and brain. Because the soul and body are distinct and separate substances, they must ultimately belong to different realities, and because of this the soul cannot adhere to the rules of a reality of which does not control it. The reality of the body is temporal, and therefore it will age and die, whereas the reality of the soul is eternal and will not age and die. Further to this, because the mind is a faculty of the soul, it necessarily will not age and die like the brain, but it will be effected both positively and negatively by the brain during the reality of the temporal life, unlike the soul. Because the mind needs the brain in order to think and understand in the temporal reality, then it stands to reason that the mind will appear to degenerate like the brain, but in the non-temporal reality the mind remains unaffected. Because of these things, there must also be a realisation that reason is the domain of temporality, whereas revelation is the domain of eternity. Because of this, we will conclude that reason will ultimately fail and revelation will not. The body also needs nourishment, as does the soul, but this is different for each. The body and the soul need nourishment from their own kind; ashes and dust for the body, and God for the soul. The body is made from ashes and dust; the soul is made in God’s image. The changing of the created function of something is what determines its continued existence, and while the body changes, the soul does not. The use of tense-laden grammar is characteristic of the temporal reality, but tense cannot exist in eternity where there is a constant ‘now’. It is demonstrated that these grammar concepts do not even exist in temporality, as there is no past or future ‘existing’. The present, being the only true existing tense, is also the only truth we can assert about the soul whose created function is to live. It exists through the eternal now, while the body ages and dies in temporality.

PL

W artykule przedstawiono kwestię jak dusza i umysł nie starzeją się ani zmieniają tym samym sposobem co ciało i mózg. Ponieważ dusza i ciało są odmiennymi i rozdzielnymi substancjami, muszą ostatecznie należeć do różnych rzeczywistości. Z tego powodu, dusza nie może podlegać regułom tej rzeczywistości, która jej nie kontroluje. Rzeczywistość ciała jest czasowa i dlatego ciało starzeje się i umiera, podczas gdy rzeczywistość duszy jest wieczna, nie zestarzeje się ona ani nie umrze. W konsekwencji tego założenia, umysł, ponieważ jest zdolnością duszy, także się nie będzie starzeć i nie umrze tak jak mózg. Będzie natomiast wpływał pozytywnie i ujemnie na mózg, podczas gdy rzeczywistość życia doczesnego będzie przeciwstawna duszy. Umysł potrzebuje działania mózgu, żeby przeprowadzić procesy myślowe i rozumieniowe, doczesność staje się zatem przyczyną swoistej degeneracji umysłu w mózgu, choć w nie-czasowej rzeczywistości; umysł pozostaje nieporuszony. Ze względu na te zależności, musi istnieć także świadomość, że przyczynę znamionuje czasowość, natomiast ujawnienie znamionuje wieczność. Ciało także potrzebuje pożywienia, ale innego niż dusza. Ciało i dusza potrzebują pożywienia, ale każde w swoim rodzaju; popiół i proch dla ciała, a Bóg dla duszy. Ciało uczynione z popiołów i prochu; dusza uczyniona na Boży obraz. Zmiany zachodzące w funkcjach rzeczy stworzonych są tym, co determinuje kontynuację ich egzystencji i podczas gdy ciało się zmienia, dusza nie. Doczesność charakteryzuje się funkcjonowaniem w oparciu o gramatykę napełnienie-napięcie, ale to napięcie nie istnieje w wieczności, gdzie jest stałe „teraz”. Autor ukazuje, że pojęcia tej gramatyki nawet nie istnieją w tymczasowości, jak nie ma przeszłego lub przyszłego „istniejącego”. Teraźniejszość, będąca jedynym prawdziwie istniejącym czasem, jest także jedną prawdą, którą możemy dowieść o duszy, której funkcją stworzoną jest życie. To życie istnieje w wiecznym teraz, podczas gdy ciało starzeje się i umiera w czasowości.

Keywords

EN

eternity; temporal; soul; body; dimension

PL

wieczność,; czasowość; dusza; ciało; wymiar

• Publisher: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
• Journal: Forum Teologiczne
• Year: 2016
• Volume: 17
• Pages: 173-190

Dates

published

2016

Contributors

author

Sheridan Dominic

• Uniwersytet Gdański

References

• Augustine, Confessions, trans. by Outler Albert C, Dallas: Harry Plantinga (n.d.).
• Bilocation – San Pio da Pietrelcina, in: San Pio da Pietrelcina [online], access: 12.10.2015, <http://www.padrepio.catholicwebservices.com/ENGLISH/Bilo.htm>.
• Catechism of the Catholic Church (1992), New York–London–Toronto–Sydney–Auckland 1995.
• Debate: Atheist vs Christian (Christopher Hitchens vs William Lane Craig), in: YouTube [online], access: 15.10.2015, <https://www.youtube.com/watch?v=e8MzPmkNsgU>.
• Descartes R., Meditation on First Philosophy, ed. by Cottingham, Cambridge University Press: Cambridge 1996.
• Descartes R., Principles of Philosophy, trans. by Miller, Valentine Rodger & Miller, Reese P., London 1991.
• Descartes’ Views on the Pineal Gland, in: Stanford Encyclopedia of Philosophy [online], access: 15.10.2015, <http://plato.stanford.edu/entries/pineal-gland/>.
• Rickaby J., Of God and His Creatures: An Annotated Translation of The Summa Contra Gentiles of St Thomas Aquinas. Burns & Oates: London 2005.
• The Chinese Room Argument, in: Stanford Encyclopedia of Philosophy [online], access: 15.10.2015, <http://plato.stanford.edu/entries/chinese-room/>.
• The Philosophers – Introducing Great Western Thinkers, ed. by T. Honderich, Oxford University Press: New York 1999.
• Thomas Aquinas, Summa Theologica, Benziger Bros.: Ohio.