PL
Wraz z pojawieniem się pierwszych skutków społecznych transformacji ustrojowej przeprowadzonej w Polsce na przełomie lat 80. i 90. ubiegłego wieku zaszła konieczność przebudowy systemu pomocy społecznej. Reformy zaczęto od radykalnej zmiany przepisów o pomocy społecznej, które swoim rodowodem sięgały jeszcze początków II Rzeczypospolitej . W rezultacie wprowadzona z dniem 17 stycznia 1991 r. ustawa o pomocy społecznej doczekała się, po ponad dekadzie obowiązywania, kilkudziesięciu zmian i dwóch tekstów jednolitych (1993 i 1998). Istotna przebudowa systemu świadczeń rodzinnych i społecznych Polsce w 2004 r. w kierunku zapewnienia skuteczniejszego wsparcia w przezwyciężeniu trudnej sytuacji osobom i rodzinom spowodowała konieczność opracowania nowej ustawy o pomocy społecznej. Wynikiem tych prac jest obowiązująca od dnia 1 maja 2004 r. ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej . Z uwagi na narastającą, społeczną falę krytyki sposobu organizacji świadczeń z pomocy społecznej i jej nie zawsze oczekiwaną efektywność w realizacji, w nowej ustawie zaproponowano zmiany, które mają na celu spowodowanie, aby jak najwięcej osób, w jak najkrótszym czasie „wyszło” z systemu pomocy społecznej . Na bardziej wnikliwą ocenę obowiązujących zmian ustawowych należy jeszcze poczekać, ale obserwując praktykę kilku ostatnich lat poprzedzających wejście w życie nowej ustawy, jak i z czasookresu po dacie 1 maja 2004 r., można stwierdzić, że notuje się znaczny spadek np. skierowań do domów pomocy społecznej, zwłaszcza dla osób starszych i niedołężnych, pomimo że odsetek tych osób w społeczeństwie wciąż wzrasta.