34 LATA PORADOZNAWSTWA. „TANIEC CZASU” W BUDOWANIU DYSCYPLINY

• Authors: Alicja Kargulowa

Title variants

EN

34 years of counsellogy. “Dance of time” in developing the discipline

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

W artykule przedstawiony jest rozwój poradoznawstwa – nauki o poradnictwie. Zostało pokazane, że w 34-letniej historii tej dyscypliny następowały zmiany zarówno dotyczące przedmiotu jej badań – poradnictwa, jak i w metodologii badań. Zmiany te przebiegały w czasie przekształceń politycznych, ekonomicznych, społecznych i kulturowych w naszym kraju. Znajdowało to odbicie w stosunku władz do poradnictwa, w zmianach oczekiwań jego klientów i w pracy doradców. Ponieważ celem artykułu jest pokazanie rozwoju dyscypliny, a nie opis praktyki, jego treść dotyczy zmian, jakie w tym czasie zaszły w metodologii badań. Artykuł został podzielony zgodnie z pojawianiem się w badaniach kolejnych paradygmatów: neopozywistycznego, humanistycznego, krytycznego i postmodernistycznego, a także przedstawiony w nim został współczesny stan badań poradoznawczych. Nieprzewidywalność perspektyw czasowych dokonujących się zmian w poradnictwie i jego kontekstach oraz w nakładaniu się paradygmatów w podejściu do przedmiotu badań określone zostały „tańcem czasu”.

EN

The article presents the development of counsellogy – studies of counselling. It shows that the 34-year history of this discipline has undergone changes not only in the research subject, but also in the research methodology. These changes occurred during political, economic, social and cultural transformations in Poland. This was reflected in the attitude of authorities towards counselling, in the changes in expectations of its clients and in the work of counsellors. Since the aim of the article is to demonstrate the development of the discipline, and not to describe the practice, it relates to the changes that occurred in the research methodology at that time. The article is divided according to the emergence of subsequent paradigms: neo-positivist, humanist, critical and postmodern, and presents the state of contemporary counsellogy research. The unpredictability of time perspectives of changes occurring in counselling and its contexts, and in overlapping of paradigms in the approach to the subject of research are called the “dance of time”.

Keywords

PL

poradnictwo; poradoznawstwo

EN

counselling; counsellogy

• Publisher: Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
• Journal: Edukacja Dorosłych
• Year: 2014
• Issue: 2(71)

Contributors

author

Alicja Kargulowa

• DSW

References

• Bauman Z. (1995), Wieloznaczność nowoczesna – Nowoczesność wieloznaczna, tłum. J. Bauman, Warszawa, Wy. Nauk. PWN.
• Bauman Z. (2000), Ponowoczesność jako źródło cierpień, Warszawa.
• Bauman Z. (2006), Płynna nowoczesność, tłum. T. Kutz, Kraków, Wydawnictwo Literackie.
• Berger P.L., Luckmann T. (1983), Społeczne tworzenie rzeczywistości, tłum. J. Niżnik, Warszawa, PIW.
• Czerkawska A. (2013), Poradnictwo egzystencjalne. Założenia – inspiracje – rozwiązania praktyczne, Wrocław, Wyd. Nauk. DSW.
• Czerniawska O. (1977), Poradnictwo jako wzmacnianie środowiska wychowawczego, Warszawa, Instytut Wydawniczy CRZZ.
• Czerniawska O. (2000), Drogi i bezdroża andragogiki i gerontologii, Łódź, Wyd. WSH-E.
• Czerniawska O. (2007), Szkice z andragogiki i gerontologii, Łódź, Wy. WSH-E.
• Dąbrowski K. (1979), Dezintegracja pozytywna, Warszawa, PIW.
• Drabik-Podgórna V. (2005), Innowacja edukacyjna. Aplikacja rozwiązań francuskich w polskim poradnictwie zawodowym, Kraków, Impuls.
• Drabik-Podgórna V. (red.) (2007), Poradnictwo między etyką a techniką, Kraków, Impuls.
• Drabik-Podgórna V. (2009), Poradnictwo w perspektywie personalizmu dialogicznego, [w:] A. Kargulowa (red.), Poradoznawstwo – kontynuacja dyskursu, Warszawa.
• Feyerabend P. (1979), Jak być dobrym empirystą? tłum. K. Zamiara, Warszawa, PWN.
• Frankl V. (1984), Homo patiens, tłum. R. Czarnecki, J. Morawski, Warszawa, PAX.
• Hall E.T. (1999), Taniec życia, Warszawa, Wyd. MUZA S.A.
• Jankowski K. (1991), Od psychiatrii biologicznej do humanistycznej, Warszawa, PIW.
• Kalinowska E. (1995), Poradnictwo wrocławskie jako przykład zmian społeczno--kulturowych, [w:] A. Kargulowa (red.), Poradnictwo w okresie transformacji kulturowej, Wrocław, Wyd. UWr.
• Kargul J. (1985), Kilka uwag o niebezpieczeństwach poradnictwa, [w:] A. Kargulowa, M. Jędrzejczak (red.), Teoretyczne i metodologiczne problemy poradoznawstwa, Wrocław, Wyd. UWr.
• Kargulowa A. (1986), Poradnictwo jako wiedza i system działań. Wstęp do poradoznawstwa, Wrocław, Wyd. UWr.
• Kargulowa A., Ferenz K. (1991), Społeczny kontekst poradnictwa. Poszukiwanie szans dla poradnictwa w działalności kulturalno-oświatowej, Warszawa, COMUK.
• Kargulowa A. (2004–2011), O teorii i praktyce poradnictwa. Odmiany poradoznawczego dyskursu, Warszawa, Wyd. Nauk. PWN.
• Kargulowa A. (red.) (2009), Poradoznawstwo – kontynuacja dyskursu, Warszawa, Wyd. Nauk. PWN.
• Kargulowa A. (2010), Zmiany w polskim poradnictwie, „Edukacja Dorosłych”, nr 1(62), s. 9–26.
• Kargulowa A., (oprac.) (2013), Profesorowi Jeanowi Guichardowi w odpowiedzi. „Studia Poradoznawcze/Journal of Counsellogy 2013”, s. 17–41 i 193–216.
• Kozielecki J. (1976), Koncepcje psychologiczne człowieka, Warszawa, PIW.
• Kuhn T.S. (1968), Struktura rewolucji naukowych, tłum. H. Ostromęcka, Warszawa, PWN.
• Kukołowicz T. (1985), Podstawy teoretyczne parafialnego poradnictwa rodzinnego, [w:] A. Kargulowa, M. Jędrzejczak (red.), Teoretyczne i metodologiczne problemy poradoznawstwa, Wrocław, Wyd. UWr.
• Kulczycki M. (1998), Rozważania wokół zagadnień psychologicznego poradnictwa życiowego, Wrocław, Wyd. UWr.
• Kwaśnica R. (1994), Wprowadzenie do myślenia o wspomaganiu nauczycieli w rozwoju, Wrocław, Wrocławska Oficyna Nauczycielska.
• Laszlo E. (1978), Systemowy obraz świata, tłum. U. Niklas, Warszawa, PIW (The Systems View of the World: A Holistic Vision for Our Time (Hampton Press, 1996).
• Malewski M. (2003), Cunselling towards changing potterns of human life, [w:] Kalinowska E., Kargulowa A., Wojtasik B. (red.), Counsellor – Profession, Passion, Calling? Wrocław, Wyd. DSWE TWP.
• Mielczarek M. (2009), Władza doradcy w relacjach z radzącym się, [w:] A. Kargulowa (red.), Poradoznawstwo – kontynuacja dyskursu, Warszawa, Wyd. Nauk. PWN.
• Minta J. (2013), Od autora do aktora. Wspieranie młodzieży w konstruowaniu własnej kariery, Warszawa, Krajowy Ośrodek Wspierania Edukacji Zawodowej i Ustawicznej.
• Nowak S. (1970), Metodologia badań socjologicznych, Warszawa, PWN.
• Nowak S. (1979), System wartości społeczeństwa polskiego, „Studia Socjologiczne” nr 4.
• Podgórny M. (2000), Strategie zachowań bezrobotnych – wymiar edukacyjny, Wrocław, Wyd. U.Wr.
• Popiołek K. (1995), Bariery korzystania z pomocy profesjonalnej, [w:] A. Kargulowa (red.), Poradnictwo w okresie transformacji kulturowej, Wrocław: Wyd. UWr.
• Potulicka E. (2014), Neoliberalne reformy edukacji w Stanach Zjednoczonych. Od Ronalda Regana do Baracka Obamy, Kraków, Impuls.
• Rogers C.R. (1991), Terapia nastawina na klienta. Grupy spotkaniowe, tłum. A. Dodziuk, E. Knoll, Wrocław, „THESAURUS-PRESS” Juniorzy Gospodarki.
• Siarkiewicz E. (red.) (2004), Niejednoznaczność poradnictwa, Zielona Góra, Oficyna Wyd. UZ.
• Siarkiewicz E. (2010), Przesłonięte obszary poradnictwa. Realia – aluzje – ambiwalencje, Zielona Góra, Oficyna Wyd. UZ.
• Siarkiewicz E., Trębińska-Szumigraj E., Zielińska-Pękał D. (2012), Edukacyjne prowokacje. Wykorzystanie etnografii performatywnej w procesie kształcenia doradców, Kraków, Impuls.
• Szczepański J. (1976), Elementarne pojęcia socjologii, Warszawa, PWN.
• Suchodolski B. (1972), Labirynty współczesności, Warszawa, PIW.
• Suchodolski B. (1974), Kim jest człowiek? Warszawa, WP.
• Suchodolski B. (1979), Kształt życia, Warszawa, NK.
• Szumigraj M. (1998), Poradnictwo jako subtelne narzędzie sprawowania władzy, [w:] B. Wojtasik (red.), Podstawy poradoznawstwa, Wrocław, Wyd. UWr.
• Szumigraj M. (2011), Poradnictwo kariery. Systemy i sieci, Warszawa, Łośgraf.
• Trębińska-Szumigraj E. (2009), Emancypacja w poradnictwie, [w:] A. Kargulowa (red.), Poradoznawstwo – kontynuacja dyskursu, Warszawa, Wyd. Nauk. PWN.
• Wojtasik B. (1993a), Doradca zawodu. Studium teoretyczne z zakresu poradoznawstwa, Wrocław, Wyd. UWr.
• Wojtasik B. (1993b), Wybór doradcy zawodu przez młodzież rodziców i nauczycieli, Wrocław, CDN.
• Wojtasik B. (2010), Proces zmian w poradnictwie edukacyjno-zawodowym. Dążenie do spójności, współpracy i dobrej jakości, „Edukacja Dorosłych”, nr 1(62), s. 27–39.
• Wojtasik B. (2012), Refleksje na temat stanu polskiego poradnictwa, „Studia Poradoznawcze/Journal of Counsellogy 2012”, s. 35–47.
• Wojtasik B. (2011), Podstawy poradnictwa kariery. Poradnik dla nauczycieli, Warszawa, Krajowy Ośrodek Wspierania Edukacji Zawodowej i Ustawicznej.
• Zielińska-Pękał D. (2009a), Poradnictwo a świat mediów, czyli o poradnictwie zapośredniczonym, [w:] A. Kargulowa (red.), Poradoznawstwo – kontynuacja dyskursu, Warszawa, Wyd. Nauk, PWN.
• Zielińska-Pękał D. (red.) (2009b), Refleksje o poradnictwie debiutujących doradców, Zielona Góra, Oficyna Wyd. UZ.
• Zierkiewicz E. (2004), Poradnik – oferta wirtualnej pomocy? Kraków, Impuls.
• Zierkiewicz E. (2009), Feministyczna krytyka poradnictwa, [w:] A. Kargulowa (red.), Poradoznawstwo – kontynuacja dyskursu, Warszawa, Wyd. Nauk, PWN.