PL
Szeroko rozumiane nauczanie na temat środowiska przyrodniczego może być prowadzone zarówno w ramach edukacji formalnej, jak i nieformalnej. Zajęcia z tego zakresu mogą odbywać się nie tylko w salach lekcyjnych, muzeach, centrach edukacyjnych czy siedzibach parków narodowych, ale także bezpośrednio w terenie. Edukacyjne wycieczki terenowe przynoszą wiele korzyści, m.in. usprawniają proces uczenia się i zapamiętywania oraz rozwijają zainteresowania przyrodnicze u uczniów. Dlatego potrzebna staje się ocena przydatności krajobrazu do edukacji przyrodniczej prowadzonej w terenie w ramach zajęć szkolnych oraz indywidualnej i zbiorowej edukacji nieformalnej. W artykule omówiono formy wykorzystania walorów edukacyjnych krajobrazu w tym kontekście, przedstawiono przegląd kryteriów stosowanych dotychczas w ocenach tych walorów oraz wskazano trudności metodologiczne w badaniu potencjału poznawczo-edukacyjnego krajobrazu.
EN
Environmental education as broadly understood may be offered in both formal and informal educational settings. Such education may not only occur in classrooms, museums and education centers of national parks but also directly in the field. Field trips can be beneficial in many ways, stimulating improvement in learning and recall, helping to cultivate interest in natural history. Therefore, it seems relevant to assess the merits of the field setting for learning in the context of school activities and various other types informal education, whether organized or not. The article describes ways to derive educational value from the natural environment. Criteria, as applied to such assessment were reviewed with discussion of the methodological difficulties faced in the study of the intrinsic educational potential of the natural environment.