W drugiej dekadzie XXI w. koncepcję Energiewende można rozpatrywać w dwóch płaszczyznach: polityczno-ideologicznej oraz społeczno-ekonomicznej oraz trzech wymiarach: narodowym, regionalnym i globalnym. Z punktu widzenia polskiego interesu narodowego ważna wydaje się analiza możliwych uwarunkowań wnikających ze stosunku władz niemieckich wobec Polskiego Programu Energetyki Jądrowej (PPEJ), którego realizacja może okazać się „trudną” kwestią we wzajemnych relacjach Polski i RFN. Problem ten wydaje się szczególnie istotny, ponieważ PPEJ stanowi strategiczną szansę rozwoju dla Polski w wielu kontekstach, biorąc pod uwagę to, że może według założeń realizmu defensywnego wpłynąć również na przezwyciężenie utrwalonego historycznie stanu „nierównowagi” na linii Berlin-Warszawa-Moskwa, poprzez uwiarygodnienie Polski jako wiarygodnego aktora kreującego w oparciu o kooperatywny system bezpieczeństwa sytuacje w Europie Środkowo-Wschodniej.