Bezpieczeństwo wewnętrzne państwa rozpatrywane jest w różnych kategoriach, znanych i opisywanych w literaturze przedmiotu: pod względem podmiotowym, przedmiotowym, funkcjonalnym, celowościowym. Pojęcie to w sposób najbardziej ścisły wiąże się z działalnością człowieka – który tego bezpieczeństwa oczekuje, ale przede wszystkim je tworzy. W proces ten zaangażowani są zarówno pojedynczy ludzie, jak i grupy społeczne, ośrodki lokalne, wspólnoty narodowe i te, o charakterze międzypaństwowym. Nie jest to stan dany tylko raz i na zawsze, lecz pozostając wartością przemijającą, ulotną, pewnym mirażem, wymaga od jednostek ciągłego czuwania. Dlatego tak ważna jest dbałość o kondycję polskiej rodziny, umacnianie wśród Polaków poszanowania dla narodowych wartości, świadomości polskich interesów, przypominanie o konieczności przemiany samego siebie. Sferą szczególnie wrażliwą na ingerencję jest przestrzeń ludzkiej cielesności. Bardzo łatwo tu o naruszenie ustanowionych granic: intymności, delikatności, prywatności i godności drugiego. Na co dzień spotkać się można z takimi zjawiskami jak: przemoc seksualna, seksoholizm, prostytucja, gwałt, pedofilia, kazirodztwo, przestępstwa w sferze seksualnej, zdrada i rozbicie małżeństwa, molestowanie seksualne nieletnich, wywieranie wpływu i manipulacja.Przedmiotem rozważań autora jest zagadnienie bezpieczeństwa wewnętrznego Polski w kontekście zagrożeń w sferze ludzkiej cielesności i seksualności – od próby opisu zjawiska samego bezpieczeństwa w zestawieniu z tymi zagrożeniami, poprzez analizę zachowań dewiacyjnych na tle zjawiska podkultury. Ważną częścią refleksji jest spojrzenie na destrukcyjne tendencje w społeczeństwie i ich wpływ na powstawanie patologii i dewiacji, a także na pojęcie normy seksualnej i jej wyznaczników oraz sposobów jej naruszania. W dalszej części – pojawia się pytanie o najważniejsze przyczyny powstawania zaburzeń seksualnych oraz ich związek ze sferą psychologii i psychiatrii oraz jakie są najważniejsze postaci tych zaburzeń: odmienności seksualne, sfera tożsamości płciowej, wykorzystywanie seksualne oraz rozmaite dysfunkcje. Prowadzi to do wskazania kazirodztwa jako szczególnej formy wykorzystywania seksualnego, pedofilii – skrajnej formy patologii w relacji wobec dzieci i młodzieży oraz przemocy jako poważnego niebezpieczeństwa dla samego człowieka. W podsumowaniu opracowania istotnym punktem jest przedstawienie sytuacji społecznej i życiowej ofiar przemocy seksualnej, oraz krótkotrwałych i długookresowych następstw doznawania wykorzystywania przez niewinne ofiary – z uwzględnieniem cech psychopatycznych sprawcy. W zakończeniu artykułu ukazano wybrane działania interwencyjne w obliczu zagrożeń bezpieczeństwa w sferze ludzkiej cielesności – oraz rodzinę i proces wychowania młodych ludzi przez miłość i szacunek dla wartości jako element konieczny zapobiegania zaburzeniom we wspomnianych wyżej wymiarach.Wszystko zaczyna się w rodzinie i na niej się kończy. Istotny jest tu proces wychowania młodego pokolenia, z uwzględnieniem wszystkich ważnych i usankcjonowanych tradycją norm i wartości. Jeżeli w to miejsce proponuje się adopcję dzieci przez pary jednej płci, odchodzenie od instytucji małżeństwa na rzecz związków partnerskich i rodzin zrekonstruowanych, promuje się rozwiązłość seksualną, rozwody, niewierność, kłamstwo i fałsz we wzajemnych relacjach pomiędzy kobietą i mężczyzną – przychodzi wtedy odpowiedź na pytanie, dlaczego we współczesnym społeczeństwie jest tyle zła i destrukcji. W pierwszej kolejności powinien zmienić się sposób myślenia, odrzucenie nadmiernej fascynacji kulturą informacyjno-globalizacyjną, a także ideologią gender, przynoszącą zniszczenie moralne i utratę odpowiedniego rozumienia kategorii dobra i zła, prawdy i kłamstwa.