PL
W 1954 roku absolwenci krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych – Jerzy Fedorowicz (1928–2018) i Ludmiła Popiel (1929–1988) – osiedlili się na Ziemiach Odzyskanych – w Koszalinie, mieście w osiemdziesięciu procentach zniszczonym. Zaczęli tworzyć środowisko artystyczne. W kraju pozbawionym wolności zainicjowali realizację idei wolności artystycznej – międzynarodowe Spotkania Artystów, Krytyków i Teoretyków Sztuki, z których pierwsze odbyło się w Osiekach w 1963 roku. W ciągu osiemnastu lat Fedorowicz był organizatorem i twórcą koncepcji tematycznych spotkań. W samych Osiekach, gdy odbywały się „plenery”, Popiel i Fedorowicz byli jednak przede wszystkim artystami, należącymi do ścisłego grona ówczesnej awangardy, prekursorów konceptualizmu w Polsce. Brali aktywny udział w większości znaczących wydarzeń artystycznych lat sześćdziesiątych, siedemdziesiątych i osiemdziesiątych dwudziestego wieku w naszym kraju. Rytm czasu naznaczany przez Osieki i rytm sztuki Fedorowicza i Popiel oddają dzieła, dokumentacja, lecz także notatki, wspomnienia, rękopisy. Część z nich zostanie omówiona w tym artykule.