Celem badań było ustalenie różnicy w maksymalnej sile izometrycznej kończyn górnych u niepełnosprawnych ciężarowców podczas obustronnego wyciskania w łańcuchu otwartym w pozycji leżąc tyłem na ławie ciężkoatletycznej, przy różnym ustawieniu kątowym w stawach łokciowych (75̊, 90̊, 105̊). Materiał badań stanowiło 18 niepełnosprawnych z dysfunkcją narządu ruchu uprawiających wyczynowo podnoszenie ciężarów (powerlifting). Byli to mężczyźni, dwóch z nich było leworęcznych, pozostali – praworęczni. Wiek badanych kształtował się od 16 do 32 lat, przy średniej wieku 23,4 lata. Zawodnicy charakteryzowali się znacznym zróżnicowaniem pod względem stażu zawodniczego (od 1 roku do 10 lat). Metodą badań był eksperyment, służący do oceny różnic w maksymalnej sile izometrycznej kończyn górnych u niepełnosprawnych ciężarowców podczas obustronnego wyciskania w pozycji leżąc tyłem na ławie ciężkoatletycznej w łańcuchu otwartym przy różnym ustawieniach kątowych w stawach łokciowych (75, 90, 105 stopni). Narzędziem badawczym był moduł ADT4U, który jest urządzeniem służącym do pomiaru sygnałów pochodzących z czterech mostkowych czujników tensometrycznych. W próbach badawczych zawodnicy z niepełnosprawnością ruchową proszeni byli o wygenerowanie maksymalnej siły izometrycznej kończyn górnych w pozycji leżąc tyłem na ławie ciężkoatletycznej. Czas trwania maksymalnego napięcia skurczu mięśni wynosił 3 sekundy. Wszystkie próby przebiegały identycznie w poszczególnych ustawieniach kątowych w stawach łokciowych (75̊, 90̊, 105̊). Uzyskane wyniki pozwoliły określić, że kończyny górne dominujące generowały większą siłę w maksymalnym skurczu izometrycznym niż kończyny nie dominujące u niepełnosprawnych ciężarowców. U osób z dłuższym stażem treningowym zmniejszały się dysproporcje w maksymalnej sile izometrycznej kończyn górnych, odwrotnie proporcjonalną zależność obserwowano u początkujących niepełnosprawnych zawodników. Ustawienia kątowe w stawach łokciowych (75°, 90°, 105°) nie wpływały na zwiększenie, bądź zmniejszenie różnic w maksymalnej sile izometrycznej kończyn górnych. U zawodników z porażeniem mózgowym występowały większe dysproporcje w sile maksymalnego skurczu izometrycznego kończyn górnych niż u osób niepełnosprawnych z innych grup sportowo-medycznych.