PL
W krajach wielokulturowych, takich jak Kanada, środki masowego przekazu informują o problemach rasowych i etnicznych przestrzegając zasad politycznej poprawności. Nie oznacza to jednak eliminacji treści rasistowskich i negatywnych stereotypów etnicznych z dyskursu publicznego, a tylko zakodowanie ich w języku pozornie neutralnym lub posługiwanie się formami takimi, jak cytaty lub satyra. Nie można w sposób poważny myśleć o zwalczaniu marginalizacji mniejszości, jeśli zamiast poszukiwania źródeł dyskryminacji będzie się jedynie ukrywać jej objawy. Posługiwanie się językiem dyskryminacji etnicznej jest najłatwiejszym sposobem wykluczania “innych” z życia społecznego. Tam, gdzie poprawność polityczna kształtuje dyskurs publiczny, retoryka wykluczania społecznego znajduje inne, pośrednie sposoby wyrazu. Są one najczęściej symptomem głębokich problemów społecznych, których wykrywanie i badanie przy pomocy aparatu diagnostycznego lingwistyki powinno być ważnym obszarem badawczym.