Politologia – między akademickością, użytkowością i medialnością

• Authors: Karwat Mirosław

Title variants

EN

Political Science – Between the Scientific Standards, Practical Use and Media Show

• Languages of publication: PL EN

Abstracts

PL

W funkcjonowaniu nauki o polityce w Polsce narasta mocne napięcie między wymogami naukowości, praktycznego nastawienia i zaprogramowania oraz regułami medialności w popularyzacji dorobku i analitycznych kompetencji politologów. Nasze środowisko nie umie sobie z tym poradzić. Politologia zachowuje naukowy charakter pod tym warunkiem, że jej funkcje poznawcze mają charakter autoteliczny, choć nie wyklucza to praktycznych zastosowań uzyskanej wiedzy. W praktyce dominują jednak wąsko utylitarne, wulgarnopragmatyczne wyobrażenia o pożytkach z nauki. Skutkiem ich narzucania przez polityków i urzędników jest redukcja poznawczych ambicji politologów, doraźny horyzont i banalizacja badań, powielanie ideologiczno-propagandowych pseudoaksjomatów, zanik krytycznej refleksji nad głębszą treścią gry politycznej. Prezentacja dorobku i kompetencji politologów w mediach przeważnie sprowadza się do bieżącego i jałowego komentatorstwa. Paradoksalnie, wykorzystanie potencjału nauk politycznych zarówno przez rządzących, jak i przez dowolne inne siły z establishmentu politycznego jest odwrotnie proporcjonalne do potrzeb społecznych i do możliwej oferty politologów.

EN

As regards the functioning of the political science in Poland there is a strong tension growing between requirements of the scientific nature, the practical attitude and programming and convenience of media in the process of popularization of achievements and analytical competence of political scientists. The field’s experts cannot cope with this properly. The political science is able to keep its scientific nature provided that its cognitive purposes remain autotelic, although it does not rule out practical usage of the knowledge gained through the scientific process. In practice however narrowly utilitarian, vulgar-pragmatic ideas of benefits from the political science are dominating. The effect of this is the reduction in cognitive ambitions of political scientists as a result of imposing them by politicians and clerks, temporary horizons and banal level of research, repeating ideological-propaganda pseudoaxioms, the disappearance of critical reflection over the deeper content of the political game. Presentation of achievements and competence of political scientists in the media brings barren attempts at commenting current political affairs. Paradoxically, using the potential of the political science both through the class of the ruling, as well as by any other forces of the political Establishment is inversely proportional to social needs and to the available offer of political scientists.

Keywords

PL

nauka o polityce; funkcje poznawcze; trywialny utylitaryzm; wulgarny pragmatyzm; medializacja

EN

political science; cognitive functions; trivial utilitarianism; vulgar pragmatism; medialisation

• Publisher: Uniwersytet Opolski
• Journal: Studia Krytyczne/ Critical Studies
• Year: 2016
• Issue: 3
• Pages: 101-119

Contributors

author

Karwat Mirosław

• Uniwersytet Warszawski

References

• Anuszewska I. (2010) Sondaże – zwierciadło społeczeństwa. Rytuały komunikacyjne a kreowanie wiedzy wspólnej. Warszawa: CeDeWu.
• Bourdieu P. (2009). O telewizji. Panowanie dziennikarstwa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Cetwiński O. (1991). Apologetyczne a sceptyczne ujęcie polityki. [w:] Szyszkowska M.(red.), Interpretacje polityki. Warszawa: PWN.
• Cetwiński O., Minkner K. (2005). Popkulturyzacja polityki, „Dyskurs. Czasopismo Politologiczne”, 1, 5–21.
• Derber Ch. (2002). Zaistnieć w społeczeństwie. O potrzebie zwracania na siebie uwagi. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
• Dror Y. (2006), Zdolność do rządzenia. Raport dla Klubu Rzymskiego. Białystok: Wyższa Szkoła Administracji Publicznej im. St. Staszica.
• Dyoniziak R. (1997). Sondaże a manipulowanie społeczeństwem. Kraków: Universitas.
• Goćkowski J. (1996). Ethos nauki i role uczonych. Kraków: Secesja.
• Gulczyński M. (2010). Politologia. Podręcznik akademicki. Warszawa: DrukTur.
• Grodziński E. (1986). Myślenie hipotetyczne: studium z pogranicza ontologii, filozofii języka i psychologii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
• Hegel G.W.F. (2003), Wykłady z filozofii dziejów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Hołówka T. (1986). Myślenie potoczne. Heterogeniczność zdrowego rozsądku. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
• Karwat M. (1996). Stereotypowa personifikacja polityki. „Studia Polityczne”, 5, 85–97.
• Karwat M. (2012). O karykaturze polityki. Warszawa: Muza.
• Karwat M. (2013), Politolog – premierowi, „Dziennik Trybuna”, 9 września, 10–11.
• Kasińska-Metryka A., Wiszniowski (red.) R. (2012). Marketing polityczny. Doświadczenia polskie. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Kasińska-Metryka A. Wiszniowski R. (red.) (2013). Kryzys marketingu politycznego. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Kurowicki J. (1978). Wyprawa w krainę oczywistości. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
• Krauz-Mozer B., Borowiec P., Ścigaj P. (2011), Kim jesteś politologu? Historia i stan dyscypliny w Polsce, t.1. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Krauz-Mozer B., Borowiec P., Ścigaj P. (2012), Kim jesteś politologu? Historia i stan dyscypliny w Polsce, t. 2. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Krzywicki L. (1978). Wybór pism, Warszawa: PWN.
• Krimsky S. (2006), Nauka skorumpowana? O niejasnych związkach nauki i biznesu. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
• Merton R.K. (1982). Teoria socjologiczna i struktura społeczna. Warszawa PWN.
• Opałek K. (1974). Z teorii dyrektyw i norm. Warszawa: PWN.
• Olczyk T. (2009). Politrozrywka i popperswazja: reklama telewizyjna w polskich kampaniach wyborczych. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
• Postman N. (2002). Zabawić się na śmierć. Dyskurs publiczny w epoce show-biznesu. Warszawa: Muza.
• Ritzer G. (2003). Makdonaldyzacja społeczeństwa: wydanie na nowy wiek. Warszawa: Muza.
• Rydlewski G. (2004). O skutecznym działaniu w polityce. Dziesięć przykazań nie tylko dla ludzi polityki. Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa.
• Sułek A. (2001). Sondaż polski. Przygarść rozpraw o badaniach ankietowych. Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN.
• Znaniecki F. (1984). Społeczne role uczonych. Warszawa: PWN.

Identifiers

ISSN

2450-9078