PL
Przenikanie się sfery prywatnej (rodzina, gospodarstwo domowe) i publicznej (edukacja, praca zawodowa, polityka) w życiu nowoczesnych społeczeństw rodzi wyzwania dla relacji kobiet i mężczyzn oraz tradycyjnego sposobu pełnienia ról społecznych. Wzory polskiej kultury dominującej nadal są pod silnym wpływem autorytetu religijnego, orientacji materialistycznej i potrzeby bezpieczeństwa, jednak coraz częściej występuje brak sztywnego schematu w pełnieniu ról męskich i kobiecych oraz zwiększenie możliwości wyboru wzorów, norm i stylów życia. Choć obiektywne (makrostrukturalne) i subiektywne (np. zjawisko "szkalnego sufitu") wskaźniki pokazują trwałą nierówność w statusie obu płci, coraz bardziej istotne staje się doświadczenie "demokracji uczuć", oparcia relacji kobiet i mężczyzn na wzajemnym szacunku i tolerancji. Choć w społeczeństwie polskim mężczyzna nadal jest postrzegany jako specjalista od dostarczania zasobów, a kobieta jako specjalistka od związków i relacji, pojawia się przestrzeń dla negocjowania ról rodzinnych oraz docenienia komunikacyjnego wymiaru kobiecej i męskiej tożsamości. Model partnerski staje się ważny przede wszystkim dla kobiet, młodszych grup wiekowych, osób lepiej wykształconych, mieszkańców dużych miast.