EN
Znany współcześnie przekaz o życiu i dziele świętego Geralda z Aurillac pochodzi od Odona, opata z Cluny. Dobrze urodzony i skoligacony Gerald chciał sam zostać mnichem, odwiedziony jednak od tego zamiaru, około roku 890 ufundował na terenie domeny Aurillac i hojnie uposażył klasztor benedyktyński. Mnichów do klasztoru rekrutowano według surowych kryteriów moralnych i intelektualnych, stąd pogląd, że procedury te były jednym z preludiów reformy, która następnie wyszła z Cluny. Sam Odon był, warto wspomnieć, najpierw opatem Aurillac, a następnie dopiero opatem Cluny. Po śmierci Geralda, który zasłynął z pobożności, prawości i męstwa, jego kult szybko się rozprzestrzenił i objął obszar od Alp po Galicję. Ufundowane przez niego opactwo cieszyło się licznymi, wielokrotnie ponawianymi przywilejami. Najważniejsze to dyplom z 899 roku dotyczący immunitetów i donacja z początku X w. Pierwszy akt stanowił, że klasztor i jego ziemie poddane zostały bezpośredniemu zwierzchnictwu i protekcji króla. Jedną z konsekwencji tego rozwiązania był fakt, że jakkolwiek Owernia rządziła się prawem zwyczajowym, to na terenach podległych opactwu obowiązywało prawo kościoła, a więc prawo rzymskie. Drugi akt to ofiarowanie opactwa i ziem mu podległych Rzymowi, co dało mu niezależność od władzy biskupów. W konsekwencji władza sądownicza, normalnie przysługująca biskupom, przeszła w ręce opata. Te uprawnienia rozciągały się ratione personae na ubogich, wdowy, sieroty, a przede wszystkim na duchownych, zaś ratione materiae na wszystko, co miało związek z podejrzeniem o czary, świętokradztwem, herezją, sakramentami, w tym małżeństwem, ale także dziesięciną, jałmużnami oraz różnymi ofiarami i darami. Wymienione uprawnienia jurysdykcyjne były źródłem dochodów uzupełniających te, które normalnie opat uzyskiwał od lenników jako senior. Prerogatywy opata Aurillac wobec miasta, klasztoru, wreszcie lenników, obok jego bogactwa, przyczyniły się do rozprzestrzenienia kultu świętego Geralda. Trzeba podkreślić fakt, że mimo, iż opactwo nie należało do ruchu kluniackiego, to jednak za pośrednictwem osoby Odona i jego dzieła, Cluny korzystało ze sławy i kultu patrona Aurillac.