W Polsce, która wkroczyła w latach 90. XX wieku na drogę burzliwego kapitalistycznego rozwoju, coraz częściej spotyka się osoby, dla których sukces i szybka kariera zawodowa oraz związana z nimi wysoka gratyfikacja finansowa stały się głównym celem życiowym. Znawcy zagadnienia pracoholizmu przedstawiają prognozy dotyczące osób z tej kategorii, a mianowicie jest to grupa osób zagrożonych pracoholizmem. Wzrost liczebności tego rodzaju jednostek wpłynie na podniesienie znaczenia tego zjawiska w Polsce. Należy zwrócić uwagę na zmiany w procesie pracy spowodowane urynkowieniem naszej gospodarki. Dlatego też coraz częstsze są konflikty praca – rodzina, w którym wymagania, poświęcony czas i napięcie wynikające z pełnienia roli zawodowej wpływa na pełnienie roli związanej z obowiązkami domowymi. U pracoholików można spodziewać się większego nasilenia konfliktu rodzina – praca, aż do opcji rezygnacji z pełnienia roli w rodzinie na rzecz większego poświęcenia się pracy i związanym z nią obowiązkom. Wyjść z pracoholicznej opresji mogą tylko te rodziny, w których pracoholik ma na tyle dużą zdolność odczuwania, by docenić współmałżonka i okazać wdzięczność za podtrzymywanie więzi rodzinnych. Pracoholik musi uświadomić sobie trzy wewnętrzne rozdarcia: między byciem a działaniem, odczuwaniem a myśleniem, miłością a gniewem. Dodatkowo zlikwidowanie uzależnienia od pracy wymaga zmiany w schemacie zawodowego funkcjonowania.