IT
Sullo sfondo delle caratteristiche generali dell’insegnamento delle lingue straniere in Polonia all’inizio del Novecento viene presentato il manuale di italiano Praktyczna metoda języka włoskiego di Fortunato Giannini e Carlo Moscheni. Si passano in rassegna la struttura del manuale e le varie metodologie che gli autori applicano nel corso dell’insegnamento al fine di mettere in risalto rispettivamente l’approccio contrastivo, filologico e pragmatico, nonché il valore delle informazioni sulla lingua e cultura italiana.
PL
Celem artykułu jest przedstawienie specyfiki nauczania języka włoskiego w Polsce w pierwszej połowie XX wieku. Na tle ogólnej charakterystyki nauczania języków obcych język włoski – nie objęty programem nauczania szkolnego po odzyskaniu niepodległości – jawi się jako język niszowy, dlatego też publikowane w omawianym okresie podręczniki przeznaczone są w dużej mierze do samodzielnej nauki. Jako reprezentatywny dla tej kategorii został omówiony podręcznik Praktyczna metoda języka włoskiego autorstwa F. Gianniniego i C. Moscheni. Ilustrowana przykładami analiza przedstawia sposób, w jaki łączy on aplikację metody gramatyczno-tłumaczeniowej z elementami metod bezpośrednich, nakierowanych na wykształcenie kompetencji komunikacyjnych, odpowiadając w ten sposób na oczekiwania użytkownika języka włoskiego w tym okresie historycznym.