Promocja demokracji w polityce zagranicznej Indonezji: kontynuacja i zmiana

• Authors: Grzywacz Anna

Title variants

EN

Democracy Promotion in the Foreign Policy of Indonesia: Continuity and Change

• Languages of publication: PL EN

Abstracts

PL

Tematem artykułu jest promocja demokracji w polityce zagranicznej Indonezji, zaś pytanie badawcze brzmi: w jakim zakresie promocja demokracji w polityce zagranicznej ma charakter stały, a w jakim zmienny? Przyjęto założenie, że promocja demokracji ma dwojaki charakter: deklaratywny i praktyczny. W artykule zweryfikowano hipotezę stanowiącą, że zarówno w wymiarze deklaratywnym, jak i praktycznym, w polityce zagranicznej Indonezji zasadnicze zmiany zaszły w 2004 r. i od tego czasu obie te sfery charakteryzuje kontynuacja, mimo zachodzących zmian w środowisku wewnętrznym i zewnętrznym państwa. Hipoteza jest weryfikowana przy użyciu dwóch metod: analizy treści oraz analizy porównawczej na przykładzie dwóch przypadków empirycznych: aktywności Indonezji na rzecz stworzenia mechanizmu ochrony i promowania demokracji i praw człowieka w Stowarzyszeniu Narodów Azji Południowo-Wschodniej oraz działalności w ramach Forum Demokracji na Bali.

EN

The article’s research area is democracy promotion in the Indonesian foreign policy and the research question is what are the elements of continuity and change in the Indonesian promotion of democracy? The paper assumes that promotion of democracy in the foreign policy of Indonesia is twofold: declarative and practical. The argument is that in both dimensions, declarative and practical, important changes started in 2004, and since then, both areas have been characterised by continuity, despite changes occurring in the Indonesia’s internal and external environments. Two research methods are applied: the content analysis and comparative analysis. The paper examines two empirical case studies: Indonesia’s contribution to development of the mechanism of protection and promotion of democracy and human rights in the Association of Southeast Asian Nations and Bali Democracy Forum.

Keywords

PL

polityka zagraniczna Indonezji; promocja demokracji; kontynuacja i zmiana; Forum Demokracji na Bali; ASEAN

EN

Indonesia’s foreign policy; promotion of democracy; continuation and change; Bali Democracy Forum; ASEAN

• Publisher: Akademia Finansów i Biznesu Vistula w Warszawie
• Journal: Społeczeństwo i Polityka
• Year: 2020
• Issue: 1(62)
• Pages: 5-22

Contributors

author

Grzywacz Anna

• Akademia Finansów i Biznesu Vistula

References

• Acharya A. (2014), Indonesia Matters: Asia’s Emerging Democratic Power, World Scientific, Singapore.
• Amnesty International (2014), Indonesia: New President Widodo must make good on human rights pledges, https://www.amnesty.org/en/latest/news/2014/07/indonesia-new-president-widodo-must-make-good-human-rights-pledges/ [dostęp: 19.01.2019].
• Anwar D.F. (1994), Indonesia in ASEAN: Foreign Policy and Regionalism, ISEAS, Singapore.
• Anwar D.F. (2009), A Journey of Change: Indonesia’s Foreign Policy, „Global Asia”, t. 4, nr 3.
• Anwar D.F. (2010), The impact of domestic and Asian regional changes on Indonesian foreign policy, „Southeast Asian Affairs”, nr 1.
• Anwar D.F. (2011), Foreign policy, Islam and democracy in Indonesia, „Journal of Indonesian Social Sciences and Humanities”, nr 3.
• Berger D. (2015), Human rights and Yudhoyono’s test of history, (w:) Aspinall E., Mietzner M., Tomsa D. (red.), The Yudhoyono Presidency. Indonesia’s Decade of Stability and Stagnation, ISEAS, Singapore.
• Bridoux J., Kurki M. (2014), Democracy Promotion. A Critical Introduction, Routledge, London–New York.
• Ciorciari J.D. (2012), Institutionalizing human rights in Southeast Asia, „Human Rights Quarterly”, t. 34, nr 3.
• Connelly A.L. (2015), Sovereignty and the Sea: President Joko Widodo’s Foreign Policy Challenges, „Contemporary Southeast Asia”, t. 37, nr 1.
• Davidson J.S. (2009), Dilemmas of democratic consolidation in Indonesia, „The Pacific Review”, t. 22, nr 3.
• Davies M. (2016), A community of practice: explaining change and continuity in ASEAN’s diplomatic environment, „The Pacific Review”, t. 29, nr 2.
• Democracy Index 2017 (2018), Economist Intelligence Unit, https://pages.eiu.com/rs/753-RIQ-438/images/Democracy_Index_2017.pdf [dostęp: 19.01.2019].
• Direction of Indonesian Foreign Policy (2009), Kementerian Luar Negeri Republik Indonesia, https://www.kemlu.go.id/en/kebijakan/landasan-visi-misipolugri/Pages/Direction-of-Indonesian-Foreign-Policy.aspx [dostęp: 19.01.2019].
• Duile T., Bens J. (2017), Indonesia and the “conflictual consensus”: a discursive perspective on Indonesian democracy, „Critical Asian Studies”, t. 49, nr 2.
• Emmers R. (2014), Indonesia’s role in ASEAN: A case of incomplete and sectorial leadership, „The Pacific Review”, t. 27, nr 4.
• Ettinger A. (2017), U.S. national security strategies: Patterns of continuity and change, 1987–2015, „Comparative Strategy”, t. 36, nr 2.
• Gilpin R. (1984), War and Change in World Politics, CUS, Cambridge.
• Halim H. (2017), Jokowi, Suu Kyi discuss Rohingya crisis, „The Jakarta Post”, 29.04.
• Holsti K.J. (1998), The Problem of Change in International Relations Theory, Institute of International Relations, „The University of British Columbia Working Paper”, nr 26.
• Holsti K.J. (2002), The Problem of Change in International Relations Theory, (w:) Ferguson Y.H., Barry Jones R.J. (red.), Political Space. Frontiers of Change and Governance in Globalizing World, State University of New York Press, New York.
• Holsti K.J. (2016), Kalevi Holsti: A Pioneer in International Relations Theory, Foreign Policy Analysis, History of International Order, and Security Studies, Springer, Cham.
• Jones D.M. (2008), Security and democracy: the ASEAN charter and the dilemmas of regionalism in South-East Asia, „International Affairs”, t. 84, nr 4.
• Karim M.F. (2017), Role conflict and the limits of state identity: the case of Indonesia in democracy promotion, „The Pacific Review”, t. 30, nr 3.
• Karta ASEAN (2008), https://asean.org/storage/images/archive/publications/ASEAN-Charter.pdf [dostęp: 10.10.2018].
• Kraft H.J.S. (2005), Human Rights in Southeast Asia: the Search for Regional Norms, „East -West Center Washington Working Papers”, nr 4.
• Krzyżanowska-Skowronek I. (2013), Teorie zmiany – między pozytywizmem a postpozytywizmem, (w:) Haliżak E., Pietraś M. (red.), Poziomy analizy stosunków międzynarodowych, Rambler, Warszawa.
• Leifer M. (2014), Indonesia’s Foreign Policy, Routledge, London–New York.
• Liow J.C. (2018), Can Indonesia Fulfill Its Aspirations to Regional Leadership?, (w:) Rozman H., Liow J.C. (red.), International Relations and Asia’s Southern Tier. ASEAN, Australia, and India, Springer Nature, Singapore.
• Łoś-Nowak T. (2009), Zmiana jako przedmiot badań w nauce o stosunkach międzynarodowych, „Wrocławskie Studia Politologiczne”, nr 10.
• Murphy A.M. (2012), Democratization and Indonesian Foreign Policy: Implications for the United States, „Asia Policy”, nr 13.
• Poole A. (2015), The Foreign Policy Nexus: National Interests, Political Values and Identity, (w:) Roberts C., Habir A., Sebastian L. (red.), Indonesia’s Ascent: Power, Leadership, and the Regional Order, Palgrave Macmillan, Hampshire.
• Programs, Direction, Policies, and Strategies of The Ministry of Foreign Affairs (2009), Kementerian Luar Negeri Republik Indonesia, https://www.kemlu.go.id/en/kebijakan/landasan-visi-misi-polugri/Pages/Programs,-Direction,-Policies,-and-Strategies-of-The-Ministry-of-Foreign-Affairs.aspx [dostęp: 19.01.2019].
• Rosenau J.N. (1970), Foreign Policy as Adaptive Behavior: Some Preliminary Notes for a Theoretical Model, “Comparative Politics”, t. 2, nr 3.
• Rüland J. (2014), The limits of democratizing interest representation: ASEAN’s regional corporatism and normative challenges, „European Journal of International Relations”, t. 20, nr 1.
• Rüland J. (2017), Democratizing Foreign-Policy Making in Indonesia and the Democratization of ASEAN: A Role Theory Analysis, „TRaNS: Trans–Regional and–National Studies of Southeast Asia”, t. 5, nr 1.
• Rüland J., (2010), Deepening ASEAN cooperation through democratization? The Indonesian legislature and foreign policymaking, „International Relations of the Asia-Pacific”, t. 10, nr 2.
• Sakaki A. (2013), Japan and Germany as Regional Actors: Evaluating Change and Continuity after the end of Cold War, Routledge, Oxon–New York.
• Sapiie M.A. (2018), Indonesia wants end to Rohingya crisis, Jokowi tells Myint, „The Jakarta Post”, 28.04.
• Sukma R. (1995), The Evolution of Indonesia’s Foreign Policy, „Asian Survey” 1995, t. 35, nr 3.
• Sukma R. (2004), Islam in Indonesian Foreign Policy: Domestic Weakness and the Dilemma of Dual Identity, Routledge, London–New York.
• Sukma R. (2011), Indonesia Finds a New Voice, „Journal of Democracy”, t. 22, nr 4.
• Suryadinata L. (1996), Indonesia’s Foreign Policy under Suharto, ISEAS, Singapore. Theoretical Model, „Comparative Politics”, t. 2, nr 3.
• Weatherbee D. (2013), Indonesia in ASEAN. Vision and Reality, ISEAS, Singapore.
• Wicaksana I, G.W. (2016), International society: the social dimensions of Indonesia’s foreign policy, „The Pacific Review”, t. 29, nr 5.
• Widodo J. (2016), Indonesia is Home for Plurality, mowa otwierająca dziewiąte BDF, http://setkab.go.id/en/president-jokowi-indonesia-is-home-for-plurality/ [dostęp: 10.10.2018].
• Wirajuda M. (2014), The impact of democratisation on Indonesia’s foreign policy: regional cooperation, promotion of political values, and conflict management, PhD thesis, The London School of Economics and Political Science (LSE), London.
• Wisnu D. (2018), Breaking resistance to human rights: Democracies and Rohingya, „The Jakarta Post”, 6.12.
• Wordliczek Ł. (2013), Mechanizmy kontynuacji i zmiany polityki zagranicznej na przykładzie USA po II wojnie światowej, WUJ, Kraków.