PL
Tekst analizuje przemiany polityki spójności i skutki, jakie to pociąga za sobą dla polskich regionów. Zakłada, że Unia Europejska ani polityka spójności nie przestaną istnieć. Główna teza mówi, iż od 2010 trwają nieskuteczne próby przejścia od starego do nowego paradygmatu w polityce spójności, wprowadzenia bardziej horyzontalnego podejścia, obwarowań dostępu do środków, zasady partnerstwa i wielopoziomowego rządzenia (zarządzania) (eng. multilevel governance). Dopiero okres 2014–2020 zapowiada istotne zmiany, które jednak mogą napotkać przeszkody w dużym stopniu płynące z ograniczeń wiedzy o gospodarce i rozwoju oraz wyuczonych doświadczeń poakcesyjnych. W efekcie mamy do czynienia raczej z umiejętnością wydawania pieniędzy europejskich, niż osiąganiem dzięki nim celów rozwoju. Metoda bazuje głównie na studiach literaturowych i dokumentach krajowych i unijnych. Artykuł analizuje kierunki, charakter i przyczyny zmian, skutki dla Polski i jej regionów oraz formułuje wnioski i zagrożenia.
EN
This text is devoted to cohesion policy changes and consequences it has for the Polish regions. It assumes that neither European Union nor cohesion policy will cease to exist. Main hypothesis says that since 2010 the unsuccessful attempts to move from old to new paradigm (introduction of more horizontal approach, conditionality, principle of partnership and multilevel governance, MLG ) have taken place, but in vain. It is the programming period 2014–2020 that seriously introduces changes, which may meet threats to a large extent stemming from knowledge about economy and development’ limitations and from lessons learned after accession. As a result we can see high skills to European funds disbursement rather than development objectives attaining. Article analyses directions, character and causes of changes, results for Poland and its regions and formulates conclusions.