PL
W odniesieniu do tematu „Znaczenie kształcenia muzycznego na tle zróŜnicowanej historii naszych narodów w Europie” do rangi zagadnienia naukowego urasta problem: Jak funkcjonują transkulturowe konstrukcje toŜsamościowe oraz jak w czasach globalizacji tworzy się kulturowa toŜsamość? Jako przykład posłuŜyć tu moŜe muzyczna socjalizacja we (wschodnio-)Ŝydowskiej kulturze, której istotnym wyznacznikiem toŜsamościowym jest muzyka, jaka od dawien dawna tworzona jest z uwzględnieniem historycznej zmienności w przestrzeni pomiędzy kulturami: synkretycznie i transkulturowo. śydowska, czterojęzyczna pieśń Dem sejdns nign opisuje np. historię róŜnorodnych migracji poprzez kilka generacji i ujmuje tematycznie konieczność międzypokoleniowego przekazywania muzycznego dziedzictwa. Wreszcie poprzez tę pieśń doświadcza się dramatycznej przemiany od tradycyjnej liturgii po polkę i swing, przez co utwór ten nie traci niczego ze swoich pierwotnych właściwości. Na przykład powstanie muzyki klezmerskiej antycypuje zglobalizowane formy kulturowe i Ŝydowskie wyznaczniki identyfikacyjne. Ze współdziałania tradycji, zinstytucjonalizowanego wychowania, włączenia nastolatka w codzienną praktykę muzyczną, muzyczno-immanentnego wsparcia indywidualnej muzycznej zdolności do wyraŜania i specyficznej tradycyjnej pedagogiki Ŝydowskiej wynikają liczne uwarunkowania tej przestrzeni, które umoŜliwiają kształtowanie się osobistych znaczeń muzycznych i transkulturowych konstrukcji toŜsamościowych.