Niniejszy artykuł ma na celu próbę przedstawienie postaw młodzieży „wkraczającej w dorosłość” wobec własnej aktywności autoedukacyjnej. W niniejszym artykule zostało przyjęte, że aktywność autoedukacyjna stanowi formę działań transgresyjnych. Rozważania teoretyczne rozpoczyna charakterystyka autoedukacji, jako synteza procesów samowychowania, samokształcenia i samonauczania oraz autokreacji i samorealizacji. Zagadnienia te, są przedstawiane w ujęciu pedagogicznym jak również w oparciu o teorie psychologiczne, głównie teorię transgresyjną człowieka Józefa Kozieleckiego. W kolejnej części artykułu następuje odwołanie do procesów osobowościotwórczych, które to uruchamiają aktywność autoedukacyjną człowieka. Interesujące zagadnienia są ukazane w oparciu o fazę rozwojową nazywaną przez J. J. Arnetta „wkraczaniem w dorosłość” oraz jej okresy graniczne.