Świętość według bł. Jakuba Alberionego

• Authors: Tomaszewski Ryszard

Title variants

EN

Holiness According to the Blessed James Alberione

DE

Heiligkeit gemäß dem sel. Giacomo Alberione

FR

La sainteté selon le bienheureux Giacomo Alberione

• Languages of publication: PL IT

Abstracts

PL

Osoby święte mają według ks. Alberionego święty umysł, świętą wolę i święte serce. Dobrowolnie nie dopuszczą się grzechu ani w myślach, ani w słowach i czynach, ani w uczuciach. Tym samym zachowują dziewictwo w pełnym tego słowa znaczeniu: w odniesieniu do ciała, ale przede wszystkim w odniesieniu do ducha. Należą do Boga całym umysłem, całą wolą i całym sercem, poświęcając Mu wszystkie siły. Świętość odnawia ludzkie władze duchowe i integruje je w Bogu. Ksiądz Alberione przypomina, że według Bożego zamysłu władze duchowe pierwotnie stanowiły w człowieku integralną całość: „Rozum miał kierować sercem, a serce miało rozjaśniać miłością rozum; wola po pokonaniu przeszkód namiętności i umocnieniu przez rozum miała czynić dobro – oto jedność”. Jedność tę rozbił grzech: kierując umysł, wolę i serce człowieka przeciw Bogu, zakłócił naturalny porządek w ludzkim wnętrzu. Ksiądz Alberione twierdzi, że grzech niszcząc duchowo człowieka, czyni go niezdolnym nie tylko do udziału w świętości Boga, ale nawet do wiary w Boga. Grzech jest „grobem wiary”, gdyż „jak człowiek swawolny, który nienawidzi cnoty i znajduje przyjemność w tarzaniu się w błocie, może znieść w swoim wnętrzu głos, co przypomina mu ciągle, że te rzeczy nie są dozwolone przez Boga, który pewnego dnia będzie surowo sądził każdego z nas i że ogniem wiecznym zostaną poskromione niegodziwe przyjemności tego świata?”. Najpierw pojawia się grzech, czyli zepsucie umysłu, woli i serca, potem utrata wiary. Jej odrodzenie dokonuje się, według bł. Jakuba Alberionego, dopiero przez uświęcenie tych trzech władz duchowych człowieka. To swoiste sprzężenie zwrotne między świętością i wiarą prowadzi do wniosku, że w życiu doczesnym świętość jest, podobnie jak wiara, zadatkiem naszego życia wiecznego.

IT

La santità secondo beato Giacomo Alberione L’articolo analizza il concetto della santità nell’insegnamento del beato don Giacomo Alberione. La santità dell’uomo è sempre, secondo don Alberione, la partecipazione nella santità di Dio. Non si tratta, però, di una partecipazione passiva: conduce ad esso il proprio sforzo spirituale, che è una risposta umana alla chiamata divina di entrare in comunione con la SS. Trinità. Questo passo l’uomo lo deve fare “con tutte le proprie forze”, cioè con la forza della mente, della volontà e del cuore. Il cammino della santificazione è quindi: la santificazione della mente, la santificazione della volontà e la santificazione del cuore.

• Publisher: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
• Journal: Studia Theologica Varsaviensia
• Year: 2013
• Volume: 51
• Issue: 2 - Duchowość
• Pages: 195-209

Contributors

author

Tomaszewski Ryszard

References

• G. Alberione, Alle Suore di Gesù Buon Pastore, t. III-V, Roma 1984-1986.
• G. Alberione, Fedeltà allo spirito paolino. Meditazioni del Primo Maestro, Roma 1965.
• G. Alberione, Ut perfectus sit Homo Dei, Cinisello Balsamo 1998.
• A. Damino (red.), Donec formetur Christus in vobis, Roma 1985.
• E. F. Esposito (red.), Carissimi in San Paolo. Lettere, articoli, opuscoli, scritti inediti di don G. Alberione 1933-1969, Roma 1971.
• Prediche Prediche del Primo Maestro, t. II, Roma 1954, t. III, Boston 1955, t. V, Roma 1957, s. 84.
• Spiritualità paolina, Roma 1962.
• R. M. Tomaszewski, Chrystocentryzm duchowości Rodziny Świętego Pawła, Częstochowa 2011.
• R. M. Tomaszewski, Ewangelizacja Europy i świata w epoce mass-mediów – duchowość paulińska ks. Jakuba Alberione, w: S. Urbański, M. Szymula (red.), Duchowość Europy, Warszawa 2001.

Identifiers

ISSN

0585-5594