Artykuł poświęcony jest rezerwie subwencji ogólnej. Jego celem jest analiza jej funkcjonowania w systemie subwencjonowania samorządu terytorialnego pod względem ekonomicznym oraz, częściowo, pod względem prawnym. Podmiotem badań są wszystkie szczeble samorządu terytorialnego: gminny, powiatowy i wojewódzki. Zakres czasowy badań obejmuje lata 2008–2015, natomiast ewolucję rezerwy prześledzono od momentu reaktywacji samorządu terytorialnego, czyli od roku 1991, po czasy współczesne. W artykule wykorzystano metody: statystyki opisowej oraz analizy opisowej. Spośród sformułowanych w pracy wniosków do najistotniejszych należą: brak prawidłowej konstrukcji części „transportowo-drogowej” rezerwy, która ma charakter dotacji celowej, a nie subwencji; znaczące różnice w liczbie jednostek-beneficjentów oraz duże fluktuacje kwot rozdzielanych w ramach rezerwy.