PL
Przedmiotem badania są kryteria uznania danego organu za „sąd” na potrzeby postępowania w sprawie odesłania prejudycjalnego. Badany w artykule problem przekłada się bezpośrednio na zapewnienie jednostkom prawa do skutecznego środka kontroli sądowej i jednolitego stosowania prawa UE. Co do zasady, kryteria uznania za „sąd” są ugruntowane w orzecznictwie. W pierwszej części analiza dotyczyć będzie tych wybranych orzeczeń, w których TSUE uznał status „sądu” w rozumieniu prawa UE w odniesieniu do różnych komisji, którym prawo krajowe przyznało kompetencje rozpoznawania określonego rodzaju sporów. Przedstawiona diagnoza pozwoli odpowiedzieć na pytanie, jakie są kryteria autonomicznego pojęcia „sądu” w prawie UE. Ze względu na fakt, że w ostatnich latach szczególnie rozwinęło się orzecznictwo w przedmiocie interpretacji kryterium niezawisłości, zagadnieniu temu zostanie poświęcona kolejna, odrębna część badania. W artykule wykorzystano metodę deskryptywną z elementami metod socjologicznych, co pozwoliło na ocenę, jak w praktyce wygląda zastosowanie przez TSUE kryteriów uznania organu krajowego za „sąd” w rozumieniu prawa UE. Analiza wskazuje, że w aktualnym orzecznictwie badaniu TSUE podlega procedura powoływania i odwoływania sędziów. Należy podkreślić, że praktyka Trybunału bywa niekoherentna.