PL
Artykuł prezentuje poglądy abpa Józefa Życińskiego na temat dialogu kultury chrześcijańskiej ze współczesną kulturą pluralistyczną. Pluralizm kultur każe pytać o wspólnotę sensu i wartości. Aksjologiczną integrację zapewnia humanizm rozwinięty pod wpływem chrześcijaństwa. Życiński w nawiązaniu do myśli A.N. Whiteheada rozwija koncepcję syntezy trzech kultur: naukowej, religijnej i artystycznej. Można zauważyć w jego myśli rozwój związany ze zmianą postaw intelektualnych w ostatnich trzech dekadach XX wieku. Najpierw polemizuje ze stanowiskiem neopozytywistycznym, zawężającym granice racjonalności, ale wraz z pojawieniem się postmodernizmu centrum dyskusji staje się obrona intelektu, racjonalności, obiektywności i uniwersalizmu etycznego. Oryginalną koncepcją Życińskiego jest ewolucyjne ujęcie kultury w paradygmacie „ewolucjonizmu kenotycznego”. Autor artykułu interpretuje to stanowisko jako wyraźny „przeciw – biegun” do myśli rozwijanej przez posthumanistów. Metodą poszukiwania wspólnoty wartości jest dialog, jego przeciwieństwem jest jakakolwiek hegemonia ideologiczna. Siłą dialogu jest odwołanie się do doświadczenia aksjologicznego.