PL
Artykuł stanowi próbę weryfikacji tezy o statusie Krajowej Izby Odwoławczej (KIO) jako niezawisłego organu sądowego. Jakkolwiek bowiem Trybunał Sprawiedliwości przesądził, że KIO ma charakter organu sądowego, a polski ustawodawca wskazuje, że członkowie tego organu wyposażeni są w cechę niezawisłości, to status tego organu wydaje się złożony. Aby zrealizować zamierzony cel, podjęto próbę zdefiniowania istoty „organu sądowego” oraz przypisanej KIO cechy niezawisłości. Odpowiedzi wymagało również pytanie: czy dla statusu KIO ma znaczenie to, że Prawo zamówień publicznych literalnie cechę niezawisłości przypisuje członkom KIO, a nie samej Izbie. Dokonano również analizy istniejących uregulowań prawnych w kontekście urzeczywistnienia gwarancji niezawisłości, takich jak stworzenie organizacyjnych i funkcjonalnych mechanizmów niezawisłości, a także rozwiązań służących nieusuwalności ze stanowiska, materialnej niezależności, jak i stosownych gwarancji procesowych oraz możliwości nieustannego szkolenia.