Miejsce świadectwa w przepowiadaniu homilijnym

• Authors: Dyk Stanisław

Title variants

EN

The Place of Testimony when Preaching a Homily

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Homilia jest naturalnym jest miejscem chrześcijańskiego świadectwa. Objawienie Boże, którego kontynuacją jest przepowiadanie słowa Bożego, ma bowiem charakter dialogiczny. Bóg, udzielając siebie samego w głoszeniu Słowa, daje świadectwo o sobie oraz oczekuje na odpowiedź człowieka, która rodzi się z doświadczenia osobowego spotkania z Nim. Odpowiedź ta przyjmuje zatem charakter świadectwa o spotkaniu człowieka z Bogiem. Świadectwo chrześcijańskiego życia jest potwierdzeniem mocy słowa Bożego, jego weryfikacją i ilustracją. W przepowiadaniu homilijnym świadectwo wiary może dojść do głosu w różny sposób, zawsze jednak z ust homilisty. Głosiciel słowa Bożego może w sposób pośredni przekazać doświadczenie Boga kogoś z wierzących lub swoje własne. Homilista ma zaświadczyć o tym, że „widział i słyszał” (doświadczył) Boga w słowie Boże, w liturgii i w życiu wiernych. Homilia jest bowiem słuchaniem Chrystusa obecnego w Piśmie Świętym, oglądaniem Go w ramach liturgii oraz zaświadczaniem o Jego działaniu w życiu wierzących.

EN

The homily is a natural place to give Christian witness. God’s self-revelation – the continuation of which is found in the preaching of God’s Word – is characterized by dialogue. God, in giving Himself through the preaching of the Word, witnesses about Himself and waits for man’s reply, which is born from man’s personal experience of meeting God. This response then takes on the character of man’s own witness about meeting God. The witness of a Christian’s life is the confirmation of the power of God’s Word, it’s verification and illustration. When preaching a homily, witnessing to the faith can be voiced in different ways, but is always to be proclaimed by the homilist. The preacher of God's Word can indirectly deliver experiencing God through one of the believers, or in his own words. The homilist is to witness that he "saw and heard" (experienced) God – in the Word of God, in the liturgy, and the lives of believers. Thus, the homily is listening to Christ who is present in Sacred Scripture, perceiving Him in the framework of the liturgy, and giving witness about His work in the life of the believer.

Keywords

PL

homilia; świadectwo; obecność Chrystusa; słowo Boże; liturgia; życie wierzących; historia zbawienia.

EN

the homily; witness; testimony; Christ’s presence; the Word of God; the liturgy; the life of believers; salvation history

• Publisher: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
• Journal: Verbum Vitae
• Year: 2015
• Volume: 28
• Pages: 401-422

Contributors

author

Dyk Stanisław

References

• Benedykt XVI, Adhortacja Sacramentum Caritatis (2007).
• Benedykt XVI, Adhortacja Verbum Domini (2010).
• Benedykt XVI, List Porta fidei (2011).
• Bergamini A., Chrystus świętem Kościoła. Rok liturgiczny. Historia, celebracja, teologia, duchowość, duszpasterstwo (Kraków 2003).
• Biela B., „Uwarunkowania psychologiczne i społeczne przepowiadania”, Studia Pastoralne 7 (2011) 100-118.
• Bonhoeffer D., La parola predicata. Corso di omiletica a Finkenwalde (1935-1939) (Torino 1995).
• Brzuszek B., „Kerygmat w teologii dogmatycznej”, Encyklopedia katolicka (red. Antoni Bednarek et al. ) (Lublin 2000) VIII, 1363-1364.
• Dyk S. , „Homilia świadectwem o zbawczym działaniu Boga”, Studia Leopoliensa 7 (2014) 147-160.
• Dyk S., „Homilia w Eucharystii niedzielnej”, Roczniki Teologiczne 53/8 (2006) 241-251.
• Dyk S., „Zasady interpretacji tekstu biblijnego w praktyce kaznodziejskiej”, Perspectiva. Legnickie Studia Teologiczno-Historyczne 8 (2009), nr 1 (14) 99-121.
• Fausti S., Jak rozważać i głosić Pismo Święte (Kraków 2010).
• Franciszek, Adhortacja Evangelii Gaudium (2013).
• Franciszek, Encyklika Lumen fidei (2013).
• Guardini R., Bóg. Nasz Pan Jezus Chrystus. Osoba i życie (Warszawa 1999).
• Häring B. (D. Sartore), „Esistenza cristiana e liturgia”, Liturgia (red. D. Sartore – A.M. Triacca – C. Cibien) (Milano 2001) 705-711.
• Jan Paweł II, Adhortacja Christifideles laici (1988) (= ChL).
• Jan Paweł II, Adhortacja Pastores Dabo Vobis (1992) (= PDV).
• Jan Paweł II, Encyklika Redemptoris Missio (1990) (= RM).
• Jan Paweł II, Encyklika Veritatis splendor (1993) (= VS).
• Jan Paweł II, List apostolski Rosarium Virginis Mariae (2002).
• Jankowski A., Kerygmat w Kościele apostolskim (Częstochowa 1989).
• Komisja do Spraw Życia i Posługi Kapłanów przy Krajowej Konferencji Biskupów Katolickich USA, „Dziś spełniły się słowa Pisma…”. Homilia w niedzielnym zgromadzeniu wiernych (Włocławek 2002).
• Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Dyrektorium Homiletyczne (Città del Vaticano 2014).
• Królikowski J., „Mysteria «vitae Christi» a poszukiwania współczesnej chrystologii”, J. Ratzinger – J. Królikowski, Z Chrystusem w historii. Rozważania chrystologiczne (Kraków 1999) 79-92.
• Kuc L., „Teologia kaznodziejstwa po Soborze Watykańskim II”, Studia z historii kaznodziejstwa i homiletyki (red. L. Kuc – W. Wojdecki) (Warszawa 1975) I, 165-178.
• Lewek A., Funkcja kerygmatyczna Kościoła w świetle Vaticanum II. Istota i zadania (Warszawa 1984).
• Mazza E., „La portata teologia del termine mistero”, Rivista Liturgica 74 (1987) 321-338.
• Migut B., „Teologia wierna misterium według Odona Casela OSB (1886-1948)”, Roczniki Teologiczne 52/8 (2005) 261-275.
• Migut B., Teologia liturgiczna szkoły rzymskiej (Lublin 2007).
• Müller K, Homiletyka na trudne czasy (Kraków 2003).
• Nowakowski P., „Liturgia jako miejsce wtajemniczenia i doświadczenia nowości wiary – środkiem czy celem ewangelizacji”, Nowy człowiek w dziele nowej ewangelizacji (red. G.W. Dryl) (Kraków 2013) 153-168.
• Olivar A., La predicación cristiana antigua (Barcelona 1991).
• Pagiewski H., Głoszenie słowa Bożego jako świadectwo (Warszawa 1971).
• Paweł VI, Adhortacja Evangelii nuntiandi (1975) (= EN).
• Pistoia A., „Storia di salvezza”, Dizionario di Omiletica (red. M. Sodi – A.M. Triacca) (Torino – Bergamo 1998) 1513-1519.
• Przyczyna W., „Funkcje kaznodziei i ich odzwierciedlenie językowe”, Sługa Słowa (red. W. Przyczyna) (Redemptoris Missio 13; Kraków 1997) 202-206.
• Przyczyna W., „Przepowiadanie w liturgii. Cechy posoborowej homilii”, Ateneum Kapłańskie 126 (1996) 179-187.
• Ratzinger J., „Posługa świadka. «To jest Pan» (J 21,1-19)”, Józef Ratzinger Opera Omnia. XII. Głosiciele Słowa i słudzy Waszej radości (red. K. Góźdź – M. Górecka) (Lublin 2012) 469-475.
• Schütz Ch., „Tajemnice życia Jezusa jako pryzmat wiary”, Communio 23/1 (2003) 10-24.
• Sikora J., Od Słowa do słowa. Literackość współczesnych kazań (Warszawa 2008).
• Simon H., „Przepowiadanie biblijne”, Biblia w nauczaniu chrześcijańskim (red. J. Kudasiewicz) (Lublin 1991) 49-86.
• Simon H., Celebrare la salvezza: dottrina e prassi del culto (Torino 1986).
• Siwek G., „Ewangelizacyjna funkcja homilii”, Homo Dei 62/4 (1993) 84-97.
• Siwek G., „Kaznodzieja jako świadek”, Sługa Słowa (red. W. Przyczyna) (Redemptoris Missio 13; Kraków 1997) 83-108.
• Sorentino A., Celebracje liturgiczne. Sztuka przewodniczenia (Kraków 2009).
• Staniek E., „Kazanie w starożytności chrześcijańskiej”, Fenomen kazania (red. W. Przyczyna) (Kraków 1994) 15-27.
• Szewczyk L., Recepcja liturgicznego wymiaru homilii. Studium homiletyczne na podstawie badań kaznodziejstwa kapłanów archidiecezji katowickiej w latach 1972-1999 (Katowice 2003).
• Szram M., „Chrystus – Mądrość Boża jako klucz interpretacyjny Pisma świętego w ujęciu Orygenesa”, Mistrz i przyjaciel. Księga pamiątkowa ku czci księdza profesora Marka Tomasza Zahajkiewicza (red. J. Pałucki) (Lublin 1997) 225-238.
• Świerzawski W., Mysterium Christi. Chrystus obecny w liturgii i życie chrześcijańskie (Kraków 1975).
• Turowski W., „Kaznodzieja świadkiem Ewangelii”, Świadectwo w służbie Ewangelii (red. W. Przygoda) (Lublin 2012) 245-264.
• Twardy J., „Kazanie jako akt «mowy żywej»”, Mowa żywa. Wybrane aspekty komunikacji kaznodziejskiej (red. J. Twardy – W. Broński – J. Nowak) (Kielce 2005) 153-163.
• Twardy J., „Medytacja kaznodziejska”, Współczesna Ambona 3 (1993) 130-138.
• Witczyk H., „Rola biblistyki w procesie kształcenia kaznodziejów”, Integralne kształcenie kaznodziei (red. W. Broński) (Lublin 2006) 141-158.
• Zerfass R., Od perykopy do homilii (Kraków 1995).
• Żądło A., „Egzystencjalno-pedagogiczny wymiar Eucharystii”, Przegląd Homiletyczny 11 (2007) 123-135.