Informacyjny wymiar ekstremizmu islamskiego na przykładzie Państwa Islamskiego

• Authors: El Ghamari Magdalena

Title variants

EN

INFORMATION DIMENSION OF ISLAMIC EXTREMISM ILLUSTRATED WITH THE EXAMPLE OF THE ISLAMIC STATE

• Languages of publication: PL EN

Abstracts

PL

Teoria i praktyka sztuki wojennej wskazuje, że obrona jest bardziej wymagająca i wyrafinowana niż działania ofensywne. Jednym ze sposobów zwiększenia swoich szans w konflikcie z agresorem jest ucieczka w szarą strefę świata informacji, czyli tworzenie sytuacji, w których dostęp do prawdziwych informacji jest trudniejszy, gdzie ogromną rolę odgrywają pozorowanie i dezinformacja. Tym celom służy przykładowo odcinanie przeciwnika od informacji, informacyjne sterownie jego działaniami i wpływanie własnym zachowaniem na jego wiedzę. Informacyjny wymiar ekstremizmu islamskiego jest tematyka niezwykle obszerną oraz skomplikowaną. Dlatego warto na samym początku określić, co rozumie się pod pojęciem dezinformacji oraz propagandy fundamentalistów. Przedstawiony artykuł obejmuje szerokie spektrum propagandy polityczno-kulturowo-społecznej, jak również techniki masowej perswazji, charakteryzujące społeczeństwo postindustrialne. W tym obszarze znajduje się umiejętne posługiwanie się przez organizacje terrorystyczne obrazami, sloganami i symbolami, odwołującymi się do uprzedzeń oraz emocji odbiorców. Zidentyfikowane zostały obszary efektywnej komunikacji, oparte na wielorakich płaszczyznach, mające na celu skłonienie odbiorcy do "dobrowolnego" przyjęcia punktu widzenia organizacji terrorystycznych. Płaszczyzny komunikacji są zależne od grupy docelowej odbiorców, których można podzielić wedle zajmowanego statusu społecznego, majętności, przekonań religijnych, postaw społecznych, konserwatyzmu czy też opcji politycznej.

EN

The theory and practice of the art of war have always indicated that the art of defense is more demanding and sophisticated than offensive actions. One way to increase one’s chances in the confrontation with the aggressor is to escape into the grey area of the world of information, i.e. to create a situation in which access to accurate information is more difficult, where a huge role is played by diversion and disinformation. These objectives are achieved by, for instance, cutting the enemy off from information, control of the enemy activities in terms of information and influencing the enemy knowledge by one’s own behaviour. Information dimension of Islamic extremism is an extensive and complicated issue. It is therefore important to define at the outset what is meant by fundamentalists’ disinformation and propaganda. The article refers to a broad spectrum of political, cultural and social propaganda, as well as to the techniques of mass persuasion, characteristic of the post-industrial society. This area includes skilful handling by terrorist organisations of images, slogans and symbols, relating to the recipients’ prejudices and emotions. There have been identified the areas of effective communication, based on multiple planes, aiming at persuading recipients to "voluntarily" adopt the point of view of terrorist organisations. Communication planes depend on the target group of recipients who may be divided in accordance with the social status, wealth, religious believes, social attitudes, conservatism or political option.

Keywords

PL

ekstremizm islamski; Państwo Islamskie; zagrożenia cyberterrorystyczne; propaganda

EN

Islamic extremism; the Islamic State; cyberterrororist threats; propaganda

• Publisher: Instytut Nauk Społecznych i Bezpieczeństwa Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach / Oficyna Wydawnicza RYTM
• Journal: SECRETUM. Służby specjalne, bezpieczeństwo, informacja
• Year: 2015
• Issue: 1(2)
• Pages: 116 - 128

Contributors

author

El Ghamari Magdalena

• Uniwersytet w Białymstoku

References

• Abramowska, J. (1985). O bajce politycznej. W: E. Balcerzan, S. Wysłouch (ed.), Miejsca wspólne. Szkice o komunikacji literackiej i artystycznej (pp. 9–41). Warszawa: PWN.
• Aronson, E. (1987). Człowiek – istota społeczna. Warszawa: PWN.
• Bennett, R. M. (2002). Espionage. An Encyclopedia of Spies and Secrets. London: Virgin Books.
• Bidelle, D. H. (1948). Communication diversity. London: CIS Books.
• Chumley, C. K. (2014). Terrorists go „Jihad Cool”, use rap to entice young Americans. The Washington Times. Retrieved from: http://www.washingtontimes.com/news/2014/jun/27/terrorists-go-jihad-cool-and-userap-entice-young-/.
• Dobek-Ostrowska, G. (1997). Kultura masowa. Poznań: Wydawnictwo Emka.
• Emerson, S. (2013). Jihadist Magazines Recruit Young Terrorists. Family Security Matters. Retrieved from: http://www.familysecuritymatters.org/publications/detail/jihad-iscool-jihadist-magazines-recruit-young-terrorists.
• Gąsiorowska, H. (2009). Bunt w kulturze masowej. Komiks. Literacje, 15(1), 1–55.
• Hisham, A. (2014). Is Extremist Hip Hop Helping ISIS? Cicero Magazine. Retrieved from: http://ciceromagazine.com/features/is-extremist-hip-hop-helping-isis/.
• Kahn, A. (2014). Al Qaeda’s New Front. Jihadi Rap. Politico Magazine. Retrieved from: http://www.politico.com/magazine/story/2014/08/al-qaedas-new-front-jihadi-rap-110481.html#.VTaY1_Cf8pM.
• Klausen, J., Barbieri, E. T., Reichlin-Melnick, A., Zelin, A. Y. (2012). The YouTube Jihadists. A Social Network Analysis of Al-Muhajiroun’s Propaganda Campaign. Perspectives on Terrorism, 6(1), 1–63.
• Lepa, D. (1985). Mediatyzacja społeczeństwa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne.
• Lenczowski, J. (1985). Soviet Disinformation. Washington: The Heritage Foundation.
• Lewczenko, S. (1988). Private Channel Disinformation Tool. New York: Active Measures.
• McLuhan, M. (2004). Zrozumieć media. Przedłużenie człowieka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne.
• McQuail, D. (2007). Teoria komunikowania masowego. Warszawa: PWN.
• Mirek, S. (1948). Teoria komunikacji. Poznań: UAM.
• Nieć, M. (2007). Zjawisko „porzucania propagandy” (na tle historii propagowania politycznego). In: A. Kasińska-Metryka (ed.), Oblicza współczesnej polityki (aspekty praktyczne) (pp. 17–36). Kielce: Wydawnictwo Akademii Świętokrzyskiej im. Jana Kochanowskiego.
• Parandowski, J. (1986). Alchemia słowa. Warszawa: PWN.
• Staniak, M. (1985). Socjotechnika propagandy w walce informacyjnej. Zeszyty Prasoznawcze, (2), 32–39.
• Stuster, J. D. (2014). 9 Disturbingly Good Jihadi Raps. Foreign Policy. Retrieved from: http://foreignpolicy.com/2013/04/29/9-disturbingly-good-jihadi-raps/.
• Sztumski, J. (1990). Propaganda – jej problemy i metody. Skrypt przeznaczony dla studentów nauk politycznych i dziennikarstwa. Katowice: UŚ.
• Tharoor, I. (2014). The strange role of rappers in the Islamic State’s jihad. The Washington Post. Retrieved from: http://www.washingtonpost.com/blogs/worldviews/wp/2014/08/25/the-strange-roleof-rappers-in-the-islamic-states-jihad/.
• Zimbardo, P. (1997). Psychologia i życie. Warszawa: PWN.

Identifiers

ISSN

2391-9957