EN
Since the first half of the 19th century, Łódź became a city with diverse ethnic, and as a result, also linguistic, religious, and cultural structures. That was a consequence of economic factors. During the period of the Second Polish Republic, Poles constituted over a half of the city’s population (62%). The second largest group included Jews (31%) and the third e – Germans (7%). The widely understood issues of childcare, emphasized firmly during the period of partitions, by community workers as well as charity and religious organizations, were addressed in the interwar period with legal regulations on the central administration level and specific organizational solutions adopted by local governments. The taking over of the issue of childcare and child aid by Łódź local authorities did not result in the disappearance of the charitable institutions of various nationalities and religions from the city map. On the contrary, they complemented each other and provided many forms of support, addressed to poor children in particular. One area was that of pre-school education, i.e. the provision of regular care to children aged 3–6, regardless of their nationality or religion. The purpose of this work is to present pre-school educational institutions (kindergartens and shelters), their numbers, manner of establishment, organization, tasks, and forms of activity (also in relation to the families of their pupils), against the background of the ethnic structure of Łódź, which was very diverse at that time. The first date (1924) is the date of establishment of the first shelter initiated by the city (for Polish children) which, apart from tasks related solely to providing care, was also supposed to perform an educational function.
PL
Miastem o zróżnicowanej strukturze narodowościowej, a w związku z tym także ję- zykowej, wyznaniowej oraz kulturowej, Łódź stała się od pierwszej połowy XIX wieku, i zadecydowały o tym względy natury ekonomicznej. W Drugiej Rzeczypospolitej ludność polska stanowiła ponad połowę populacji miasta (62%), druga pod względem liczebności była społeczność żydowska – 31%, a następnie niemiecka – 7%. Problematyka szeroko rozumianej opieki nad dziećmi, mocno akcentowana w latach zaborów przez społeczników, organizacje filantropijne i wyznaniowe, także na terenie Łodzi, doczekała się w okresie międzywojennym uregulowań prawnych na szczeblu władzy centralnej oraz troski w postaci konkretnych rozwiązań organizacyjnych ze strony samorządów. Przejęcie, przez łódzkie władze samorządowe sfery opieki i pomocy dzieciom nie spowodowało, że z mapy miasta zniknęły instytucje dobroczynne różnych narodowości i wyznań – wręcz przeciwnie, dopełniały one i podejmowały różne formy wsparcia, adresowane zwłaszcza do dzieci ubogich. Jedną z nich było wychowanie przedszkolne, czyli objęcie regularną opieką dzieci w wieku od 3 do 6 lat, niezależnie od ich narodowości i wyznania. Celem artykułu jest ukazanie instytucji wychowania przedszkolnego (ochronek oraz przedszkoli) – ich liczby, sposobu inicjowania, organizacji, pełnionych zadań i form oddziaływań (także w stosunku do rodzin wychowanków) – na tle, zróżnicowanej wówczas, struktury narodowościowej Łodzi. Początkową cezurę czasową (1924) wyznacza rok powołania do życia pierwszej ochronki zainicjowanej przez miasto (dla dzieci narodowości polskiej), która oprócz zadań stricte opiekuńczych miała pełnić rolę wychowawczo-dydaktyczną